ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΖΩΟΦΙΛΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΣΧΕΣΕΙΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Μιλάμε για τις σχέσεις μεταξύ κτηνιάτρων και φιλόζωων – φιλοζωικών σωματείων. Σχέσεις θεωρητικά υγιείς που όμως πολύ εύκολα μπορεί να διαταραχθούν και η ισορροπία να ανατραπεί.

Κάνοντας μια μικρή αναδρομή θα δούμε ότι ο φιλοζωικός κόσμος από την παλιά ρομαντική και μοναχική αν θέλετε ενασχόλησή του με τα ζώα του δρόμου, έχει οργανωθεί σε σωματεία ο αριθμός των οποίων είναι εντυπωσιακός. Συγχρόνως η δράση αυτών των σωματείων είναι πολύπλευρη και οι πρωτοβουλίες τους πολύ δραστικές. Σχεδόν σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα θα βρει κανείς μια ομάδα φιλόζωων ή φιλοζωικό σωματείο.

Το έργο τους και η προσφορά τους σε ότι αφορά την φροντίδα των ζώων του δρόμου είναι γεγονότα αναμφισβήτητα.

Όμως η υπερβολική ενασχόληση κάποιου με ένα αντικείμενο και, εν πολλοίς είναι αναμενόμενο, τον οδηγεί σε υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του και σε υπερβολές. Όταν μάλιστα συνυπάρχει έντονη αίσθηση ισχύος, εύκολα υπερβαίνει τα εσκαμμένα.

Έχει λοιπόν παρατηρηθεί το εξής φαινόμενο: πολλοί φιλόζωοι ή μέλη φιλοζωικών σωματείων να θεωρούν ότι μπορούν να προβούν σε οποιαδήποτε ενέργεια πάνω σ’ ένα ζώο ή να αποφασίσουν ακόμη και για τη ζωή του. Δεχόμαστε ότι όλα αυτά γίνονται με καλή πάντα πρόθεση.

Επίσης προσκομίζουν ένα ζώο στο γιατρό ζητώντας επιτακτικά ευθανασία την αναγκαιότητα της οποίας έχουν προαποφασίσει. Ακόμα περισσότερο εκτελούν ιατρικές πράξεις καθ’ οδόν χωρίς καν την τηλεφωνική καθοδήγηση ενός γιατρού. Τι κάνεις σ’ αυτές τις περιπτώσεις;

Η εύκολη λύση είναι να πάει κανείς με τα νερά τους. Το κατά πόσο αυτό είναι σωστό το συζητάμε. Κακά τα ψέματα θέλει κότσια να αντιπαρατεθεί κανείς με τους φιλόζωους της περιοχής του. Κατ’ άλλους κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με επαγγελματική αυτοκτονία. Οι φιλόζωοι με την ισχύ που νοιώθουν να έχουν (;) ανεβάζουν και κατεβάζουν όχι βέβαια κυβερνήσεις αλλά κτηνίατρους σίγουρα. Το να προσεταιριστεί κανείς τους φιλόζωους της γειτονιάς του έχει αναχθεί πλέον σε υψηλότατο επαγγελματικό στόχο.

Η δύσκολη λύση είναι όχι να τους αντιπαρατεθείς αλλά να τους εξηγήσεις μέχρι που μπορούν να φτάσουν. Η αγάπη και η φροντίδα για τα ζώα δεν μπορεί να είναι άλλοθι για καταχρήσεις εξουσίας έπ’ αυτών χρήσιμο και αξιέπαινο το έργο τους. Παρέχουν τροφή και στέγη πολλές φορές σε ανήμπορα ζώα. Μαζεύουν ζώα άρρωστα ή τραυματισμένα και τα πηγαίνουν στο γιατρό. Ώπα! Μέχρι εκεί. Από το σημείο αυτό κι έπειτα υπεύθυνος για τη μοίρα του ζώου είναι ο γιατρός και μόνο. Το αδέσποτο ζώο δεν ανήκει σε κανέναν. Ούτε στους φιλόζωους ούτε στο δήμο. Ο μόνος όμως που είναι σε θέση να εκτιμήσει το πρόβλημά του και να προβεί στην όποια ενέργεια είναι ο κτηνίατρος. Εκ θέσεως. Εκκολάπτεται εσχάτως μια αντίληψη που θέλει «αντίπαλους» τους κτηνίατρους και τους φιλόζωους. Είπαμε και πιο πριν ότι φιλοζωικά σωματεία έχουν αναπτύξει έντονη και πολύπλευρη δραστηριότητα. Έχουν εντυπωσιακά εύκολη πρόσβαση στα ΜΜΕ, κυκλοφορούν περιοδικά, διαθέτουν κόμβους στο διαδίκτυο. Ας μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι είναι οι πρώτοι και καλύτεροι συνομιλητές με τα υπουργεία σε θέματα αδέσποτων διεκδικώντας ή θεωρώντας de facto ότι έχουν τον πρώτο λόγο. Σε σημείο δε να αμφισβητούν ή και ευθέως να αντιδρούν στο λόγο ή την άποψη οποιουδήποτε άλλου και εν προκειμένου των κτηνιάτρων.

Σ’ αυτό ακριβώς έγκειται η «αντιπαλότητα». Πρόκειται για μια μεγάλη παρεξήγηση και παρανόηση ρόλων. Η ύπαρξη των φιλοζωικών σωματείων είναι χρήσιμη και η συμμετοχή τους στην αντιμετώπιση του προβλήματος των αδέσποτων απαραίτητη. Από την άλλη δεν μπορείς να αφαιρείς το δικαίωμα άποψης και δράσης στον κτηνίατρο που εν πάση περιπτώσει έχει την ειδική γνώση (και μόνον αυτός) και την μακροχρόνια εμπειρία στην αντιμετώπιση και περίθαλψη αδέσποτων ζώων. Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι η δράση του κτηνίατρου στο ζήτημα αυτό έχει συντεχνιακό και οικονομικό χαρακτήρα.

Ως προς το συντεχνιακό από πότε είναι αθέμιτο να υπερασπίζεται κανείς το επάγγελμά του;

Ως προς το οικονομικό, οι αριθμοί αρκούν για να εκτιμηθεί το κέρδος του γιατρού.

Βάσει των προγραμμάτων για τα αδέσποτα ο κτηνίατρος εισπράττει 100 Ευρώ ανά ζώο. Αφαιρούμενων των εξόδων χειρουργείου, νοσηλείας και φόρων ο κτηνίατρος αμείβεται με 30 Ευρώ ανά ζώο. Δηλαδή ο ιδιώτης κτηνίατρος για 1,5 ώρα εγχειρητικού χρόνου, 3 ημέρες νοσηλείας και εμβολιασμού, αμείβεται με 30 Ευρώ. Αυτό είναι το μέγα οικονομικό κίνητρο.

Προς αποφυγή και άλλων παρανοήσεων το ξανάλεμε. Τα αδέσποτα ζώα δεν ανήκουν σε κανένα. Απλά ο καθένας από τη μεριά του και ανάλογα με τη διάθεση, τις δυνατότητες και τις γνώσεις του, υπερασπίζεται το δικαίωμά τους να ζήσουν.

(Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου Κτηνιάτρων Μικρών Ζώων νομού Αττικής)

http://www.petvethellas.com/skmza/Themata/Isoropia/isoropia.htm