Η ανάγκη της ενέργειας

Φανή Δημητρακούδη

Μητέρα της αλλαγής η ανάγκη μας. Σε αυτήν υποτασσόμαστε τελικά, όταν έχοντας εθελοτυφλήσει δεν προλαβαίνουμε τα γεγονότα.

Συμβαίνει και πάλι με οδυνηρό τρόπο στον τομέα των καυσίμων, καθώς οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου εκτινάσσονται απειλητικά, υποχρεώνοντας μας να παίξουμε με τα σημαδεμένα χαρτιά άλλων και τους δικούς τους όρους. Εμείς θα πληρώσουμε τις συνέπειες, καταβάλλοντας τον οβολό μας υπέρ του δικού τους ταμείου. Παίγνια, στη διεθνή σκακιέρα, ανίκανοι να τολμήσουμε τη χάραξη μιας έστω σχετικά διαφοροποιημένης ενεργειακής πολιτικής.

Οι σχέσεις μας, ως χώρα, με τις λεγόμενες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι έως αποκαρδιωτικές, παραμένουν σε εμβρυακό επίπεδο, πιθανόν εξυπηρετώντας  προσχηματικούς λόγους. Όλες μοιάζουν παγωμένες, έτσι που η πρόσφατη εισαγωγή του φυσικού αερίου να φαντάζει πρωτοποριακή. 

Η λίγο φτωχότερη Πορτογαλία εξήγγειλε ένα σημαντικό άλμα στον τομέα της αιολικής, επενδύοντας στο μεγαλύτερο αιολικό πάρκο της Ευρώπης.

Ευελπιστούμε ότι με τη νέα κρίση της πετρελαϊκής αγοράς, αλλά και τα διεθνή παιχνίδια στη μεταφορά του  φυσικού αερίου, θα υποχρεωθούμε να στραφούμε σοβαρά σε εναλλακτικές λύσεις, επενδύοντας στην αιολική, στα φωτοβολταϊκά, αλλά και σε πειραματικές  μορφές, όπως το υδρογόνο, τα βακτηρίδια και τα ενεργειακά φυτά για την παραγωγή βιοκαυσίμων.

Οικονομικό όφελος και ενεργειακή αυτοδυναμία είναι οι βασικοί παράγοντες που μας υποχρεώνουν να ξαναδούμε τις ενεργειακές μας ανάγκες από την αρχή. Αν ως κοινωνία φανήκαμε ανέτοιμοι να δεχτούμε τις προτάσεις ενός Άρη Πατρινού για χρήση της βιοτεχνολογίας στην παραγωγή καθαρής ενέργειας, μπορούμε ίσως να υποκύψουμε στις επενδύσεις του Ομίλου Μυτιληναίου στον τομέα των ανεμογεννητριών.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 61, 6/06