Τα πισινά του μουλαριού

ΔΗΜΟΣ ΤΣΑΝΤΙΛΗΣ

ΑΠΟΨΕΙΣ

«…και επί πλέον δεν υπάρχει μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων». Αυτή είναι η μόνιμη επωδός, που επαναλαμβάνεται κάθε που καταγγέλλεται ένα μεγάλο ή λιγότερο μεγάλο έργο, από αυτά πού έχουν ξεκοιλιάσει το φυσικό τοπίο της χώρας μας. Συνήθως το ξόρκι δεν πιάνει, το έργο κατασκευάζεται, σε κάποια φάση της κατασκευής παρουσιάζεται ένα άθλιο πόνημα που ενέχει θέση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Το εν λόγω πόνημα υποβάλλεται σε δημόσια κρίση, κατά προτίμηση, νύχτα αξημέρωτη, οι περιβαλλοντικοί όροι προτείνονται και ενσωματώνονται εν ριπή οφθαλμού με την μέθοδο του cut & paste και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Αλλιώς με την «Παναγία Ακρωτηριανή ΑΕ». Οι Άγιοι Πατέρες της Ιεράς Μονής Τοπλού στη Σητεία δημιούργησαν την Ανώνυμη Εταιρεία τους με σκοπό να προχωρήσουν σε σοβαρές διαπραγματεύσεις με τον αλλοδαπό Μαμωνά, που εποφθαλμιούσε τις ανεκμετάλλευτες μοναστηριακές εκτάσεις για να τις αξιοποιήσει «ανίερα & τουριστικά».

Το σκανδαλώδες είναι ότι το έργο απειλείται να προχωρήσει, όχι «μολονότι δεν υπάρχει μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων», αλλά μολονότι υπάρχει. Και πράγματι, η περιβαλλοντική μελέτη για την μεγαλύτερη τουριστική επένδυση όλων των εποχών στο Κάβο Σίδερο, το ανατολικό άκρο της Ανατολικής Κρήτης, εγκρίθηκε προσφάτως από των Υπουργό Δημοσίων Έργων και Καταστροφής του Περιβάλλοντος, κ. Σουφλιά.

Αυτό, μάλιστα, θα άξιζε να το καταγγείλουμε. Επενδυτές, καλόγεροι και κυβέρνηση προχωρούν στην υλοποίηση ενός κυκλώπειου έργου γνωρίζοντας τι παν να καταστρέψουν. Η καταγγελία θα ήταν τουλάχιστον πρωτότυπη.

Τι δεν θα άξιζε να καταγγείλουμε; Δεν θα άξιζε να καταγγείλουμε ότι η επένδυση θα γίνει εξ ολοκλήρου σε περιοχή Natura. Μάταιος κόπος. Πάντα έτσι γίνεται. Άλλωστε, σύμφωνα με το λαϊκό περί περιβάλλοντος αίσθημα, οι περιοχές Natura έχουν δημιουργηθεί για τον ίδιο λόγο, που και ο λύκος έχει αναπτύξει μακρινά και σουβλερά του δόντια: για να αξιοποιούνται καλύτερα, γιαγιάκα.

Θέλει, ομολογουμένως, νεύρο για να ισχυριστείς ότι μια επένδυση 1,2 δισεκατομμυρίων Ευρώ θα κολυμπά στα 25.000 στρέμματα μοναστηριακής γης, όπως το ψάρι στο νερό και ότι θα «προστατεύεται πλήρως το οικοσύστημα, η χλωρίδα, η πανίδα και οι υδάτινοι πόροι».

Η Αγγλική εταιρία «Loyard LTD», που θα πραγματοποιήσει την επένδυση στο Κάβο Σίδερο - αν βρει τους τρίτους χρηματοδότες, που κατά πώς λέγεται πυρετωδώς ψάχνει - διαθέτει και νεύρο και φλέγμα. «Δώσ’ τους μια περιβαλλοντική μελέτη και μετά κρέμασέ τους».

Οι ανώνυμοι καλόγεροι της «Παναγία Ακρωτηριανή ΑΕ» και οι περιορισμένης ευθύνης Άγγλοι επενδυτές της «Loyalward ΕΠΕ» ετοιμάζουν ένα τουριστικό colpo grosso. Επτά τουριστικά χωριά, 7.000 κλίνες, τρία γήπεδα γκολφ, γιομάτα τρύπες και μεταλλαγμένο γρασίδι.

Η ορθόδοξη κυκλοθυμία και προχειρότητα των Αγίων Πατέρων δεν επαρκεί. Χρειάζεται προτεσταντική σταθερότητα και μακροχρόνια εμμονή στους στόχους, μια γερή δόση κυνισμού & υποκρισίας και, οπωσδήποτε, μια ευπαρουσίαστη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Καθαρές δουλειές. Οι Άγιοι Πατέρες της Μονής πρέπει να γνωρίζουν τι ακριβώς παραχωρούν, και ο κ. Σουφλιάς, πού βάζει την υπογραφή του.

Στο μεταξύ, η Αγγλική εταιρεία μοιράζει και χάντρες και καθρεφτάκια σε ιερωμένους, δημάρχους και οικολόγους: Τι Βοτανικός Κήπος θα δημιουργηθεί στο Κάβο Σίδερο, τι Κέντρο και Περίπτερα Ενημέρωσης θα στηθούν, τι μονοπάτια θα διανοιχτούν για τους περιπατητές, τι αρμονική ένταξη του ανθρώπινου παράγοντα θα επιτευχθεί. Η βούληση των επενδυτών δεν επαρκεί. Κλήρος και λαός πρέπει να συναινέσουν και να αποδεχτούν το τουριστικό Jurassic Park που πάει να δημιουργηθεί στην Ανατολική Κρήτη.

            Παιδιά, νομίζω ότι παν να μας την φέρουν. Μιλούν τα δικά μας κορακίστικα, κάπως σπασμένα, είναι αλήθεια, αλλά δυστυχώς τα μιλούν. Αντιστροφή του κλασικού μύθου της Βαβέλ; Όλοι μιλούν φαινομενικά την ίδια γλώσσα - αειφορία oblige - αλλά εννοούν διαφορετικά πράγματα και κανείς δεν καταλαβαίνει πια τον άλλο. Υπάρχουν άφθαρτες λέξεις; Ας δοκιμάσουμε και ας πούμε στους Άγιους Πατέρες και τους Άγγλους συνοδοιπόρους τους: «Σκατά στα μούτρα σας, χαϊβάνια[i]».

Δεν ξέρω αν θα πιάσει. Είναι όμως στιγμές που αναλογίζουμaι, πόσο δίκιο είχε ο συχωρεμένος ο πάππος μου, όταν μου έλεγε «να φυλάγομαι από τα πισινά του μουλαριού». 

Δαίμων της Οικολογίας, τ. 66, 12.06