|
Αρχή κειμένου
Ο παραλογισμός του τεχνητού περιβάλλοντος
και της μόδας με τα γυάλινα κτίρια
του NIKΟΛA ΛEΟNTΟΠΟYΛΟΥ
Δεν είναι τα «μπλε κολάρα» της εργατικής τάξης, αλλά συνηθισμένοι υπάλληλοι ή έστω υψηλόμισθοι executives επιχειρήσεων. Δεν δουλεύουν σε άθλια εργοστάσια, αλλά σε σύγχρονα κτίρια, χτισμένα όλα στον υπερθετικό βαθμό μεγέθους, πολυτέλειας, μοντερνισμού. Ζουν σε χώρους που θα περίμενε κανείς να κάνουν τη ζωή πιο ανθρώπινη, αλλά αντ' αυτού μοιάζουν με ανθρωποπαγίδες ή τοξικά εργοστάσια.
-Στην απλή τους μορφή, πρόκειται για προβλήματα ποιότητας ζωής: κακός αερισμός και φωτισμός, ηχορρύπανση.
-Στην πιο βαριά -αλλά εξίσου πραγματική- παίρνουν διαστάσεις χρόνιων προβλημάτων στο αναπνευστικό και το νευρικό σύστημα. Είναι το Σύνδρομο των Αρρωστων Κτιρίων.
–Ο Αλέξανδρος Τομπάζης, αρχιτέκτων-μηχανικός, πρωτοπόρος στο σχεδιασμό εναλλακτικών κατασκευών, εξηγεί τον παραλογισμό του τεχνητού περιβάλλοντος και της μόδας με τα γυάλινα κτίρια, χωρίς να παραγνωρίζει ορισμένες λειτουργικές πλευρές τους (εύκολος καθαρισμός και αντικαταστάσεις υλικών):
|
Επιστροφή