Ενότητα :Κουρουζίδης Σάκης |
Τίτλος : ΣΑΚΗΣ ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΗΣ, ΒΙΒΛΙΟΕΠΙΛΟΓΕΣ (11/1993)
|
Αρχή κειμένου ΒΙΒΛΙΟΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΑΚΗΣ ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΗΣ Α. Κωνσταντινίδης, Εμπειρίες και περιστατικά- μια αυτοβιογραφική διήγηση, εκδ. Εστία, 1992, σ.268. Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες αρχιτέκτονες, ο Α.Κ., που «έφυγε» από τη ζωή πριν από λίγο καιρό, αφήνει ένα σπουδαίο αρχιτεκτονικό και συγγραφικό έργο. Ο τόμος αυτός (ο τρίτος στην ίδια σειρά)προστίθεται- και ολοκληρώνει- μια συγγραφική κατάθεση που αρχίζει το 1947 και φτάνει μέχρι το θάνατό του, με μια σειρά 15 βιβλίων. Η συγγραφική του δουλειά αποτελεί πιστό αντίγραφο της αρχιτεκτονικής του δραστηριότητας, μια προέκτασή του. Περιγραφές, σχόλια, απόψεις και μια πληθώρα εγγράφων, επιστολών, δημοσιευμάτων συνθέτουν έναν τόμο που ασχολείται με τα σημαντικότερα συμβάντα στο χώρο της αρχιτεκτονικής, αλλά και της προσωπικής- αρχιτεκτονικής του ζωής. Λ. Χαραλαμποπούλου, Ζ. Κουνάδης, Οι δρόμοι του Μάη, Γαλλία ’68, εκδ. Παρασκήνιο, 1993, σ. 144 «Κατεβάστε ιδέες», έγραφε κάποιος «ανεπιθύμητος» στους πυκνογραμμένους τοίχους του Παρισιού, πριν 25 χρόνια. Ιδέες κατέβηκαν πολλές τότε, σήμερα τι γίνεται; Ο Μάης του ’68 συνεχίζει να αποτελεί μια αφετηρία, κάθε φορά που τα βρίσκουμε δύσκολα. Η μαρτυρία αλλά και οι απόψεις των συγγραφέων συνθέτουν μια αξιόλογη προσπάθεια να προσεγγιστεί το «φαινόμενο» του Μάη. Να γίνουμε ρεαλιστές, αναζητώντας το αδύνατο, που φαντάζει πάντα αδύνατο, αλλά και το μόνο ρεαλιστικό. Τα συνθήματα του Μάη και τα τραγούδια του Μάη συμπληρώνουν το βιβλίο, μεταφέροντας τον αναγνώστη στο κλίμα της εποχής: «Κάτω οι πυραμίδες, ζήτω οι κύκλοι». Β. Νιτσιάκος, Ω λελε, εκδ. Οδυσσέας, 1993, σ. 60. Ο και συνεργάτης της Ν. Οικολογίας, πανεπιστημιακός Β.Ν. κάνει εδώ μια προσωπική περιήγηση στα όνειρά της Ηπείρου. Η προσωπική γραφή δεν αφήνει πολλά περιθώρια στην ενημέρωση, απαραίτητη ακόμη και σε λογοτεχνήματα. Ύφος δύσκολο και κοφτό. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις λέξεις η φράση. Κοφτό, αλλά όχι πάντα απότομο. Έντονος συναισθηματισμός αλλά και διάχυτες οι ευαισθησίες. Τα μέρη του βιβλίου: Διάβα, Το τρένο, Ο κυρατζής, Το παζάρι, Η κερασιά, Ο δρόμος, Αλβανία, Μισεμός. Α. Γεωργούδη, Διερεύνηση του πληθυσμού και των συστημάτων παραγωγής των βουβάλων σε ελληνικούς υγρότοπους, Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων- Υγροτόπων και Τομέας Ζωικής Παραγωγής Τμήματος Γεωπονίας Α.Π.Θ., 1993, σ. 64 Ο κατοικίδιος βούβαλος, που πριν από τη δεκαετία του ’50 ξεπερνούσε, στην Ελλάδα, τα 100.000 ζώα, σήμερα είναι από τα είδη που κινδυνεύουν να εκλείψουν. Μόλις 593 βούβαλοι μετρήθηκαν πέρυσι και μόνο στη Μακεδονία και στη Θράκη. Η παρούσα εργασία συμβάλλει στην προσπάθεια να διαφυλαχθεί ο βούβαλος ως μέρος της βιοποικιλότητας των ελληνικών υγροτόπων αλλά και ως «παραγωγικό» ζώο. Δυστυχώς ο βούβαλος κινδυνεύει να εκλείψει και ως μορφή και εικόνα, μιας και δεν είναι δημοφιλής ούτε στα παραμύθια ούτε στις κατασκευές. Το αμίμητο που ελέχθη από ένα παιδάκι της πόλης που αντίκρισε στο χωριό, για πρώτη φορά, ένα γουρούνι: «Μαμά, κοίτα έναν μεγάλο κουμπαρά», δεν πρόκειται να διασώσει τον βούβαλο, επειδή, ως γνωστόν, δεν κατασκευάζονται βούβαλοι- κουμπαράδες. Μ. Αξιώτης, Η πανίδα στη Λέσβο, Ι.Ε., Μυτιλήνη, 1990, σ. 30 Αυτές οι δύο εργασίες προσδιορίζονται από την πολλαπλή δραστηριότητα και τις ανησυχίες, που εκδηλώνονται μέσα από τη ζωγραφική, την ποίηση, τη μελέτη και την καταγραφή του φυσικού χώρου της ιδιαίτερης πατρίδας του- γιατρού- Μ.Α. Η συνεισφορά των «μη ειδικών» στη μελέτη και γνώση του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας είναι ανεκτίμητη, κυρίως δε όταν αυτή ξεκινά από αγάπη για τον τόπο. Καταγραφή, περιγραφή, ταξινόμηση, τοπικές ονομασίες, ζωγραφιές του ίδιου του συγγραφέα συνθέτουν μια εικόνα του νησιού έγκυρη και ολοκληρωμένη. Σ. Γιαννοκοπούλου, Μεγάλωσε ή φύγε, Εναλλακτικές εκδόσεις, 1993, Β΄ έκδοση. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τη φιλοσοφία και τη ζωή των θεραπευτικών κοινοτήτων, μέσα από την εμπειρία της συντάκτριάς μας που συμμετείχε σε ένα «κλειστό» πρόγραμμα θεραπείας για χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Στο τεύχος του Ιουλίου-Αυγούστου ’91 της Ν. Οικολογίας έγινε μια εκτενέστατη παρουσίαση - κριτική της πρώτης έκδοσης του βιβλίου. ΝΕΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΤΕΥΧΟΣ 109, 11/1993 |
                     |