Ενότητα :Tεύχος 66, Δεκέμβριος 2006

Τίτλος : Ιππόδρομος - Παραλιακό μέτωπο

Διαβάστηκε: 850 φορές!

Πλήρες Κείμενο :   


Αρχή κειμένου

 

ΘΕΜΑΤΑ

 

IΠΠΟΔΡΟΜΟΣ – ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ

ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

 

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΕΒΕ  ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ-ΤΖΙΤΖΙΦΙΩΝ

 

Mετά από την απώλεια της δημόσιας και ελεύθερης χρήσης για τους πολίτες του μεγαλύτερου μέρους της παραλίας του Φαληρικού όρμου, φαίνεται ότι ήλθε και η ώρα για τον χώρο του πρώην Ιπποδρόμου. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, φαίνεται ότι εδώ και καιρό η κυβέρνηση και το Ίδρυμα Νιάρχου, από τη μια μεριά, και ο δήμαρχος Καλλιθέας κατόπιν, από την άλλη, ήρθαν σε διαβουλεύσεις που παρέμειναν μυστικές μέχρι τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου για ευνόητους λόγους.

Οι πληροφορίες που εμφανίστηκαν στον ημερήσιο και κυριακάτικο Τύπο, παρά τα κενά της ενημέρωσης και τις απορίες που δημιουργούν ακόμα και στον πιο εύπιστο και καλοπροαίρετο πολίτη, μας οδηγούν στα εξής πρώτα συμπεράσματα:

 

1.  ΚΙ ΑΛΛΟ ΜΠΕΤΟΝ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

 Το Ίδρυμα Νιάρχου προτείνει την οικοδόμηση πάνω στην έκταση του Ιπποδρόμου, Λυρικής Σκηνής, Εθνικής Βιβλιοθήκης και θεματικών πάρκων.  Σε συνέντευξή του , ο πρώην υφυπουργός Πολιτισμού, κος. Τατούλης, συμπλήρωσε πως θα υπάρχουν και κτίρια και κατασκευές με συμπληρωματικές και διευκολυντικές χρήσεις, όπως  εκθεσιακός χώρος, εστιατόρια, χώροι υπαίθριας εστίασης, εμπορικά καταστήματα και άλλα πολλά όχι τόσο ελκυστικά από πολιτιστικής απόψεως πλην κερδοφόρα. Έτσι, σε μια από τις πλέον πυκνοδομημένες περιοχές της Αθήνας, ο τελευταίος κυριολεκτικά ελεύθερος χώρος που απέμεινε και προοριζόταν σύμφωνα με το ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας, για αστικό πάρκο με ήπιες χρήσεις πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής ουσιαστικά αλλάζει χρήση. Διότι η δημιουργία Λυρικής σκηνής, Βιβλιοθήκης και πολιτιστικού εκπαιδευτικού πάρκου ( με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό ) ουσιαστικά δεν αφήνει ελεύθερο τίποτε από τα 182 στρέμματα που απέμειναν από τον Ιππόδρομο. Και βεβαίως δεν σημαίνουν ήπια χρήση τα 55000 τ.μ. που προτείνεται να χτιστούν. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε βέβαιοι για το μέλλον της περιοχής. Όπως μας έλεγαν ψέματα για την παραλία, με αποτέλεσμα σήμερα χιλιάδες τόνοι μπετόν να εμποδίζουν την πρόσβαση στη θάλασσα, να επιβαρύνουν το περιβάλλον και να το ασχημαίνουν αισθητικά, άλλο τόσο και το «πολιτιστικό όνειρο» που μας σερβίρουν θα μετατραπεί σε ένα περιβαλλοντικό εφιάλτη που θα στερήσει πράσινο και ελεύθερους χώρους από μια ολόκληρη πρωτεύουσα που τα έχει μεγάλη ανάγκη. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν ελεύθερα κτίρια στην παραλία που μπορούν να στεγάσουν τη Λυρική και ενδεχομένως και τα υπόλοιπα σχεδιαζόμενα, όπως κι αν τα εννοούν οι προτείνοντες.

 

2. ΟΛΑ ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

 Δε λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες των κατοίκων των παράλιων δήμων, όπως της Καλλιθέας στην οποία υπάγεται χωροταξικά ο Ιππόδρομος, αλλά και όλης της νότιας Αθήνας. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, εργαζόμενοι στην συντριπτική πλειονότητά τους, ζουν καθημερινά σε ένα περιβάλλον από μπετόν, με ψηλά επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης, με κακή ποιότητα ζωής και αυξημένη αστική θνησιμότητα, χωρίς πράσινο και χωρίς ελεύθερους δημόσιους χώρους περιπάτου και αναψυχής για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η πρώτη ανάγκη γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι μια βιώσιμη πόλη. Δεν θέλουμε να βγαίνουμε βόλτα στην πόλη μας και στην παραλία μας με εισιτήριο. Και φυσικά, η δημιουργία πάρκου στον Ιππόδρομο δεν θα είναι θέμα που αφορά μόνο τα νότια του Λεκανοπέδιου αλλά το σύνολό του.

 

3.   ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

 Για τους κατοίκους της Καλλιθέας, ωστόσο, έχει προκύψει και ένα σοβαρό ζήτημα πολιτικού ήθους: πρόκειται για τις διαβουλεύσεις του δημάρχου, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, εδώ και καιρό με την κυβέρνηση. Δεν έχει ενημερωθεί το Δημοτικό Συμβούλιο, οι δημοτικές παρατάξεις, οι φορείς και οι κάτοικοι γι’ αυτές τις διαβουλεύσεις. Η διοίκηση του δήμου, πιστή στην πάγια και προσφιλή τακτική των μυστικών διαπραγματεύσεων φαίνεται ότι δεν έμαθε από το πάθημα της απώλειας της παραλίας των Τζιτζιφιών:  ένας παραλιακός δήμος δεν έχει καμία πρόσβαση πλέον στη θάλασσα. Ο δήμαρχος κινείται ερήμην των δημοτών, ενώ προεκλογικά τους έδειχνε πάλι σχέδια του χώρου με ειδυλλιακό πάρκο την ώρα που, όπως φαίνεται, συνομιλούσε με την κυβέρνηση. Τέτοιες πολιτικές πρακτικές δεν θίγουν μόνο το δημοκρατικό αίσθημα και τα συμφέροντα του καλλιθιώτικου λαού αλλά και όλης της ελληνικής κοινωνίας, αφού προσβάλλουν το στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα του πολίτη να ενημερώνεται σωστά και να αποφασίζει, όταν έχει πλήρη πληροφόρηση για τα θέματα που τον αφορουν.

 

4.   ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

  Επειδή το πρόβλημα με τον Ιππόδρομο δεν είναι τι ακριβώς θα χτιστεί εκεί, αλλά πώς εκεί θα γίνει ένας υπερτοπικός πόλος πρασίνου με ήπιες χρήσεις πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής θα προβούμε σε μια αντιπρόταση: υπενθυμίζουμε ότι για την στέγαση της Λυρικής Σκηνής έχει προταθεί από καιρό  και με σοβαρά επιστημονικά επιχειρήματα, η μεταφορά της  στο κλειστό γήπεδο του Τε Κβο Ντο στο Δέλτα Φαλήρου. Το κτίριο αυτό, με μικρές επεμβάσεις που δεν κοστίζουν μάλιστα πολλά, είναι κατάλληλο για μια τέτοια χρήση, αντί να δοθεί για συνεδριακό κέντρο. Η πρόταση τεκμηριώνεται καλύτερα και φαίνεται η σημασία της αν σκεφτεί κανείς πως τον τελευταίο χρόνο εκεί έχουν δοθεί αρκετές παραστάσεις, συναυλίες, έχουν διοργανωθεί εκθέσεις κλπ.

 Πέραν της πρόθεσης της κυβέρνησης να χρηματοδοτήσει με φοροαπαλλασσόμενες δωρεές τον πολιτισμό, όσον αφορά το ίδρυμα Νιάρχου, θα μπορούσε να υποστηριχτεί πως εθνικοί ευεργέτες πλέον είναι όσοι γκρεμίζουν κτίρια σε μια τέτοια πυκνοδομημένη πόλη και οχι όσοι προσφέρουν δόμηση στους τελευταίους εναπομείναντες ελεύθερους, δημόσιους χώρους.

 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ  ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΤΟΥ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ

ΟΙ  ΠΟΛΙΤΕΣ  ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ  ΤΙΣ  ΑΝΑΓΚΕΣ  ΤΟΥΣ  ΚΑΙ  ΟΧΙ   ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ   ΙΔΡΥΜΑΤΑ  ΚΑΙ  «ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ» ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

 

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 66, 12/06

Επιστροφή