H ΛΑΘΡΑΙΑ ΞΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ

Παπακριβόπουλος Β.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι οικονομικές στήλες του παγκόσμιου Τύπου είναι γεμάτες άρθρα για την ραγδαία αύξηση της ζήτησης πρώτων υλών από την ταχύτατα αναπτυσσόμενη κινεζική οικονομία και για την συνακόλουθη αύξηση των τιμών τους. Έτσι, ελάχιστοι εκπλήσσονται από το γεγονός ότι η κινεζική οικονομία απορροφά το ένα τρίτο των ποσοτήτων χάλυβα, βαμβακιού κι άνθρακα που παράγονται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Φυσικά, το συντριπτικό ποσοστό τους αποτελείται από προϊόντα που παράγονται και διακινούνται με νόμιμες διαδικασίες. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την ξυλεία. Πράγματι, η Κίνα, η οποία είναι ο δεύτερος καταναλωτής ξυλείας σε ολόκληρο τον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, παράγει μονάχα το ήμισυ των 280 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ξυλείας που χρειάζεται η οικονομία της και είναι αναγκασμένη να εισάγει το υπόλοιπο. Μάλιστα, προκειμένου να αποφευχθεί η εκτίναξη της τιμής αυτού του πολύτιμου φυσικού πόρου από την τεράστια αύξηση της ζήτησης, η Κίνα βρήκε μια βολική λύση: την εισαγωγή λαθραία υλοτομημένης τροπικής ξυλείας από τα δάση των χωρών του Ειρηνικού Ωκεανού και της Νοτιανατολικής Ασίας, σε συνεργασία με τις τοπικές μαφίες, διεφθαρμένους κρατικούς υπαλλήλους και εξαρτημένες κυβερνήσεις. Χαρακτηριστικότερες είναι οι περιπτώσεις της Ινδονησίας και της Βιρμανίας (1).

 Παρά το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της Ινδονησίας και της Κίνας έχουν υπογράψει από το 2002 μια συμφωνία για την πρόληψη του λαθρεμπορίου ξυλείας, μόνο από την περιοχή της Παπουαζίας του ινδονησιακού αρχιπελάγους έχουν εξαχθεί στην Κίνα 2,3 εκατομμύρια κυβικά μέτρα τροπικής ξυλείας, κυρίως του ιδιαίτερα ανθεκτικού –και πανάκριβου- είδους ίντσια.

Για κάθε κυβικό μέτρο ξυλείας που υλοτομείται στην περιοχή τους, ο τοπικός πληθυσμός και οι κοινότητες λαμβάνουν 10 δολάρια. Η κινεζική επιχείρηση της Σαγκάης που πραγματοποιεί την εισαγωγή πληρώνει 270 δολάρια, ενώ τα 26 τετραγωνικά μέτρα παρκέ που παράγονται από ένα κυβικό μέτρο ξυλείας πωλούνται στη Νέα Υόρκη ή στο Λονδίνο προς 2.000 δολάρια! Αν και η ινδονησιακή κυβέρνηση έχει απαγορεύσει από το 2003 την εξαγωγή ακατέργαστης ξυλείας και έχει διακηρύξει σε υψηλούς τόνους ότι λαμβάνει αυστηρά μέτρα ενάντια στην λαθροϋλοτομία, αυτά τα φορτία εξάγονται με πλαστά συνοδευτικά έγγραφα που τα εμφανίζουν ως εμπορεύματα άλλου είδους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Ινδονησία θεωρείται ως μια από τις πλέον διεφθαρμένες χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο…

Εξάλλου, δεν είναι εύκολο να δυσαρεστήσει κανείς την οικονομική υπερδύναμη της περιοχής. Η Κίνα έχει δρομολογήσει ένα πρόγραμμα επενδύσεων στην Ινδονησία το οποίο αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο: την επόμενη δεκαετία, κινεζικές επιχειρήσεις θα υλοποιήσουν στην χώρα επενδυτικά προγράμματα ύψους 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Το ένα τρίτο από αυτά θα διατεθεί για μια επένδυση η οποία θα προσφέρει στην Κίνα τεράστιες ποσότητες ξυλείας και άλλων πρώτων υλών: στη νήσο Βόρνεο, θα αποψιλωθούν 18 εκατομμύρια στρέμματα τροπικού δάσους για να δημιουργηθεί μια γιγάντια φυτεία η οποία θα παράγει φοινικέλαιο το οποίο  και αυτό θα εξάγεται στην Κίνα. Φυσικά, αυτό το φαραωνικό σχέδιο, όπως και η συνολική κατάσταση που επικρατεί στην χώρα στο ζήτημα της ξυλείας, έχουν προκαλέσει τις οργισμένες αντιδράσεις ινδονησιακών και διεθνών οικολογικών οργανώσεων όπως η Environmental Investigation Agency, η Telepak και η Global Witness.

Στη Βιρμανία, στο βόρειο τμήμα της χώρας, αποψιλώνονται τεράστιες εκτάσεις για να καλυφθούν οι ακόρεστες ανάγκες της γειτονικής χώρας σε ξυλεία. Το 2004, οι εξαγωγές λαθραίας ξυλείας ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα. Υπολογίστηκε ότι, κάθε 7 λεπτά, μια νταλίκα φορτωμένη λαθραία ξυλεία διασχίζει τα σύνορα της Βιρμανίας με την Κίνα. Μάλιστα, οι οικολογικές οργανώσεις έχουν υπολογίσει ότι το 95% των εξαγωγών της βιρμανικής ξυλείας προέρχεται από λαθροϋλοτομία. Φυσικά, οι εξίσου διεφθαρμένες βιρμανικές αρχές δεν κάνουν -ούτε τυπικά έστω- την παραμικρή προσπάθεια για την πάταξη αυτού του φαινομένου, καθώς η Κίνα αποτελεί το μοναδικό διεθνές στήριγμα της απομονωμένης διεθνώς βιρμανικής δικτατορίας και της χορηγεί οικονομική βοήθεια που είναι πολύτιμη για την επιβίωση του καθεστώτος.

1)      Le Monde diplomatique, «Redistrubition des cartes en Asie», Δεκέμβριος 2005.

Δαίμων της Οικολογίας

Τ. 62, 7/06