|
Αρχή κειμένου
ΣΧΕΔΙΟ (ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΔΟΧΟΥ): ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ 2ΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΑΕΡΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ – ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΤΟΥ ΚΙΟΤΟ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2006.
Η αυξανόμενη επιστημονική ανησυχία ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν αρνητικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο κλίμα οδήγησε στην υπογραφή της Σύμβασης - Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (στο εξής η Σύμβαση) στο Ρίο ντε Τζανέιρο τον Ιούνιο του 1992 από το σύνολο σχεδόν των χωρών του πλανήτη μας. Η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση το 1994 με το νόμο 2205/1994.
Ο απώτερος στόχος της Σύμβασης είναι η σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα, σε επίπεδα τέτοια ώστε να προληφθούν επικίνδυνες επιπτώσεις στο κλίμα από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.
Σε αυτό το πλαίσιο, η 3η Σύνοδος των Συμβαλλομένων Μερών της Σύμβασης, που έλαβε χώρα στο Κιότο το Δεκεμβρίου 1997, ολοκλήρωσε τις διαπραγματεύσεις σχετικά με τον καθορισμό ενός νομικού οργάνου: του Πρωτοκόλλου του Κιότο για την κλιματική αλλαγή (στο εξής το Πρωτόκολλο). Το Πρωτόκολλο εξασφαλίζει μία βάση σύμφωνα με την οποία μελλοντικές δράσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής μεταβολής μπορεί να εντατικοποιηθούν. Κεντρικό σημείο του Πρωτοκόλλου συνιστά η νομική δέσμευση των αναπτυγμένων κρατών να ελαττώσουν, μεμονωμένα ή σε συνεργασία με άλλες χώρες, τις εκπομπές 6 αερίων του θερμοκηπίου (CO2, CH4, N2O, HFCs, PFCs και SF6) την περίοδο 2008-2012 σε ποσοστό μεγαλύτερο του 5% από τα επίπεδα του 1990.
Στην 1η Σύνοδο των Συμβαλλομένων Μερών που έχουν κυρώσει το Πρωτόκολλο (COP/MOP1 – Δεκέμβριος 2005), υιοθετήθηκαν οι αποφάσεις που είχαν συμφωνηθεί στο Marrakesh και συμφωνήθηκε η έναρξη της εξέτασης των μελλοντικών δεσμεύσεων των αναπτυγμένων χωρών μετά το 2012, οπότε και εκπνέει η πρώτη περίοδος δέσμευσης του Πρωτοκόλλου.
Στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕν) δεσμεύτηκε για μείωση των εκπομπών κατά 8% την περίοδο 2008-2012. Σύμφωνα με τον διακανονισμό των επιμέρους υποχρεώσεων, στο εσωτερικό της ΕΕν, ο οποίος αποτέλεσε το αντικείμενο συμφωνίας στο Συμβούλιο Υπουργών Περιβάλλοντος τον Ιούνιο του 1998, η Ελλάδα δεσμεύτηκε για τον περιορισμό της αύξησης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά την περίοδο 2008 – 2012 στο 25% σε σχέση με τις εκπομπές βάσης (εκπομπές 1990 για CO2, CH4 και Ν2Ο – εκπομπές 1995 για F-gases). Η Ελλάδα κύρωσε το Πρωτόκολλο το 2002 με το νόμο 3017/2002.
Η Ελλάδα ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990 έχει διαμορφώσει κατάλληλες πολιτικές με στόχο τον περιορισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Το 1995, υιοθέτησε το «Ελληνικό Σχέδιο Δράσης για τη Μείωση των εκπομπών CO2 και των άλλων Αερίων του Θερμοκηπίου» (1ο Εθνικό Πρόγραμμα για την Κλιματική Αλλαγή) θέτοντας ως βασικό στόχο τον περιορισμό της αύξησης των εκπομπών των τριών βασικών αερίων του θερμοκηπίου (CO2, N2O και CH4) το 2000 στο 15%±3% σε σχέση με τις εκπομπές του 1990, ενώ το 2002 διαμόρφωσε το 2ο Εθνικό Πρόγραμμα για την Κλιματική Αλλαγή (2000-2010) για την επίτευξη του στόχου περιορισμού των εκπομπών των 6 πλέον αερίων του θερμοκηπίου (CO2, N2O, CH4, HFCs, PFCs και SF6) στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο (+25% σε σχέση με τις εκπομπές βάσης). Το 2ο Εθνικό Πρόγραμμα εγκρίθηκε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου υπ.αρ. 5/27-2-2003.
Προς την κατεύθυνση αυτή, η ανάπτυξη της κατάλληλης υποδομής για τη διείσδυση του φυσικού αερίου στο ενεργειακό ισοζύγιο καθώς και η διαμόρφωση υποστηρικτικών πολιτικών για περαιτέρω αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) αποτέλεσαν και συνεχίζουν να συνιστούν στρατηγικές επιλογές του ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας. Σημαντικοί πόροι έχουν διατεθεί για το σκοπό αυτό μέσω του Β’ και Γ’ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) αλλά και μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Από την υιοθέτηση του 2ου Εθνικού Προγράμματος το 2002 μέχρι σήμερα αφενός έχουν γίνει γνωστά καινούρια στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στη χώρα, ενώ όπως είναι φυσικό υπάρχουν πιο επικαιροποιημένες εκτιμήσεις σχετικά με την εξέλιξη παραμέτρων που επηρεάζουν τη μελλοντική εξέλιξη των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Εξάλλου, μια σειρά από πολιτικές και μέτρα που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο του 2ου Εθνικού Προγράμματος βρίσκονται στη φάση της εφαρμογής με διαφορετικά ανά περίπτωση αποτελέσματα. Είναι επομένως ιδιαίτερα κρίσιμο 4 χρόνια μετά την υιοθέτηση του 2ου Εθνικού Προγράμματος και 2 χρόνια πριν την έναρξη της 1ης δεσμευτικής περιόδου του Πρωτοκόλου του Κιότο να αξιολογηθεί η πρόοδος που έχει επιτευχθεί σε σχέση με την εξέλιξη των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και η αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν εφαρμοσθεί με στόχο την επαναχάραξη της πολιτικής για την επίτευξη των ποσοτικών δεσμεύσεων της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διερεύνηση της αναγκαιότητας αξιοποίησης των ευέλικτων μηχανισμών του Πρωτοκόλου του Κιότο.
Η παρούσα Έκθεση αποτελεί την πρόταση του Αναδόχου για την αναθεώρηση του 2ου Εθνικού Προγράμματος στη βάση των πλέον πρόσφατων εξελίξεων της Ελληνικής οικονομίας...
|
Επιστροφή