|
Αρχή κειμένου
Προς μια «οικολογική» πολεοδομία με ανθρώπινο πρόσωπο
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΟΝΔΡΟΥ-ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ
Αρχιτέκτων d.p.l.g. – Πολεοδόμος – Χωροτάκτης – Κοιν. Ψυχολόγος
Η πολεοδομία και η αρχιτεκτονική είναι σπουδαίες τέχνες όταν ικανοποιούν και εκφράζουν τις πραγματικές ανάγκες κάθε εποχής και γίνεται ακόμη πιο σπουδαίες όταν και η εποχή είναι εμπνευσμένη.
Οι σύγχρονες κοινωνικές ανακατατάξεις, η περιβαλλοντική κρίση, οι πόλεμοι και οι φυσικές καταστροφές δημιούργησαν δυσλειτουργίες όπου ακόμη και οι τέχνες δεν κατάφεραν να περιορίσουν, καθώς δεν ικανοποιούν τη βαθιά επιθυμία του ανθρώπου, αυτή της συνάντησής του με τη φύση.
Οι πόλεις μας έχουν ανάγκη από μια οικολογική θεώρηση της πολεοδομίας και της αρχιτεκτονική, υπό το πρίσμα της «οικονομίας» της φύσης, δηλαδή έναν σχεδιασμό με βιοκλιματική οπτική, που ελαχιστοποιεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, από τη λειτουργία των πόλεων, την ανεξέλεγκτη αστικοποίηση και την χωρίς όρια ανάπτυξη για να ανταποκριθούν στους σύγχρονους ενεργειακούς και περιβαλλοντικούς στόχους περιορίζοντας τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου και την αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος.
Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια θεραπείας, εφόσον επαναπροσδιορίσουμε άμεσα αξίες και αρχές, στη βάση του οικολογικού σχεδιασμού, με γνώμονα την εμπειρία που διαθέτουμε από την παράδοση, τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και τις δυνατότητες που μας παρέχουν οι καινοτόμες καθαρές τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας και νερού και ανακύκλωσης των αστικών αποβλήτων.
Το να σχεδιάσουμε και να οργανώσουμε μια πόλη με σκοπό την αειφορία πρέπει να κατανοήσουμε τις πολύπλοκες και ευμετάβλητες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και του περιβάλλοντος, μεταξύ των πολιτών, των υπηρεσιών, της πολιτικής μεταφορών και της παραγωγής ενέργειας και των επιπτώσεων αυτών στο τοπικό περιβάλλον και στην ευρύτερη γεωγραφική κλίμακα.
Αναζητώντας το μοντέλο της αειφόρου πόλης ερμηνεύουμε και ανακαλύπτουμε εκ νέου το μοντέλο της πολυλειτουργικής και συνεκτικής πόλης, που παράλληλα με έναν ορθολογικό ενεργειακό και βιοκλιματικό σχεδιασμό μπορεί να την αναζωογονήσει και να την κάνει πιο αποδοτική, αποφέροντας άμεσα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη. Ένα μοντέλο που απορρίπτει την μονοκεντρική ανάπτυξη και την κυριαρχία του αυτοκινήτου, όπου οι κοινότητες ευημερούν και η κινητικότητα αυξάνεται, χωρίς ο πολίτης να είναι εξαρτημένος από το ιδιωτικό αυτοκίνητο (αειφόρος κινητικότητα), όπου ο πολίτης συναντιέται και επικοινωνεί με άλλους πολίτες σε κατάλληλα διαμορφωμένους ελεύθερους χώρους, κινείται σε δίκτυα ειδικά σχεδιασμένα για αυτόν και απολαμβάνει την πόλη αναπτύσσοντας δημιουργικές συλλογικές δραστηριότητες.
|
Επιστροφή