ΟΧΙ άλλο αίμα για το πετρέλαιο

Πάνος Τριγάζης*

Tα τύμπανα του πολέμου ηχούν και πάλι στην ταραγμένη περιοχή μας, αυτή τη φορά εναντίον του Ιράν. Μπορεί η Κοντολίζα, που μας επισκέφθηκε μεταπασχαλινά, να είπε ότι «το Ιράν δεν είναι Ιράκ», αλλά άφησε και όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά. Υπάρχουν πολλά σημάδια ότι ο πόλεμος προετοιμάζεται και γίνονται αναφορές ακόμα και σε εφιαλτικά σενάρια χρήσης πυρηνικών όπλων. Κραυγαλέος ο παραλογισμός.

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ο έλεγχος των πηγών ενέργειας είναι το βασικό κίνητρο για ένα νέο πόλεμο των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Η εξάρτηση της παγκόσμιας οικονομίας από το πετρέλαιο μεγαλώνει. Το χρειάζονται όλο και περισσότερο όχι μόνο οι οικονομίες των ΗΠΑ και των άλλων οικονομικά αναπτυγμένων χωρών, αλλά και οι ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες, ιδιαίτερα της Κίνας και της Ινδίας. Στην περιοχή της Μ. Ανατολής και του Καυκάσου βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο και γι αυτό η περιοχή αυτή αποτελεί πεδίο έντονων διεθνών ανταγωνισμών και θέατρο πολέμων. Σε ό,τι δε αφορά τη σημερινή κυβέρνηση Μπους και τους ενεργειακούς γίγαντες που τη στηρίζουν, εκδηλώνεται ιδιαίτερη ανησυχία (φάνηκε και από τις δηλώσεις της Κ. Ράις στην Αθήνα) για το ενδεχόμενο ενός ενεργειακού άξονα Ε.Ε.-Ρωσίας, που θα φθάνει ως την Κίνα. Επομένως, ένας πόλεμος στο Ιράν θα είναι κάτι σαν ένας «πύραυλος πολλών κεφαλών», με στόχο όχι μόνο το Ιράν, αλλά και άλλους.

Επικαλείται η κυβέρνηση Μπους τον κίνδυνο απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν. Δεν πείθει, όμως, ότι νοιάζεται για τη μη διασπορά των όπλων αυτών, καθώς ήταν οι ΗΠΑ πριν ένα χρόνο που τορπίλισαν τη διάσκεψη του ΟΗΕ για την ανανέωση και ενίσχυση της σχετικής συμφωνίας, μία από τις μακροβιότερες διεθνείς συμφωνίες (υπογράφτηκε το 1968, ισχύει από το 1970). Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση Μπους προγραμματίζει την ενίσχυση του δικού της τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου, με τα λεγόμενα «μίνι» πυρηνικά τα οποία θα είναι εύχρηστα σε τοπικούς πολέμους, ενώ προχωρεί και στο λεγόμενο «πόλεμο των άστρων» και δεν κυρώνει τη «Συμφωνία για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών» (CTTΒΤ). Επίσης, η κυβέρνηση των ΗΠΑ (μαζί με το Ισραήλ) λέει «ΟΧΙ» στην πρόταση για τη μετατροπή της Μ. Ανατολής σε ζώνη χωρίς πυρηνικά όπλα, με τη συμμετοχή όλων των χωρών της περιοχής.

Φυσικά, εμείς οι άνθρωποι της αριστεράς, της οικολογίας και της ειρήνης αγωνιζόμαστε με συνέπεια για τη μη διασπορά των πυρηνικών όπλων και για την εξάλειψή τους από προσώπου γης. Αυτή είναι και η κεντρική ιδέα της συμφωνίας του 1968: Να μη διευρυνθεί το «κλαμπ» των 5 πυρηνικών δυνάμεων, με ταυτόχρονη δέσμευση από την πλευρά τους ότι θα προχωρήσουν στο δρόμο του πυρηνικού αφοπλισμού, ενώ παράλληλα θα βοηθούν τις μη πυρηνικές χώρες να έχουν πρόσβαση στη μη στρατιωτική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Εμείς λέμε «ΟΧΙ» και στα πυρηνικά εργοστάσια, που γίνονται ξανά της «μόδας». Όμως η λειτουργία τους δεν είναι παράνομη και δεν μπορεί να επισύρει κυρώσεις.

Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε αδιανόητο και είμαστε κατηγορηματικά εναντίον του πολέμου και υπέρ της ειρηνικής διευθέτησης της κρίσης με το Ιράν. Ζητάμε δε τη μη εμπλοκή και τη μη διευκόλυνσή του από τη χώρα μας.

Η απειλή πολέμου στο Ιράν, αλλά και τα 20 χρόνια του Τσερνομπίλ, επαναφέρουν στο προσκήνιο όλη τη συζήτηση για τις πηγές ενέργειας και το πρότυπο ανάπτυξης που κυριαρχεί στον κόσμο. Και από τη συζήτηση αυτή προβάλλει πιο έντονα η απαίτηση για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα, την οποία ο Τζέρεμι Ρίφκιν χαρακτήρισε, τον περασμένο Δεκέμβρη, «Σαουδική Αραβία της ανανεώσιμης ενέργειας».

·          Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ με ευθύνη για την εξωτερική πολιτική.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 60, 5/06