Περί της χρήσεως των παγωτών

Η χρήσις του πάγου και των πεπαγωμένων ποτών εν ώρα θέρους είναι αβλαβής, οσάκις η χρήσις δεν καταντά εις κατάχρησιν. Το εσπέρας είναι ο αρμοδιώτερος χρόνος προς χρήσιν των παγωτών, ότε η χώνευσις προέβη αρκούντως, ή και ευθύς μετά το γεύμα. Τα παγωτά λαμβανόμενα εν στιγμή καθ’ ην είναι τις έφιδρος είναι επικινδυνότατα. Οι γέροντες, τα παιδιά και οι λεπτής κράσεως πρέπει ν’ απέχωσι των παγωτών, τουναντίον δε εισίν ωφέλιμα εις τα ρωμαλαία πρόσωπα αμφοτέρων των φύλων. Το αιφνίδιον ψύχος, το προξενούμενον εις τα πεπτικά όργανα, παρακολουθεί αντίδρασις υγιεινή˙ επειδή δε η αντίδρασις αυτή δεν συμβαίνει εις τα ασθενούς κράσεως πρόσωπα, δια τούτο παρ’ αυτοίς τα παγωτά φέρουσι βλάβην.

Εστία, 1876