ΠΕΡΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ. Ούτις και Μπέτυ

Πόπη  Μπάκα

Εμείς τα τετράποδα δεν πηγαίνουμε στο σχολείο και δεν ξέρουμε τίποτα από μυθολογία. Εσείς όμως οι διαβασμένοι δίποδοι, θα θυμάστε οπωσδήποτε την ιστορία του Οδυσσέα στη χώρα των Κυκλώπων. Για σας είναι μύθος, για μας όμως είναι απλώς κάτι που ζούμε. Γρίφος; Όχι. Θυμηθείτε μόνον ότι όταν ο πολυμήχανος Οδυσσέας τύφλωσε τον Κύκλωπα Πολύφημο, του φώναξε ότι ονομάζεται «Ούτις», δηλαδή κανένας. Οι άλλοι Κύκλωπες, όπως θα θυμάστε, κορόιδευαν τον Πολύφημο, που πίστεψε ότι το όνομα του πολυμήχανου ήταν Ούτις…

Στις μέρες μας το όνομα «Ούτις» εμφανίστηκε πάλι. Το βρήκα σε μια ανακοίνωση[1] του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου, που έκανε κάποιες διευκρινίσεις σχετικά με τη σωστή συμπλήρωση των εντύπων καταγραφής microchips (δηλαδή των εντύπων που συμπληρώνουν οι κτηνίατροι όταν μας τοποθετούν ηλεκτρονική σήμανση). Ίσως αναγκάστηκε ο σύλλογος αυτός να το κάνει, μετά τα πολλά παράξενα που βλέπουν τα ματάκια του (μαζί και τα δικά μας).

Για να μην σας τα πολυλογώ, τελευταία εμφανίστηκαν κάποια σωματεία ως «ιδιοκτήτες» αδέσποτων σκύλων. Μερικοί λένε ότι ο νόμος που μας αφορά έχει κάποια ασάφεια στο σημείο αυτό, αλλά εγώ που δεν γνωρίζω και πολλά νομικούλια, θεωρώ ότι ένα σωματείο αποκλείεται να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις ενός ιδιοκτήτη, άσε που δεν έχει και ονοματεπώνυμο. Οι νόμοι, ως γνωστόν, ερμηνεύονται κατά το δοκούν. Γιατί πώς ένα σωματείο μας πηγαίνει στο γιατρό; Πώς ένα σωματείο καθαρίζει τις ακαθαρσίες μας; Αυτά γίνονται εκ περιτροπής από τα μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου; Ας γελάσω…

Το δεύτερο παράξενο που εμφανίστηκε (και αυτό είναι και το θέμα της ανακοίνωσης του συλλόγου των κτηνιάτρων) είναι ότι κάποιοι τετράποδοι φίλοι μου που σημάνθηκαν με microchip εμφανίζονται να έχουν αριθμό και όνομα, όχι όμως και ιδιοκτήτη! Δείτε τι γράφουν στην ανακοίνωση: «Το τελευταίο διάστημα έχουν φτάσει στα γραφεία του Συλλόγου έντυπα καταγραφής microchip, τα οποία έχουν συμπληρωμένα μόνον τα στοιχεία του ζώου. Στα σημεία όπου κανονικά πρέπει να αναγράφονται τα στοιχεία του ιδιοκτήτη υπάρχει το απόλυτο κενό!». Η ανακοίνωση συνεχίζει αναφέροντας ότι η εταιρεία από την οποία προέρχονται τα έντυπα θεωρεί «προαιρετική» (σημειώνοντάς το με αστερίσκο) την αναγραφή των στοιχείων του ιδιοκτήτη, προστατεύοντας τα προσωπικά του δεδομένα!!!

Ο σύλλογος των κτηνιάτρων, αντικρούοντας τη λογική της εφευρετικής εταιρείας, στο κόλπο της οποίας τσίμπησαν και «λίγοι ευτυχώς συνάδελφοι» από «παραπληροφόρηση» ή «παραπλάνηση», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, σημειώνει παρακάτω: «Φυσικά δεν μπορεί να ισχύσει η δικαιολογία που προβλήθηκε, ότι αν χρειαστεί, ας επικοινωνήσει ο Σύλλογος μ’ εμένα που έβαλα το microchip και από το αρχείο μου θα σας πω τα στοιχεία του ιδιοκτήτη»!!! Αν δηλαδή ο κτηνίατρος που έβαλε το microchip είναι διακοπές, ο Σύλλογος θα περιμένει να γυρίσει ή θα τον ψάχνει στη Μύκονο για να απαντήσει σε ποιον ανήκει ο σκύλος; Μήπως προτείνουν κιόλας αν συνταξιοδοτηθεί να τον επαναφέρουμε από τη σύνταξη για να μας πει σε ποιον ανήκει ο σκύλος;»

Για να κλείσω την ιστορία των «Ούτις» ιδιοκτητών σκύλων, προσθέτω και το τέλος της ανακοίνωσης: «Ο Π.Κ.Σ. εφαρμόζοντας το Νόμο δεν μπορεί να καταγράφει τα έντυπα που δεν έχουν συμπληρωμένα όλα τα στοιχεία και παρακαλεί τους συναδέλφους να συμπληρώνουν όλα τα στοιχεία ακόμα και αυτά του ιδιοκτήτη και να μην δίνουν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημασία σε «αστερίσκους» που υποσκάπτουν τη λειτουργία του Συλλόγου».

Μετά απ’ αυτά, ένα είναι σίγουρο: οι φίλοι μου τετράποδοι που σημάνθηκαν με το κόλπο «Ούτις» (πόσοι άραγε;) δεν κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Έχουν ήδη πάρει την άγουσα προς τους ζωοφιλικούς παραδείσους της βόρειας Ευρώπης. Γι’ αυτό άλλωστε και εφευρέθηκε το κόλπο του ανώνυμου αφεντικού.

Ένα άλλο «όπλο» - κόλπο που χρησιμοποιούν επί χρόνια οι εγκέφαλοι των «εξαγωγών» αδέσποτων είναι και η σκληρότητα των Ελλήνων που δένουν τα σκυλιά τους μονίμως με μια αλυσίδα. Γι’ αυτό και τα σώζουν –λένε- με τη μέθοδο της φυγάδευσης. Η μικρή και αληθινή όμως ιστορία της Μπέτυ λέει πολλά, γι’ αυτό και θα σας την πω. Η σκυλίτσα Μπέτυ βρίσκεται στη Γαλλία, σ’ ένα καταφύγιο αδέσποτων. Έφτασε εκεί μέσω Βελγίου, προκειμένου να σωθεί από τους κακούς Έλληνες. Πριν φύγει, ζούσε αδέσποτη σε κάποια περιοχή της Αθήνας και από το τέλος του 2003 περιμένει να την υιοθετήσουν. Για κακή της τύχη, η Μπέτυ είναι ζωηρή και της αρέσει να κυνηγάει τα πουλιά. Γι’ αυτό και η ιδιοκτήτρια του καταφυγίου την κρατάει όλη μέρα δεμένη με αλυσίδα. Σώθηκε όμως από την αλυσίδα από την οποία κινδύνευε στην Ελλάδα. Γιατί άλλο γαλλική κι άλλο ελληνική αλυσίδα…

Ένα τετράποδο που το αφεντικό του λεγόταν Ούτις

(για την αντιγραφή: Πόπη Μπάκα)

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 58, 3/06