Ωρολόγιον πρόγραμμα

Πόπη Μπάκα

Τέλος! (οι διακοπές). Επαναφορά στην τάξη (τη σχολική). Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, σε λίγες μέρες θα πάω στο σχολείο. Θα με γράψουν (λένε) στην πρώτη μικρή για σκύλους, θα έχω ωρολόγιον πρόγραμμα και θα μάθω (ανθρώπινη) γραφή, ανάγνωση, αριθμητική και πολλά άλλα χρήσιμα. Όταν θα τελειώσω το σχολείο, θα σκεφτώ και τι επάγγελμα θ’ ακολουθήσω, αφού ακόμη δεν έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου ποιος ακριβώς τομέας θα έχει την περισσότερη ζήτηση στους σκύλους. Προς το παρόν πάντως παρατηρώ ότι μαζί μας ασχολούνται οι κτηνίατροι, οι νομικοί και τελευταία οι διπλωμάτες. Όλοι αυτοί προσπαθούν να ξεμπερδέψουν το κουβάρι της προστασίας μας, το οποίο μπέρδεψαν οι (δίποδοι) φιλόζωοι.

Πολύ στεναχωρήθηκα τις προάλλες, που κάποιος αναγνώστης μου έγραψε ένα γράμμα κι εγώ δεν μπορούσα να το διαβάσω. Ευτυχώς είχε μέσα και μια φωτογραφία και κατάλαβα –περίπου- τι έγραφε. Η φωτογραφία έδειχνε μια πλατεία (που αργότερα μου εξήγησαν ότι ήταν η Πλατεία των Ποιητών στο Περιστέρι) και στη μέση της πλατείας υπήρχε ένα απαγορευτικό σήμα με τη φιγούρα ενός σκύλου. Δηλαδή, απαγορεύονται τα σκυλιά στην Πλατεία των Ποιητών… Έτσι, γιατί κάποιος το αποφάσισε. Ίσως ο Δήμαρχος, ίσως κάποιος άλλος… Κι εγώ έμεινα με τις απορίες μου.

Στην απαγορευτική για τους σκύλους πινακίδα, σκέφτηκα, ίσως τσιμπήσει κάποιος δίποδος συνοδός σκύλου και αλλάξει δρόμο. Όμως οι αδέσποτοι, σαν εμένα, πώς θα την καταλάβουν την πινακίδα; Γι’ αυτό κι εγώ θα πάω στο σχολείο, να μάθω αυτά τα παράξενα πράγματα. Θυμάμαι, όμως, ότι είχα ακούσει πως ο νόμος δεν απαγορεύει στα σκυλιά να βολτάρουν στις πλατείες. Και θυμάμαι και κάτι που είχε γράψει ένας φίλος μου δημοσιογράφος, σε έναν αναγνώστη που τον ρωτούσε σχετικά. Σας το μεταφέρω, γιατί πολύ μου άρεσε. Έγραφε: «Προσωπικά, προτιμώ τη μέθοδο του Ναπολέοντος: Όταν κάποιος σας κάνει παρατήρηση, τον ρωτάτε αφελώς: Με συγχωρείτε, αυτό δεν είναι το πάρκο που έχει διαθέσει ο Δήμος για τα κατοικίδια; Όχι; Ποιο είναι, μήπως ξέρετε; Α, δεν υπάρχει… Καλά, δεν πειράζει, θα βολευτώ προσωρινά και μ’ αυτό».

Καταλάβατε, λοιπόν, ποιοι λόγοι με κάνουν να θέλω να μορφωθώ… Τώρα θα καταλάβετε γιατί σας έλεγα παραπάνω ότι μαζί μας ασχολούνται οι κτηνίατροι και οι διπλωμάτες. Σας παραθέτω μια επιστολή που έστειλε ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος στον Γερμανό Πρέσβη, σχετικά με τα φορτία των αδέσποτων που διακινούνται προς τη χώρα του. Λίγους μήνες μετά την επιστολή, δεν έχω αντιληφθεί την ύπαρξη απάντησης… Έστω και διπλωματικής.

Ένα αμόρφωτο αδέσποτο

(για την αντιγραφή: ΠΟΠΗ ΜΠΑΚΑ)

«Αξιότιμε κ. Πρέσβη,

Μετά από πολλές καταγγελίες και σκιές που δημιουργήθηκαν τον τελευταίο χρόνο σχετικά με την αποστολή αδέσποτων ζώων και κυρίως σκύλων από την Ελλάδα στη Γερμανία και σε άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε και να ζητήσουμε τη συνδρομή σας στη διαλεύκανση του ζητήματος.

Μετά την ψήφιση και την ενεργοποίηση του νόμου 3170/2003 του Ελληνικού Κοινοβουλίου, από τον Ιούνιο του 2004 όλες οι μετακινήσεις δεσποζόμενων και αδέσποτων ζώων προς χώρες της E.E. γίνονται υποχρεωτικά με τη συνοδεία διαβατηρίου και την ηλεκτρονική σήμανση σε περίπτωση σκύλου.

Η διακίνηση και η έκδοση διαβατηρίων γίνεται με υπουργική απόφαση υποχρεωτικά από τον Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Σύλλογο (ΠKΣ) δια μελών του. Κάθε ζώο πρέπει να έχει ιδιοκτήτη που θα αναφέρεται στο διαβατήριο και να συνοδεύεται από αυτόν ή από άλλο εξουσιοδοτημένο πρόσωπο. Σε διαφορετική περίπτωση θεωρείται εμπορική αποστολή και εμπίπτει σε άλλο νομικό καθεστώς.

Κατόπιν των παραπάνω, τους τελευταίους μήνες παρατηρήθηκε ιδιαίτερα αυξημένη ζήτηση σε διαβατήρια από συγκεκριμένα μέλη του συλλόγου μας. Μετά από έρευνα αποδείχτηκε ότι αυτά προορίζονταν για αδέσποτα ζώα, τα οποία περισυλλέγονται από «φιλοζωικά» σωματεία και αποστέλλονται κατά εκατοντάδες και με ιδιαίτερα υψηλό κόστος σε χώρες του εξωτερικού και κυρίως στην Γερμανία. Κατά τον ισχυρισμό των σωματείων αυτών, τα ζώα πηγαίνουν σε συγκεκριμένες οικογένειες για υιοθεσία. Σε αρκετές περιπτώσεις δε το όνομα του νέου ιδιοκτήτη αναφέρεται και στο διαβατήριο που εκδίδεται στην Ελλάδα. Το δε κόστος για τη μεταφορά ενός σκύλου ανέρχεται τουλάχιστον σε 80 ευρώ χωρίς το αεροπορικό εισιτήριο.

Παράλληλα, είναι γνωστό ότι στη Γερμανία υπάρχουν χιλιάδες αδέσποτα σε καταφύγια που προορίζονται για υιοθεσία με ιδιαίτερα απαιτητικούς όρους που θα εξασφαλίσουν την ευζωία του ζώου στο νέο του περιβάλλον.

Τα παραπάνω γέννησαν δυσπιστία από πλευράς συναδέλφων κτηνίατρων ανά την Ελλάδα για την πραγματική κατάληξη των ζώων αυτών που θα δικαιολογούσε το μεγάλο τους αριθμό, τον ανταγωνισμό των σωματείων στο ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα ζώα και την αντοχή τους σε τόσο μεγάλο κόστος αποστολής ανά ζώο. Εξασφαλίσαμε για το λόγο αυτό κάποιους τυχαίους αριθμούς σήμανσης με τους αντίστοιχους δηλωμένους ως νέους ιδιοκτήτες στην Γερμανία και από μια σύντομη έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι κανένας ιδιοκτήτης δεν αντιστοιχεί σε καμία διεύθυνση.
Κατόπιν των παραπάνω θα εκτιμούσαμε ιδιαίτερα την βοήθειά σας στην επιβεβαίωση της ύπαρξης ή όχι των ιδιοκτητών αυτών και το εάν αυτοί κατέχουν, ως φέρεται, τα αντίστοιχα ζώα με τον αναγραφόμενο αριθμό σήμανσης».

(Η επιστολή δημοσιεύθηκε στο τεύχος 77 της «Κτηνιατρικής Ενημέρωσης» και υπογράφεται από την Πρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα του ΠΚΣ)

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 63, 9/06