Επιστροφή 
| Ενότητα :Αρθρογραφία |
|
Τίτλος : Πόπη Μπάκα, Ανάβυσσος - Νέα Μάκρη: επιστρέφοντας στον Μεσαίωνα
|
|
Αρχή κειμένου Πόπη Μπάκα Δεν έχει περάσει ένας μήνας που η Αυγή μας θύμισε (αναφερόμενη σε γεγονότα που συνέβησαν πριν 40 χρόνια) τις δημοσιεύσεις των εφημερίδων που έλεγαν ότι «επιτρέπεται η δωρεάν είσοδος στις παραστάσεις του τσίρκου της Βουδαπέστης εις όλους όσους παραδίδουν στην είσοδό του μια γάτα ή ένα σκύλο». Τα δημοσιεύματα αυτά είχαν τότε προκαλέσει την αντίδραση του διευθυντή της καλλιτεχνικής εταιρείας «Ορφεύς», ο οποίος με τη σειρά του διοχέτευσε στον τύπο την διαμαρτυρία του, επιμένοντας ότι «τα θηρία – θαύματα απολαμβάνουν μια εξαιρετικά λεπτή διατροφή και είναι μαθημένα μόνο με εκλεκτό κρέας, αυγά και γάλα». Η είδηση, τότε, είχε διαρρεύσει από μια «γκάφα» αστυνομικού συντάκτη, ο οποίος μάλιστα καλούσε την αστυνομία να συγκινηθεί και να επέμβει... Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν αλλάξει ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Ο σεβασμός στη φύση και σε όλες τις μορφές ζωής έχει μπει στη σκέψη του πολίτη, που δείχνει σε πολλές περιπτώσεις την ευαισθησία του και τη διάθεσή του να εμποδίσει τη συνέχιση της βάναυσης ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είναι πραγματικά συγκινητικό να βρίσκεις καθημερινά μπροστά σου τις διαμαρτυρίες –αλλά και τις προτάσεις- των οικολογικών και φιλοζωικών οργανώσεων, που προσπαθούν να θυμίσουν σε όλους μας τι σημαίνει πολιτισμός, γιατί περί αυτού πρόκειται. Η Ελλάδα του 2003 απέκτησε με μεγάλη καθυστέρηση και μόλις προ ημερών ένα νόμο για την προστασία των ζώων συντροφιάς και των αδέσποτων. Πριν αποκτήσει νόμο, για την αποτελεσματικότητα του οποίου ας μας επιτραπεί να κρατήσουμε τις επιφυλάξεις μας (άλλωστε ψηφίστηκε μόνο από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος), πρόλαβε να γευτεί τη διεθνή κατακραυγή για τη βαρβαρότητα με την οποία κάποιοι συμπατριώτες μας αντιμετωπίζουν τα ζώα. Η Ελλάδα του 2003 έχει στα συρτάρια των αρμόδιων υπηρεσιών μια προειδοποίηση από την ευρωπαϊκή επιτροπή, που την καλεί να εναρμονίσει τη νομοθεσία της για τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων που βρίσκονται στους ζωολογικούς κήπους. Αν δεν το κάνει, θα συρθεί για μια ακόμη φορά στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, για μια ακόμη παραβίαση της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Η Ελλάδα του 2003 συνεχίζει να αφήνει ουσιαστικά ανεξέλεγκτο το κυνήγι, αναθέτοντας στους κυνηγούς τη διαχείριση της φύσης δια των φόνων. Ακόμη και τον περασμένο χειμώνα ο υπουργός Γεωργίας φρόντισε να μην τους αφήσει παραπονεμένους ούτε για ένα Σαββατοκύριακο, υπογράφοντας σε χρόνο ρεκόρ απόφαση, ελαφρώς αποκλίνουσα από αυτή που είχε μόλις κρίνει παράνομη το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η Ελλάδα του 2003 έχει στα συρτάρια των δικαστικών λειτουργών μια καταδικαστική απόφαση για την κακομεταχείριση των ζώων από τους υπεύθυνους του τσίρκου Barcelona (τετράμηνη φυλάκιση που επεβλήθη από το Β΄ μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης πέρυσι τον Μάιο). Οι ίδιοι «επιχειρηματίες» είχαν καταδικαστεί δυο μήνες νωρίτερα από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου, για τους ίδιους λόγους. Η Ελλάδα όμως του 2003 έχει και ενεργούς πολίτες που μάχονται για το αυτονόητο. Πολίτες που έχουν το σθένος να αποκαλύπτουν τι ακριβώς συμβαίνει πίσω από τα χρωματιστά λαμπιόνια και με ποιο τρόπο οι άνθρωποι «επιχειρηματίες» εκμεταλλεύονται τον πόνο των ζώων. Το έκαναν στο παρελθόν, το κάνουν και στις μέρες μας, όταν διαπιστώνουν ότι δεν έχει μεσολαβήσει ούτε μια μέρα από τον μεσαίωνα. Γιατί μόνο αυτή την περίοδο θυμίζει η εγκατάσταση τσίρκο στην Ανάβυσσο και στη Νέα Μάκρη, προκειμένου οι παραθεριστές και άλλοι ταλαίπωροι κάτοικοι του λεκανοπεδίου να απολαύσουν «άρτον και θέαμα»... Μήπως είναι καιρός να αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του και πρωτίστως οι Δήμαρχοι των εν λόγω περιοχών, που έχουν και την αρμοδιότητα της αδειοδότησης των εγκαταστάσεων; Η πολιτεία θα συνεχίσει να σωπαίνει και να δέχεται την επιχειρηματική δραστηριότητα της βαρβαρότητας των τσίρκο; Αν ναι, τότε μας αφήνει να σκεφτούμε ότι δεν απέχουμε πολύ από το 1963, όπου η δωρεάν είσοδος στο θέαμα εξασφαλιζόταν με την παράδοση μιας γάτας ή ενός σκύλου... Και τα αδέσποτα είναι δυστυχώς πολλά. |
|
|