Βάσω Κανελλοπούλου

Αφού φθάσαμε στο λιμάνι της Σκάλας του Αγκιστριού και κατέβηκα από το πλοιαράκι, προχώρησα προς τα δεξιά. Εκεί, κατά μήκος της παραλίας, υπάρχει μια σειρά από μεγάλα σχίνα φυτρωμένα επάνω σε αμμοθίνες. Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα σοκ: σαν αν έλειπε ένα δόντι, σαν να είχε γίνει μια διάρρηξη.

Και πράγματι, η πανέμορφη σειρά των άγριων σχίνων είχε διαραγεί και στο συγκεκριμένο χώρο υπήρχαν μπετόν και καρεκλοτράπεζα. Κάποιες είχε στην κυριολεξία «κλέψει» τη δημόσια γη (οι αμμοθίνες με τα σχίνα αποτελούν μέρος της δημόσιας παραλίας) για να ρίξει τα μπετουδάκια του και να επεκτείνει τον ιδιωτικό του χώρο. Ρώτησα τους ντόπιους κι έμαθα πως έσει γίνει καταγγελία στο τμήμα δημόσιων κτημάτων του Πειραιά που υπάγεται στο Υπουργείο Οικονομικών.

Επισκέφθηκα τους αρμόδιους. Έχουμε κάνει τα δέοντα, μου είπαν. Έχουμε προωθήσει πρωτόκολλο κατεδάφισης και Περιμένουμε να εκτελεστεί. Επιπλέον έχουμε διαβιβάσει το θέμα στον Εισαγγελέα για άσκηση δίωξης…

Τώρα οι κάτοικοι του κατάφυτου μικρού νησιού του Σαρωνικού βρίσκονται σε αναμονή. Θα κρατηθεί η ομορφιά (και η νομιμότητα) στο λιμανάκι της Σκάλας;

Δαίμων της Οικολογίας, τ. 66, 12/06