Ενότητα :Βόλος

Τίτλος : Κουρουζίδης Σάκης, Το τραμ του Βόλου (1896-1950)

Διαβάστηκε: 949 φορές!

Πλήρες Κείμενο :   


Αρχή κειμένου

 

Το τραμ του Βόλου

(1896-1950)

 

 

Η δημιουργία του τραμ αποτέλεσε προϊόν μιας δυναμικής οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της πόλης, 15  χρόνια μετά την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους. Το 1884, ξεκινά τη λειτουργία του ο θεσσαλικός σιδηρόδρομος και το 1994 ανηφορίζει για πρώτη φορά το τραινάκι του Πηλίου στις ανηφοριές του βουνού των Κενταύρων. Έτσι, ο Βόλος διασχίζεται από τρία διαφορετικά μέσα σταθερής τροχιάς, από τρία είδη βαγονιών, σε τρία διαφορετικά πλάτη γραμμών. Μία κοινή για όλα και δίπλα άλλες τρεις, ένα για κάθε μέσον ανάλογα με το πλάτος που είχαν οι γραμμές του.

Η πόλη επηρεάζεται αναπτυξιακά από τα μέσα αυτά και η ανάπτυξή της προς ανατολάς οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στον ατμήλατο τροχιόδρομο της. Υπολογίζεται ότι όλο το τμήμα της πόλης μετά την «Εξωραϊστική» (10-15.000 κάτοικοι, λίγο πριν τον πόλεμο) οφείλει την ύπαρξή του στο τραμ και στις λειτουργίες που αυτό προσείλκυσε προς αυτήν την πλευρά, όπως είναι το Νοσοκομείο, το Μουσείο, ο Άναυρος και η μεταφορά των θαλάσσιων λουτρών εκεί, η πλατεία Γεωργίου κά.

Στις 31 Οκτωβρίου 1939, σταματά τη λειτουργία του. Επαναλειτουργεί μεταξύ 1942-1948 και το καλοκαίρι του 1949 γίνεται μια τελευταία προσπάθεια επαναλειτουργίας του η οποία και ολοκληρώνεται οριστικά στο τέλος του 1950, όταν πια ο ανταγωνισμός με τα αυτοκίνητα ήταν δυσβάσταχτος για ένα μέσον που παρέμεινε ατμοκίνητο και δεν πέρασε ποτέ στη φάση της ηλεκτροκίνησης.

 «…Οι ξένοι που περνούσαν από την πόλιν μας εξεκαρδίζοντο στα γέλια όταν το έβλεπαν. Το έπαιρναν για παιχνιδάκι, έτσι μικρό καθώς είτανε, κι’ απορούσαν, πώς ευρίσκετο κόσμος να ταξιδεύη μ’ αυτό. Η απορία τους όμως διελύετο αν έμπαιναν μέσα του, για μια διαδρομή. Τότε αντιλαμβάνοντο πως ο μικρούλης αυτός σιδηροδρομάκος με την απαρχαιωμένη του εμφάνιση δεν είτανε καθόλου άχρηστος. Παρά την εμφάνισή του εξυπηρετούσε πολύ τον κόσμο. Μπορούσε να μεταφέρη εκατοντάδες επιβατών αν παρίστατο ανάγκη, όπως συνέβαινε τις καλοκαιρινές Κυριακές με τον Άναυρο. Έτσι η διάθεσις των ξένων μετεβάλλετο σε συμπάθεια…» (Τάκης Οικονομάκης, 1/11/1939, «Θεσσαλία»)

 

Σάκης Κουρουζίδης

 

  7 Ημέρες Καθημερινής

6.3.2005

 

Επιστροφή