Ενότητα :Εξ ονόματος των τετραπόδων

Τίτλος : Πόπη Μπάκα: Αποφόρτιση ενοχών με τη μέθοδο της τετράποδης λογικής

Διαβάστηκε: 1005 φορές!

Πλήρες Κείμενο :   


Αρχή κειμένου

 

Αποφόρτιση ενοχών με τη μέθοδο της τετράποδης λογικής

 

Ένα αδέσποτο του Εθνικού Κήπου

(για την αντιγραφή: Πόπη Μπάκα)

 

Είμαι ένα από τα τυχερά αδέσποτα που επιβίωσαν από την περσινή φόλα, που κάποιοι δικοί σας έριξαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κι έστειλαν εις τα αιωνίους μονάς 68 φίλους μου, που μαζί τριγυρίζαμε στον Εθνικό Κήπο και το Ζάππειο. Από τότε δεν έχω ησυχάσει, προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο για να σας ξεπλύνω από τη ντροπή. Γιατί εγώ, όσο σκληρά κι αν μας φέρεστε μερικές φορές, θα παραμένω πάντα ο καλύτερος φίλος σας. Και ό,τι μου υπαγορεύει η τετράποδη λογική μου, θα σας το λέω, ελπίζοντας κάποτε να εισακουσθώ.

      

Όλοι ξέρουμε ότι παλιότερα στον Κήπο είχε άγρια ζώα, που ήταν κλεισμένα στα κλουβιά και βασανιζόντουσαν, γι’ αυτό και κάποιοι από εσάς φρόντισαν να σταματήσει αυτό το αίσχος. Επίσης, ο διευθυντής του Κήπου είχε τότε δηλώσει ότι ο χώρος με τα ζώα θα αλλάξει και ότι στο μέλλον θα φιλοξενούνται ζώα που ανήκουν στην ελληνική πανίδα (δηλαδή το είδος μου περιλαμβάνεται σαφώς στην κατηγορία αυτή). Τώρα ο Κήπος έχει πάπιες, νεροχελώνες και ψάρια στις λίμνες. Έχει και περιστέρια και κοτσύφια και κοκκινολαίμηδες, που πέρυσι τέτοιες μέρες είχατε έρθει και τα παρατηρούσατε, σε μια γιορτή που είχε οργανώσει η Ορνιθολογική Εταιρεία. Τότε εγώ ζήλευα, γιατί ένιωθα παρείσακτος και από πολλούς ανεπιθύμητος.

 

Πριν από μήνες άκουσα την απόφαση του Πρωθυπουργού σας να παραχωρήσει στον Δήμο τη διαχείριση του Εθνικού Κήπου. Καλό είναι αυτό, σκέφτηκα, γιατί το ίδιο πρόσωπο, δηλαδή η Δήμαρχος θα είναι υπεύθυνη για το χώρο μας, αλλά και για μας τα ίδια, αφού έτσι λέει ο νόμος που η Βουλή σας ψήφισε το καλοκαίρι. Η Δήμαρχος πολύ χάρηκε γι’ αυτό, δήλωσε μάλιστα ότι θα κάνει και σύμβαση με το Υπουργείο Εσωτερικών, έτσι ώστε να υπάρξει και η μεταφορά των απαραίτητων πόρων γιατί, όπως είπε, «είναι πλούτος όχι μόνον οικολογικής σημασίας αλλά και μέγιστης πολιτιστικής σημασίας για τον Δήμο της Αθήνας» (εμένα πάλι στο μυαλό μου ήρθε το ότι η συμπεριφορά προς τα ζώα δείχνει το επίπεδο του πολιτισμού υμών των ανθρώπων...).

 

Αν και απλό αδέσποτο, ξέρω καλά τι μου γίνεται. Ειδικά για τους Αθηναίους ομοίους μου γνωρίζω πολλά. Η ίδια η Δήμαρχος είχε πέρυσι –προεκλογικά- δηλώσει ότι «δεν τιμά τον πολιτισμό μας το να τσουβαλιάζονται και να θανατώνονται τα αδέσποτα κάπου στο Σχηματάρι» κι εγώ άρχισα να ρωτάω φίλους και γνωστούς τι γίνεται εκεί πέρα. Έμαθα λοιπόν ότι ο Δήμος έχει από παλιά υπογράψει σύμβαση –αγνώστων σε μένα υποχρεώσεων- με κάποιο κυνοκομείο (που το έχει κάποιος κύριος που εκτός από κυνοκομείο έχει και εταιρεία που κατασκευάζει παιχνίδια με ...εκρηκτικά, κατασκευάζει και τροφές για ζώα και τον διαφημίζει και ο Πανελλήνιος Κτηνιατρικός Σύλλογος(!), προωθώντας επισήμως τις κονκάρδες εμβολιασμού που κατασκευάζει...). Οι θέσεις (σκυλοκλουβιά) που έχει μισθώσει ο Δήμος έναντι ενός ...ευτελούς ποσού που ξεπερνάει τα 17.000 ευρώ τον μήνα, είναι 135. Τα αδέσποτα της Αθήνας είναι πολλές χιλιάδες (η κ.Ντόρα λέει 20.000, η κ.Φώφη 15.000 κλπ., αλλά τι ψυχή έχουν μερικές χιλιάδες ζωντανά που μέρα με τη μέρα μειώνονται περιέργως...).

 

Πρόσφατα άκουσα την Αντιδήμαρχο που είναι αρμόδια για τα αδέσποτα, να λέει ότι ο Δήμος προσπαθεί να βρει άλλες λύσεις και όλο προκηρύσσει διαγωνισμούς για μίσθωση χώρων προσωρινής φύλαξής μας, στους οποίους εμφανίζεται μόνον η συγκεκριμένη επιχείρηση – κυνοκομείο, γι’ αυτό και προχωράει σε διεθνή διαγωνισμό. Τι κρίμα, σκέφτηκα, από τη μια μεριά να διαχειρίζεσαι 158 στρέμματα -που είναι ο Κήπος- και από την άλλη να πληρώνεις πολλές χιλιάδες ευρώ τον μήνα, για να μας τσουβαλιάζουν και να μας θανατώνουν κάπου στο Σχηματάρι.... Κι ο Κήπος να «ροκανίζεται» πότε με προεκτάσεις της Προεδρικής φρουράς και πότε με την κατασκευή πάρκινγκ για τις ανάγκες της Προεδρίας και της Ολυμπιάδας...

 

Η Αντιδήμαρχος διευκρίνισε ότι η Δήμαρχος έχει αποδεχθεί την προσφορά που της έκανε ένα γαλλικό φιλοζωικό ίδρυμα και που αφορούσε μια κινητή μονάδα περίθαλψης για μικρά ζώα. Τώρα βέβαια έχει και την αντικειμενική δυσκολία του νόμου που ψηφίστηκε (και που προβλέπει την ίδρυση κυνοκομείων), γιατί το φιλοζωικό ίδρυμα έβαζε ως «ρήτρα» το να μην ιδρυθούν κυνοκομεία... Άντε τώρα να ξεπεράσεις το σκόπελο και να φτάσει επί τέλους η μονάδα που μπορεί να κάνει 15-20 στειρώσεις την ημέρα, χώρια τα εμβόλια και οι θεραπείες. Κι όλα αυτά δωρεάν, προκειμένου να μην πάμε όλοι μας να συναντήσουμε την περυσινή πρωτοχρονιάτικη φουρνιά εις τας αιωνίους μονάς...

 

Για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, θα σας πω την πρότασή μου, βασισμένη σε απολύτως τετράποδη λογική κι εσείς κάνετε ό,τι νομίζετε: Αν θέλετε να εμφανίσετε πολιτισμένο πρόσωπο στους πάσης αιτιολογίας επισκέπτες της χώρας και πρωτίστως στους πολίτες που απαιτούν διαφάνεια στα τεκταινόμενα γύρω από το είδος μας, διακόψτε πάραυτα τη σύμβαση που επιβαρύνει τους Αθηναίους και αφήνει πολλά ερωτηματικά για την τύχη μας. Γιατί μπορεί επί δημαρχίας Μπακογιάννη να έχουν «επανενταχθεί» στις γειτονιές 40 όμοιοί μου –κατά την δήλωση της Αντιδημάρχου-, ουδείς όμως θα απαντήσει τι απέγιναν οι προηγούμενες φουρνιές που πέρασαν από τα 135 μισθωμένα σκυλοκλουβιά του Σχηματαρίου.

 

Έχοντας λοιπόν συνάψει σύμβαση με τον σύνδεσμο κτηνιάτρων νομού Αττικής, ο οποίος μάχεται σφόδρα την προσφορά της κινητής μονάδας(!), προχωρείστε στις στειρώσεις και στις απαραίτητες θεραπείες μας και μετά τοποθετείστε μας στον Εθνικό Κήπο. Μετατρέψτε τους χώρους που φιλοξενούσαν κάποτε τα άγρια ζώα, σε ένα σύγχρονο κέντρο φιλοξενίας μας, όπου οι πολίτες θα μας βλέπουν και θα μπορούν να μας σκυλοθετούν (και όχι υιοθετούν) με διαφανείς διαδικασίες, ώστε κανείς να μην μπορεί να κατηγορήσει κανέναν. Ανοίξτε μας πρώτα την αυλόπορτα του μεγάλου κήπου της πόλης σας και μετά ζητήστε από τους πολίτες ν’ ανοίξουν τις δικές τους, φιλοξενώντας το είδος που ψάχνει για «βιότοπο». Απλώς τολμήστε να μεταφέρετε στο κέντρο της πόλης και σε δημόσια θέα ό,τι «δεν τιμάει τον πολιτισμό» σας και να είστε βέβαιοι ότι η πρωτοποριακή αυτή αντιμετώπιση θα κάνει τον γύρο του κόσμου, αποκαθιστώντας το διεθνές ρεζίλι που συνεχίζεται αμείωτο.

 

Δαίμων της Οικολογίας, τ. 30

Οκτώβριος 2003

 

Επιστροφή