ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΖΩΗ

ΤΑ ΑΓΑΘΑ ΤΗΣ ΦΥΤΟΦΑΓΙΑΣ

ΝΥΜΦΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η φυτοφαγία είναι υγιεινή όταν εφαρμό­ζεται από ανθρώπους υγιείς εις ώριμον ηλικίαν. Υγιεινή όχι μόνον λόγω της αξίας του μεταβολικού ύδατος και των μεταλλικών αλά­των τα οποία περιέχονται  εις τα φρούτα και τα λαχανικά, αλλά και διότι τα φυτά περιέχουν εις μεγάλας ποσότητας βιταμίνας όλων των ειδών, από της βιταμίνης Α, παρά­γοντος της αυξήσεως, της θρέψεως των ιστών, της αναζωογονήσεως του αίματος και του αγώνος κατά των μολύνσεων, μέχρι της βιταμίνης Ε, παράγοντος της γονιμότητος,  της αναπαραγωγής και της αρχικής αυξήσεως, ο οποίος ευρίσκεται κυ­ρίως εις τους σπόρους των δημητριακών και τα πράσινα φύλλα του μαρουλιού. Μεταξύ των άλλων η βι­ταμίνη C είναι παράγων αφ’ ενός μεν εναντίον του  σκορβούτου και αφ’ ετέρου της οργανικής ισορρο­πίας, ευρίσκεται δε εις όλον τον φυτικόν κόσμον αλλά κυρίως εις τα λάχανα, τα σπανάκια και εις τα εσπεριδοειδή. Τέλος τα φυτά περι­έχουν την περίφημον αντιρραχιτικήν βιταμίνην D, η οποία καθηλώ­νει το ασβέστιον εις τον οργανισμόν επιφέρει την ισορροπίαν μεταξύ του φωσφόρου και του ασβεστίου, είναι γνησία κόρη του φωτός. Δια τούτο ευρίσκεται εις τα ζωτικώτερα όργα­να, τα οποία εκτίθενται περισσότερον εις την επίδρασιν των ηλιακών ακτίνων, τα οποία διαπερώνται από τας υπεριώδεις ακτίνας του φωτός. Τοιαύτα όργανα είναι τα πράσινα φύλλα των λαχανικών και μάλιστα τα τρυφερά. Και δια να τελειώνωμεν με τας βιταμίνας αναφέρομεν την Β, η οποία είναι χρήσιμος εις ην θρέψιν των οργανισμών και τον πολλαπλασιασμόν των κυττάρων και την βιταμίνην Ρ,  την «αντιπελλαγρικήν». Όλαι λοιπόν αι μέχρι σή­μερον γνωσταί βιταμίναι περιέχον­ται  εις τα φυτά. Δεν συμβαίνει το ίδιον και με τους ζωικούς ιστούς, οι οποίοι ή δεν περιέχουν καθόλου βιταμίνας όπως όλα τα  «ψαχνά» κρέατα ή όταν περιέχουν, όπως το βούτυρον, το γάλα και διάφοροι α­δένες, τας έχουν εύρει «εκ δευτέρας χειρός», δηλαδή από τα φυτά.

Με άλλους λόγους και τας βιταμί­νας αυτάς ημπορούμεν να τας εύρωμεν εις τα φυτά,  τα οποία είναι φθηνότερα από τα κρέατα.

Ένα μεγάλο προσόν των φυτι­κών τροφίμων είναι ότι ταύτα περι­έχουν κυτταρίνην εν αφθονία.  Η κυτταρίνη η οποία δεν έχει θρεπτικήν αξίαν δεν προσβάλλεται  από τα πεπτικά υγρά, προσβάλλεται όμως από μερικά είδη μικροβίων τα οποία εδρεύουν εις τον  πεπτικόν σωλήνα. Εκτελεί όμως η κυτταρίνη δύο σπουδαιοτάτας  λειτουργίας καταπολεμεί την δυσπεψίαν και απολυμαίνει τον εντερικόν  σωλήνα. Το πρώτον αποτέλεσμα επιτυγχάνει αναγκάζουσα τον στόμαχον να κάμνη περισσότερας κινήσεις και το δεύτερον διότι απορροφά τα μικρό­βια και τας τοξίνας. Έχει διαπιστωθή ότι ενώ ο αριθμός των μικροβίων των ευρισκομένων εις το περιεχόμενον του εντέρου  ανέρχεται εις 16500 κατά γραμμάριον, κατά τας περιπτώσεις χορτοφαγίας μειούται εις 2200 κατά γραμμάριον μετά την διέλευσιν της φυτικής τρο­φής.

Καταπολέμησις, λοιπόν, της δυσκοιλιότητος και της εντερικής λοιμώ­ξεως είναι δύο σπουδαιότατα ευεργε­τήματα της κυτταρίνης.

Τέλος οι καρποί και τα λαχανικά, ιδίως τα λαχανικά, περιέχουν έναν άλλον ωφελιμώτατον παράγοντα της ζωής: την χλωροφύλλην, μητέρα της ζωής επί της γης, την νύμφης του φωτός. Οι κόκκοι της χλωροφύλλης ενδύουν με το πράσινον χρώμα των τον κόσμον και διατηρούν την ζωήν όλων των γήϊνων όντων. Αυτοί είναι μικροσκοπικοί Προμηθείς, oι οποίοι κλέπτουν το φως από τον ήλιον δια να το δώσουν ως τροφήν εις τα γήϊνα πλάσματα, αφαιρούν την θερμότητα από τον Θεόν του φωτός δια να θερμάνουν τον άνθρωπον, τα ζώα. Μικροσκοπικοί εργάται γιγαντιαίων έργων, απείρου δυνάμεως και ισχύος, μόνον αυτοί γνωρίζουν να συγκρατήσουν και να διατηρήσουν ό,τι πλέον Φευγαλέον και ασύλληπτον έπλασεν ο Δημιουργός: την φωτεινήν ακτινοβολίαν και δι' αυτής να εξασφαλί­σουν πάσαν ζωήν και πάσαν κινησίν επί του πλανήτου.

Αυτή είναι η δύναμις της χλωροφύλλης, η οποία περιέχεται μέσα εις τα πράσινα φύλλα μιας σαλάτας.

Μεταξύ της χλωροφύλλης των φυ­τών και της αιμοσφαιρίνης του ανθρώπου και των ζώων υπάρχουν στε­νοί δεσμοί χημικής συγγενείας: ανή­κουν εις τον ίδιον οικογενειακόν βλαστόν (την εκτοπορφυρίνην), καταλή­γουν εις τα ίδια προϊόντα αποσυνθέσεως (τας ουροχολίνας), περιέχουν την ιδίαν αναλογίαν σιδήρου, επομέ­νως έχουν την ιδίαν οργανικήν λειτουργίαν. Δια τούτο η χλωροφύλλη εισαγομένη εις τον οργανισμόν, αυ­ξάνει τα ερυθρά αιμοσφαίρια, δια τούτο δε και ενδείκνυται εις περιπτώσεις αναιμιών, αλλά είναι χρησιμωτάτη και εις τους υγιείς: αρκεί να έχη κανείς υπ' όψιν του ότι ένας νέος πρέπει να αναπαραγάγη ημερησίως εις τον οργανισμόν του 11 γραμμάρια αίματος.

Εξ’ άλλου η χλωροφύλλη επιταχύνει την διάμειψιν της ύλης και την αφομοίωσιν των τροφών, βελτιώνει την απόδοσιν των μυϊκών ιστών, τονώνει την καρδίαν.

«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 27/06/1940