Δήμος Τσαντίλης

Ο γνωστός δαίμων του τυπογραφείου εξαφάνισε το διάγραμμα της πολυσυζητημένης σήμερα «καμπύλης του Hubbert» από το σχετικό σύντομο σχόλιό μου στο περασμένο τεύχος του Δαίμονος. Ευκαιρία, λοιπόν, να επανέλθω στο θέμα και να παρουσιάσω ξανά την διάσημη καμπύλη στους αναγνώστες δεν είχαν την ευκαιρία να την απολαύσουν.

Ιδού αυτή:

(ΒΛΕΠΕ ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ ΕΓΓΡΑΦΟ)

Η καμπύλη του Hubbert δείχνει την εξέλιξη της προσφοράς πετρελαίου σε μια πετρελαιοφόρο περιοχή ή και στο σύνολο του πλανήτη. Η θεωρητική αυτή καμπύλη, σε σχήμα καμπάνας, επαληθεύθηκε με μεγάλη ακρίβεια στην εγχώρια παραγωγή πετρελαίου των ΗΠΑ. Ο Hubbert  χρησιμοποίησε στην δεκαετία του ’50 την καμπύλη του και για να προβλέψει (ορθώς) ότι η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ θα κορυφωνόταν γύρω στο 1970. Πράγματι αυτό συνέβη. Μετά το 1974 η Αμερικανική παραγωγή άρχισε να πέφτει. Έκτοτε το αυξανόμενο πετρελαϊκό έλλειμμα καλύπτεται από την συνεχή αύξηση των εισαγωγών.

Ας περάσουμε όμως τώρα στο πλανητικό επίπεδο, όπου τα ελλείμματα  δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν από εισαγωγές από το Υπερπέραν και ας υποθέσουμε ότι η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου κορυφώθηκε ήδη γύρω στο 2000. Από την καμπύλη του Hubbert προκύπτει ότι η προσφορά πετρελαίου το 2020 θα είναι περίπου ίση με την παραγωγή το 1980. Μόνο που το 2020 ούτε ο πληθυσμός της γης, ούτε η παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου θα έχουν καθηλωθεί στα επίπεδα προ μιας εικοσαετίας. Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η παγκόσμια παραγωγή δεν θα επαρκεί για να καλύψει την παγκόσμια ζήτηση. Οι τιμές θα εκτοξευθούν στα ύψη και οι οικονομίες που δεν θα έχουν εγκαίρως αποτινάξει την εξάρτησή τους από το πετρέλαιο θα δεινοπαθήσουν.

Το θέμα συνεπώς δεν είναι για πόσες δεκαετίες θα υπάρχει ακόμη πετρέλαιο και πότε θα αντληθεί η τελευταία σταγόνα, αλλά επί πόσο διάστημα θα υπάρχει επαρκής ροή φθηνού πετρελαίου, ώστε η οικονομία να εξακολουθήσει να λειτουργεί κατά πώς είναι μαθημένη.

Είναι πράγματι έτσι; Μια αναλογία θα σας πείσει Σκεφθείτε την οικονομία σαν έναν ανθρώπινο οργανισμό. Όπως μαθαίναμε στο σχολείο, το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70% από νερό. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα ενός ανθρώπου, που ζυγίζει 100 κιλά, περιέχει 70 κιλά νερό Αν η ποσότητα του νερού που αποβάλλεται από τον οργανισμό δεν αναπληρώνεται, ο άνθρωπος πεθαίνει σύντομα από αφυδάτωση. Ένα παρατεινόμενο έλλειμμα 4 μόλις κιλών αρκεί για να τον στείλει σύντομα στον άλλο κόσμο. Το γεγονός ότι στο πτώμα απομένουν ακόμη 66 κιλά νερού είναι μια μάλλον άχρηστη πληροφορία – τόσο άχρηστη, όσο και τα στοιχεία που δημοσιεύονται για τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και τον χρόνο που μας απομένει για να τα εξαντλήσουμε.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 62, 7/06