ΑΦΙΕΡΩΜΑ ‘ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ’

ΣΑΚΗΣ ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΗΣ

Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα στην αλυσίδα των σκουπιδιών είναι το πως χρησιμοποιούνται οι πρώτες ύλες, όπου και βρίσκεται η αρχή του προβλήματος. Πιστεύω ότι υπάρχει μια τεράστια σπατάλη πρώτων υλών και φυσικών πόρων, η οποία αντανακλάται στην σύνθεση των απορριμμάτων, στον όγκο τους και κυρίως στη σχέση ανάμεσα στην ποσότητα της χρησιμοποιούμενης πρώτης ύλης και αυτής που αποδίδεται στο τελικό προϊόν. Φυσικά ο όγκος, η σύνθεση των σκουπιδιών, συνδέονται με το πως είναι διαρθρωμένη η παραγωγή, ποια είναι τα καταναλωτικά πρότυπα που έχουν επιβληθεί.

Σήμερα στη βιομηχανική παραγωγή μόλις το 1- 2% των χρησιμοποιούμενων πρώτων υλών φτάνει στο τελικό προϊόν, ενώ το υπόλοιπο 98- 99% μετατρέπεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε απόβλητα. Γενικά η ποσότητα των αποβλήτων μεγαλώνει με μεγαλύτερους ρυθμούς απ’ ότι η ίδια η αύξηση στης παραγωγής.  Στην Ελλάδα το πρόβλημα αυτό είναι ιδιαίτερα οξυμένο. Χρειάζεται λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρώτη φάση, γιατί από κει ξεκινάει το πρόβλημα επειδή από κει κι ύστερα διαχειριζόμαστε ένα πρόβλημα, ενώ η αιτία είναι αλλού. Ένα πρώτο βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση θα είναι η επανάληψη κάποιων προγραμμάτων για την ανακύκλωση στην μορφή που είχαν ξεκινήσει το 1985- 86 σε 10 δήμους, με αποτελέσματα που έδωσαν χρήσιμες πληροφορίες για το πως μπορεί να οργανωθεί στον μέλλον μια τέτοια προσπάθεια. Ένα σοβαρό πρόβλημα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε, είναι η ανεξέλεγκτη διάθεση των απορριμμάτων που και διεθνώς είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Π.χ. στην Ιταλία μόνο το 1/3 των σκουπιδιών διατίθεται σε οργανωμένες χωματερές.

Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν αφορά τα αστικά άλλα τα υπόλοιπα απόβλητα, που πολλές φορές πρόκειται για παθογόνα, τοξικά ή και ραδιενεργά.

Τέλος, για την επιλογή της χωματερής στην Αττική πρέπει κατά τη γνώμη μου, μέσα από τον διάλογο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη, να συμφωνηθούν κάποια κριτήρια, με βάση τα οποία θα γίνει η επιλογή. Δεν νομίζω ότι είναι κατ’ ανάγκη ένδειξη οικολογικής ευαισθησίας το να αρνείται ένας δήμος να φιλοξενήσει στην περιοχή του κάποια χωματερή. Σύμφωνα με αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να υπήρχαν χωματερές πουθενά. Πράγμα αδύνατο. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή μόνη άμεση λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών αποτελεί η υγειονομική ταφή. Όμως και τα προγράμματα διαλογής στην πηγή, στο βαθμό που επιταχυνθούν κάποιες διαδικασίες γνωστοποίησης των θετικών αποτελεσμάτων, με την ταυτόχρονη αλλαγή στην πολιτική νοοτροπία, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν σχετικά γρήγορα.

Τέλος, νομίζω ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να έχει ένα παραπάνω ρόλο στη διαχείριση των σκουπιδιών, στα πλαίσια ενός αναβαθμισμένου ρόλου στη διαχείριση και στην προστασία του περιβάλλοντος.

Υπάρχει επίσης το μεγάλο θέμα της συμμετοχής του κόσμου στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας ενημέρωση, γνώση και παιδεία.

Παιδεία κι όσον αφορά στις εκπαιδευτικές βαθμίδες, αλλά και στις αξίες που πηγάζουν μέσα από την οικολογία και γενικότερα τις αξίες ζωής.

«ΟΔΗΓΗΤΗΣ»

16.3.1990