Υγιεινή των ενδυμάτων

Το υγιεινόν υπόδημα

(Από ειδικόν άρθρον του Γερμανού καθηγητού G. Engelman)

Πώς πρέπει να ήναι το ορθώς καμωμένο υπόδημα το οποίον θα εξασφαλίζη βάδισμα ασφαλές και αναπαυτικόν;

Πρέπει προ παντός να ήναι κατεργασμένο μονοκόμματα και να ήναι αρκετά μακρύ και φαρδύ. Επί του τελευταίου αυτού ζητήματος πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν το γεγονός, ότι κατά το βάδισμα, το πόδι μακραίνει κατά το δέκατον ή δωδέκατον του εν ορθοστασία μήκους του και φαρδαίνει κατά το δέκατον περίπου του εν ορθοστασία πλάτους του. Η τόσον σπουδαία συγκράτησις της πτέρνας θα επιτυγχάνεται με ένα καλοτοποθετημένο τακούνι και με δέσιμο εις τον αστράγαλον.

Το υψηλό με δεσίματα παπούτσι εξασφαλίζει το αναγκαίον συγκράτημα των οστών, πράγμα το οποίον είνε σπουδαίον διά τα παιδικά πόδια.

Η σόλα πρέπει να ήναι επαρκώς φαρδειά και όχι λεπτή και να προχωρή κατ’ ευθείαν εις την εσωτερικήν πλευράν του ποδός.

Το σκέπασμα του παπουτσιού (άνω μέρος) πρέπει να ήναι φαρδύ και αρκετά υψηλό διά να μη παρεμποδίζη την ελευθέραν κίνησιν των δακτύλων.

Το επάνω πετσί δεν πρέπει να ήναι ούτε πολύ σκληρό ούτε πολύ μαλακό.

Το άκρον του παπουτσιού πρέπει να ήναι επαρκώς φαρδύ, μαλακόν και ευλύγιστον.

Τα επάνω μέρη του παπουτσιού, ιδίως το καλοκαίρι πρέπει να εφάπτωνται τελείως το ένα επάνω στο άλλο, επειδή τον χειμώνα, εάν το πόδι ήναι ψιλό, θα περνούν το ένα επάνω στο άλλο.

Το τακούνι πρέπει να ήναι μέσου ύψους, τοποθετημένο φαρδυά και να πηγαίνη προς τα εμπρός όσον το δυνατόν περισσότερον.

Επί γυναικείου υποδήματος πρέπει η βάσις, και του υψηλού ακόμη τακουνιού, να ήναι όσον το δυνατόν, μεγάλη. Διά το ύψος του τακουνιού πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν το γεγονός ότι, με σόλαν χωρίς τακούνι το φόρτωμα της πτέρνας είνε τρις φορές μεγαλύτερος παρά το φόρτωμα του κονδύλου του μεταταρσίου.

Επί σόλας με τακούνι ύψους 3,3 ε.μ. το φόρτωμα της πτέρνας είνε μόνον δυο φορές μεγαλύτερος παρά το φόρτωμα του κονδύλου του μεταταρσίου.

Με ύψος τακουνιού 7,5 ε.μ., η πτέρνα και ο κόνδυλος του μεταταρσίου φορτώνονται εξ ίσου.

Εις τους ενήλικας η χρήσις σκαρπινιού με κορδόνια είνε ιδιαζόντως αξιοσύστατος, επειδή αι υψηλές με κορδόνια μπότες διά του περιορισμού της ευκινησίας της ανωτέρας κνημοταρσικής αρθρώσεως, όπως και διά της εκδιωκτικής του αίματος επιδράσεως δρουν επιβλαβώς.

Πλην της φόρμας του παπουτσιού ενέχει μεγάλην σημασίαν επίσης και η χρήσις καλού υλικού διά την κατασκευήν.

Η στατική επί φορτώματος των ποδιών καθ’ όλην την διάρκειαν της φοράς του παπουτσιού, πρέπει να παραμένη ως οίον τε η ιδία. Μία εργάτρια, η οποία πρέπει να στέκεται πολύ, μια μαγείρισσα, μια πλύστρα, επίσης άνδρες με επαγγέλματα απαιτούντα ορθοστασίαν, πρέπει να απέχουν τελείως από του να φορούν παντόφλες χωρίς τακούμια, επειδή ελλειψει στηρίγματος του ποδός αναφαίνονται με τα παπούτσια αυτά πόνοι εις τα πόδια.

Επίσης μία πολλαπλή αλλαγή της στατικής προκαλεί συνεπείας κακάς.

Μία κυρία, η οποία το μεν πρωί εργάζεται με παντούφλες χωρίς τακούνια, προ μεσημβρίας κάνει τα ψούνια της με σκαρπίνια και τακούνι μέσου ύψους, μετά μεσημβρίαν χρησιμοποιεί παπούτσια σπορ με χαμηλά τακούνια και το βράδυ χορεύει επί ώρας με τακούνια 7 ε.μ., ασφαλώς είνε προδιατεθειμένη εις πόνους των ποδιών ιδίως εάν η φόρμα του παπουτσιού ανταποκρίνεται περισσότερον προς την μόδα και ολιγώτερον προς το σχήμα και το μέγεθος του ποδιού της.

G. ENGELMAN, «Υγεία», 1933