Μπερδέματα

Ένα υποψιασμένο τετράποδο

(για την αντιγραφή: Πόπη Μπάκα)

Το δικαιούμαι κι εγώ το τετράποδο… Γιατί, μόνον εσείς θα έχετε «παγκόσμιες ημέρες»; Μια για τη μαμά σας, μια για τη γιαγιά σας, άλλη μια για το περιβάλλον σας και πάει λέγοντας. Ιδού λοιπόν που ο Οκτώβρης είχε και τη δική μου «ημέρα»! Έτσι, για να με θυμούνται όλοι και να δηλώνουν κάτι, το οποίο την επομένη έχουν σίγουρα ξεχάσει ή απλώς δεν το έχουν θυμηθεί όλες τις προηγούμενες.

Σας θυμίζω τα λόγια του Υφυπουργού σας κ. Κοντού (Αγροτικής Ανάπτυξης, με αρμοδιότητα στα αδέσποτα) στις 4 Οκτωβρίου: «Ο σύγχρονος άνθρωπος αναγνωρίζει πλέον σήμερα την αξία και τα δικαιώματα των ζώων στη ζωή, τη σίτιση και την ίση μεταχείριση. Τα ζώα της άγριας πανίδας αξίζουν περισσότερο από ποτέ την προσοχή και την προστασία της πολιτείας. Το ίδιο ισχύει και με τα ζώα συντροφιάς, φίλους μοναδικούς για τον άνθρωπο, με κοινωνικές, ψυχολογικές και θεραπευτικές επιδράσεις στη ζωή του». Για φαντάσου… κι εγώ που νόμιζα πως είμαστε εντελώς άχρηστα!

Τέλος πάντων, αυτά τα είπε επειδή εκείνη την ημέρα γιορτάζαμε. Δυο μήνες πριν, είχε πει ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο υλοποιεί το νόμο που αφορά όσους από εμάς προοριζόμαστε για συντροφιά σας και έκανε –για πρώτη φορά- αναφορά στις ευθανασίες μας, που απαγορεύονται «εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μετά από αιτιολογημένη γνωμάτευση κτηνίατρου».

Μέχρι εδώ καλά. Άντε να δεχτώ ότι κάποιοι όμοιοί μου έχουν φτάσει σε τέτοιο χάλι, που δεν αξίζει να ζουν. Όμως, κατά τα λεγόμενα του ίδιου λίγο καιρό πριν, αυτοί οι κτηνίατροι που αποφασίζουν για το θάνατό μας, είναι μέλη επιτροπών, που (στους περισσότερους Δήμους) δεν έχουν οριστεί, αλλά που θα έπρεπε να έχουν οριστεί πριν αρχίσει το πρόγραμμα για τα αδέσποτα, που το εποπτεύουν άλλες επιτροπές, που κι αυτές θα έπρεπε να έχουν οριστεί, αλλά δεν ορίστηκαν.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε, εγώ πάντως μπερδεύτηκα. Αποτέλεσμα του μπερδέματος είναι αυτό που διαβάζω στις εφημερίδες για τα πολλά αδέσποτα που δεν ξαναγύρισαν εκεί απ’ όπου μαζεύτηκαν και τα ψάχνουν αυτοί που τα φρόντιζαν. Ο κ. Κοντός είπε ότι αυτά που μαζεύτηκαν είναι 1.000. Όμως, δεν ξέρει κανείς πόσα ακριβώς από εμάς τα αδέσποτα γυρίσαμε, πού γυρίσαμε, αν γυρίσαμε και πώς γυρίσαμε, γιατί απλώς κανείς δεν ήξερε και πριν ούτε πόσα είμαστε, ούτε πόσα μαζευτήκαμε, ούτε πού πήγαμε, ούτε πώς περνάγαμε εκεί που πήγαμε. Όπως δεν ξέρει και για το πώς διατέθηκε το ποσό που αφορούσε την «ολυμπιακή φιλοξενία» μας κι ακόμη περισσότερο αν το περίφημο πρόγραμμα για τα αδέσποτα θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται ή αν η υπόθεση μπλόκαρε με το που έσβησαν τα φώτα των Ολυμπιακών. Λίγο πριν την παγκόσμια ημέρα των ζώων.

Δαίμων της Οικολογίας, τ. 43

Νοέμβριος 2004