ΠΕΡΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ. 2006: Χρονιά του σκύλου. Λέτε;

ΠΟΠΗ ΜΠΑΚΑ

Για τους δίποδους και τους τετράποδους της Δύσης μπήκε ήδη το 2006 και όλοι ελπίζουν σε μια καλύτερη χρονιά. Το ίδιο ελπίζουν βέβαια όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, μαζί και οι Κινέζοι, που γι’ αυτούς ξεκινάει σε λίγες μέρες η χρονιά του σκύλου. Αυτό μου έγραψε τις προάλλες ένας Κινέζος φίλος μου (σκύλος κι αυτός), που κατά καιρούς μου στέλνει τα νέα του.

            Για να λέμε και την αλήθεια, μ’ αυτή τη μεγάλη χώρα έχω λίγο μπερδευτεί. Από τη μια αφιερώνει τις χρονιές σε διάφορα τετράποδα κι από την άλλη οι άνθρωποι εκεί συνεχίζουν να τρώνε τους σκύλους και να φτιάχνουν πολλές γούνες που τις διοχετεύουν στην ευρωπαϊκή αγορά. Μάλιστα αυτό το εμπόριο έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις, που πριν από λίγους μήνες ο επίτροπος προστασίας καταναλωτή της Ε.Ε. δήλωσε ότι «στη διάρκεια της θητείας του θα αντιμετωπίσει το θέμα του εμπορίου γούνας από γάτες και σκύλους». Υπάρχουν βέβαια κάποια νομικά εμπόδια (πίσω απ’ αυτά πάντα κρύβεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) αλλά ίδωμεν…

            Για τους Κινέζους όμως, το εμπόριο αυτό γίνεται ακριβώς επειδή τα προϊόντα καταναλώνονται. «Δεν φταίμε εμείς, φταίνε οι ευρωπαίοι που φοράνε αυτές τις γούνες» απάντησε ο εκπρόσωπός τους στον Πόλ Μακ Κάρτνεϊ, που δήλωσε ότι «δεν θα εμφανισθεί ποτέ σε συναυλία στην Κίνα και ότι θα μποϋκοτάρει και τους Ολυμπιακούς του 2008 εξ αιτίας της βαρβαρότητας με την οποία η χώρα συμπεριφέρεται στους σκύλους και τις γάτες», των οποίων εμπορεύεται τη γούνα. Αυτά τα είπε αφού είδε ένα τρομερό βίντεο, για το οποίο δεν θέλω να σας πω περισσότερα, για να μην σας χαλάσω την εορταστική ατμόσφαιρα. Το μπαλάκι λοιπόν στους ευρωπαίους καταναλωτές και στον επίτροπο κ. Κυπριανού για την απαγόρευση των εισαγωγών σκυλογούνας και γατογούνας, ώστε να μην ενθαρρύνεται η επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα.

            Για να μην θεωρήσει ο φίλος μου ο Κινέζος ότι και η Ελλάδα δεν «ονομάζει» διαφοροτρόπως τις χρονιές, του απάντησα ότι εμείς εδώ το 2006 το θεωρούμε «χρονιά των Δημάρχων». Βέβαια, δεν του το έγραψα στο βρόντο, είχα τους λόγους μου. Του μίλησα λοιπόν για το νέο μας νομοθέτημα, που αφορά τους αδέσποτους φίλους μου και που εγώ θεωρώ ότι μπορεί, αν εφαρμοστεί, να αποδείξει ότι η Ελλάδα έχει κάνει βήματα μπροστά…

            Τώρα θα μου πείτε, για ποιο νομοθέτημα μιλάω; Μα για μια τόση δα διαταξούλα[1], που πέρασε από τη Βουλή τον Οκτώβριο και λέει ότι οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν να ιδρύουν κτηνιατρικές κλινικές για αδέσποτα ζώα, αρκεί σ’ αυτές να υπάρχει υπέυθυνος κτηνίατρος. Τόση φροντίδα για όσους από μας εγκαταλειφθήκαμε στο δρόμο! Ολόκληρες κλινικές που θα γράφουν απ’ έξω «Δημοτική Κτηνιατρική Κλινική» και η πελατεία τους θα αποτελείται εξ ολοκλήρου από αδέσποτα!

            Βέβαια, εξήγησα στο φίλο μου ότι –έχοντας κι εμείς γευτεί την εμπειρία των Ολυμπιακών- δεν είμαστε και τόσοι πολλοί πια στους δρόμους, ώστε καθημερινά να καλύπτουμε το ωράριο αυτών των κλινικών, εκτός αν λειτουργούν ως «διαδημοτικές» ή «νομαρχιακές». Έτσι, σκέφτηκα ότι αυτές οι κλινικές θα μπορούσαν να υπηρετήσουν ένα διπλό σκοπό: τη δική μας περίθαλψη και την ενημέρωση των δίποδων που μας φροντίζουν κι ενδιαφέρονται για μας. Μάλιστα, σ’ αυτό το δεύτερο σκοπό επιμένω, γιατί η φετεινή χρονιά είναι η τελευταία του «τριετούς προγράμματος για τα αδέσποτα» (μαζί και των 12.000.000 ευρώ που προορίζονται γι’ αυτά) και δεν βλέπω να έχει γίνει και τίποτα αξιοσημείωτο.

            Έχουμε λοιπόν και λέμε: Βρίσκουμε πρώτα μερικούς ευαίσθητους Δημάρχους. Τους βάζουμε να βρούνε μερικά κατάλληλα κτήρια (οι παλιές μονοκατοικίες προσφέρονται, αν έχουν και δύο ξεχωριστούς χώρους, ακόμη καλύτερα). Οργανώνουμε σε κάθε κτήριο ένα πολιτισμένο ιατρείο και χρησιμοποιούμε τον υπόλοιπο χώρο ως «κέντρο ενημέρωσης» με βιβλία, περιοδικά, φυλλάδια και ό,τι άλλο μπορεί να χρησιμεύσει στο να μάθουν οι δίποδοι τα πάντα γύρω από τους τετράποδους -και όχι μόνον. Διοργανώνουμε εκδηλώσεις και προβολές και λειτουργούμε ακόμη και δανειστική βιβλιοθήκη για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται. Συγκροτούμε ομάδες δασκάλων που θέλουν να εμπλουτίσουν το περιεχόμενο της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης των παιδιών και εθελοντών που θα έχουν να προσφέρουν πολλά και χρήσιμα.

            Δεν ξέρω πόσο μακρινό μπορεί να είναι το όραμα. Ωστόσο, το πρώτο βήμα έχει γίνει. Ας πετάξω κι εγώ λοιπόν το μπαλάκι (όπως οι Κινέζοι) στους Δημάρχους σας, που μέχρι τον Οκτώβριο θα βάλουν φτερά στα πόδια τους… Τους προκαλώ να αποδείξουν ότι η χρονιά του σκύλου (της Κίνας) μπορεί να γίνει η χρονιά των (Ελλήνων) Δημάρχων, μέσα από την ευκαιρία που τους δίνει πια ο νόμος. Για Κινέζους και Έλληνες, το 2006 μπορεί να είναι η χρονιά του σκύλου. Λέτε;

Ένας σκύλος που διεκδικεί τη χρονιά του

(για την αντιγραφή: Πόπη Μπάκα)

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 56, 1/06