Ορατή και …αόρατη τρομοκρατία

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΣ

Από ορισμένα καινούρια στοιχεία που σιγά σιγά κάνουν την εμφάνισή τους, την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 υπήρξε και δεύτερη μεγάλης έκτασης εγκληματική ενέργεια στη Νέα Υόρκη. Ενδέχεται μάλιστα να έχει μακροπρόθεσμα πολύ περισσότερα θύματα απ’ όσα κατόρθωσαν να σκοτώσουν οι τρομοκράτες του Μπιν Λάντεν.

Πρόκειται για τη σπουδή που επέδειξαν οι κυβερνητικές και οι δημοτικές υπηρεσίες για να πείσουν τον κόσμο να επιστρέψει στα σπίτια του και στους χώρους εργασίας στην περιοχή γύρω από τους δίδυμους πύργους, έτσι ώστε να αποφευχθεί το κλίμα πανικού και να επιστρέψει η πόλη –αλλά και ολόκληρη η χώρα- στους καθημερινούς ρυθμούς της και να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες του τρομοκρατικού χτυπήματος στην οικονομία αυτής της μητρόπολης του καπιταλισμού.

Όμως, το πυκνό νέφος σκόνης που είχε σκεπάσει ολόκληρες συνοικίες της πόλης περιείχε υψηλότατες συγκεντρώσεις αμιάντου, μολύβδου, υδραργύρου, λεπτότατων ινών γυαλιού, βαρέων μετάλλων και πλήθους άλλων ιδιαίτερα τοξικών ουσιών. Όλες αυτές οφείλονταν στην ιδιαιτερότητα της κατασκευής των δίδυμων ουρανοξυστών που κατέρρευσαν (μέταλλο, γυαλί…) και των τεράστιων ποσοτήτων ηλεκτρονικών συσκευών και επίπλωσης γραφείου από (συνθετικά κυρίως υλικά) που απανθρακώθηκαν.

Πολύ σύντομα τα πάντα καλύφθηκαν από ένα παχύ στρώμα εξαιρετικά λεπτόκοκκης γκρίζας σκόνης, η οποία περνούσε από τις χαραμάδες και εισχωρούσε παντού. Ωστόσο, η κυβερνητική Υπηρεσία για την Προστασία του Περιβάλλοντος ανακοίνωσε ότι είχε προβεί σε αναλύσεις του αέρα, οι οποίες αποδείκνυαν ότι οι κάτοικοι μπορούσαν να γυρίσουν άφοβα στα σπίτια τους. Τους συνιστούσε δε να καθαρίσουν τα σπίτια τους με μια σκούπα εξοπλισμένη με φίλτρο καλής ποιότητας και να περάσουν όλες τις επιφάνειες με ένα βρεγμένο πανί. Στην πραγματικότητα, αυτή η επιχείρηση καθαρισμού και απορρύπανσης έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί από ειδικευμένα συνεργεία με τα ανάλογα μέτρα προστασίας. Φυσικά, αυτό θα σήμαινε την καταβολή του ανάλογου τιμήματος αλλά και την ομολογία ότι η ζωή της Νέας Υόρκης είχε δεχτεί ένα τρομερό χτύπημα. Φυσικά, θα δημιουργούσε ερωτήματα και για τη σκοπιμότητα αυτού του μεγαλομανούς αρχιτεκτονικού μοντέλου.

Αυτή η επίσημη παραπληροφόρηση έμελλε να έχει τεράστιες συνέπειες: ένα χρόνο μετά τα γεγονότα, μια μελέτη των υγειονομικών υπηρεσιών του Δήμου της Νέας Υόρκης που αφορούσε 61.087 κατοίκους του Μπρούκλυν και της Τσάιναταουν απέδειξε ότι το 42% του δείγματος της έρευνας υπέφερε από οξείες κρίσεις άσθματος, το 47% υπέφερε από χρόνιες φλεγμονές των βλεννογόνων, το 38% από συνεχείς ημικρανίες ενώ τα προβλήματα του θυρεοειδούς σημείωσαν μεγάλη έξαρση (1). Την ίδια ακριβώς εποχή, η οργάνωση Sierra Club πραγματοποίησε αναλύσεις σε σχολεία και σε διαμερίσματα του Μανχάταν, οι οποίες απέδειξαν ότι οι συγκεντρώσεις ινών αμιάντου και γυαλιού, μολύβδου και υδραργύρου ήταν διπλάσιες από το ανώτατο επιτρεπτό όριο. Εύκολα λοιπόν φαντάζεται κανείς ποιο ήταν το επίπεδό τους τις ημέρες που ακολούθησαν την τρομοκρατική ενέργεια. Ακόμα, στους χιλιάδες πυροσβέστες, στα μέλη των σωστικών συνεργείων και στα μέλη των συνεργείων που ανέλαβαν την απομάκρυνση των δεκάδων χιλιάδων τόνων των ερειπίων παρατηρήθηκαν σοβαρότατα προβλήματα του θυρεοειδούς και διπλασιασμός της συχνότητας εμφάνισης καρκίνων του πνεύμονα και του παγκρέατος. Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι όλοι αυτοί εργάζονταν χωρίς –ή με υποτυπώδη- μέτρα προστασίας. Ακόμα, καθώς οι βαρύτατες συνέπειες του αμιάντου εκδηλώνονται σε βάθος χρόνου, είναι πολύ πιθανό να σημειώσουν στο μέλλον εκρηκτική αύξηση οι καρκίνοι του πνεύμονα.

Η κυβέρνηση Μπους προσπάθησε με κάθε τρόπο να απεκδυθεί των ευθυνών της, αρνούμενη την ύπαρξη του προβλήματος. Ωστόσο, η δράση της οργάνωσης 9/11 Environmental Action που ίδρυσαν τα θύματα της κυβερνητικής αμέλειας υποχρέωσαν τις αρχές να προχωρήσουν –δύο χρόνια αργότερα- στον καθαρισμό 4.000 διαμερισμάτων υψηλού κινδύνου (ωστόσο, από την εφαρμογή του μέτρου εξαιρέθηκαν άλλα 26.000 διαμερίσματα και όλα τα γραφεία, καταστήματα, σχολεία, δημόσια κτίρια της περιοχής υψηλού κινδύνου). Παράλληλα, φρόντισε να μπλοκάρει την πρόταση μερικών γερουσιαστών να διατεθούν 90 εκατομμύρια δολάρια για την πραγματοποίηση διαγνωστικών εξετάσεων και την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους πυροσβέστες και στα μέλη των σωστικών συνεργείων.

Αυτή η ενέργεια αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο ανήθικη από το γεγονός ότι –λόγω του απόλυτα ιδιωτικοποιημένου αμερικανικού συστήματος ασφάλισης- όλοι αυτοί οι άτυχοι εργαζόμενοι, όπως και οι περίοικοι, είναι υποχρεωμένοι στις περισσότερες περιπτώσεις να καταβάλουν από την τσέπη τους όλα αυτά τα έξοδα, τα οποία φτάνουν πολύ συχνά τα 1.000 δολάρια το μήνα. Όμως, λόγω της εύθραυστης κατάστασης της υγείας τους, πολλοί από αυτούς αδυνατούν να εργαστούν.

Τουλάχιστον, χάρη σε δωρεές ιδιωτών, το νοσοκομείο Mount Sinai της Νέας Υόρκης, μπόρεσε να οργανώσει ένα ειδικό διαγνωστικό πρόγραμμα εξετάσεων για τους πυροσβέστες και όλους όσους εργάστηκαν στο Ground Zero μετά την καταστροφή, από το οποίο έχουν ήδη επωφεληθεί 1.300 άτομα. Σύμφωνα δε με τον διευθυντή του προγράμματος, εάν τη διάγνωση δεν ακολουθήσει το συντομότερο δυνατόν η θεραπευτική αγωγή, οι ασθένειες μετατρέπονται σε χρόνιες. Ωστόσο, οι δωρεές δεν επαρκούν για παροχή θεραπευτικής αγωγής, ενώ ακόμα και το ίδιο το πρόγραμμα θα διακοπεί σε πέντε χρόνια.

1)      MARIE CLAIRE, Σεπτέμβριος 2005, Stéphane Rémael : «Les oubliés du 11 Septembre».

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 56, 1/06