Αποτελέσματα Αναζήτησης

ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΑ ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΤΙΡΙΑ

Δύο μόλις μήνες πριν από την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής της οδηγίας 2002/91/ΕΚ για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων, της 4^ης Ιανουαρίου 2006, η Πολιτεία σιωπά. Όπως σιωπούσε και όλα αυτά τα χρόνια και δεν μας είπε γιατί δεν εφαρμόστηκε η κοινή υπουργική απόφαση 21475/4707/1998, που ενσωμάτωσε στο εθνικό μας δίκαιο την προγενέστερη οδηγία 93/76/ΕΟΚ (οδηγία SAVE)[1]. Κανένας δεν ενημερώνει τους πολίτες και τους εμπλεκόμενους στην οικοδομή για τις απαιτήσεις που θα ισχύσουν στην μελέτη-κατασκευή νέων κτιρίων και στην ανακαίνιση των υφιστάμενων. Το νομοσχέδιο, που κατατέθηκε στη Βουλή από το ΥΠΕΧΩΔΕ για τις «Άδειες Δόμησης», φαίνεται να τις αγνοεί παντελώς.

Η νέα οδηγία επιδιώκει να επιταχύνει τα οφέλη από την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια, που αντιπροσωπεύουν άνω του 40 % της τελικής κατανάλωσης ενέργειας στην Κοινότητα[2] και που αντιστοιχεί, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, σε περίπου 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και προκαλούν την κλιματική αλλαγή.

Η εξοικονόμηση ενέργειας μας αφορά όλους, ιδιαίτερα σήμερα που η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης έχει φτάσει στα ύψη, όχι μόνο γιατί θα ωφελήσει την τσέπη μας, αλλά κυρίως γιατί θα συμβάλλει στην προστασία του παγκόσμιου κλίματος. Η αυξημένη ενεργειακή απόδοση αποτελεί επίσης σημαντική παράμετρο για τη δέσμη των πολιτικών και των μέτρων που απαιτούνται για τη συμμόρφωση με το πρωτόκολλο του Κιότο, ενώ η διαχείριση της ενεργειακής ζήτησης είναι το βασικό εργαλείο, που θα επιτρέψει στην Κοινότητα να επηρεάσει την παγκόσμια αγορά ενέργειας και εγγυάται ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού.

Με την εφαρμογή της οδηγίας 2002/91/ΕΚ αναμένεται να βελτιωθεί ουσιαστικά η ενεργειακή απόδοση των κτιρίων δεδομένου ότι όλα τα νέα κτίρια θα ικανοποιούν ελάχιστες απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης προσαρμοσμένες στο τοπικό κλίμα, ενώ για κτίρια συνολικής ωφέλιμης επιφάνειας άνω των 1 000 m2, θα εξετάζεται η τεχνική, περιβαλλοντική και οικονομική σκοπιμότητα εγκατάστασης εναλλακτικών συστημάτων[3]. Οι μεγάλης κλίμακας ανακαινίσεις υφιστάμενων κτιρίων μεγαλύτερων των 1.000 m2 θα αποτελέσουν ευκαιρία για υποχρεωτική εφαρμογή οικονομικά και περιβαλλοντικά αποδοτικών μέτρων[4] για τη βελτίωση της ενεργειακής τους απόδοσης.

Θεσπίζεται η ενεργειακή πιστοποίηση, που θα διενεργείται από επιθεωρητές ή/και από εταιρείες παροχής υπηρεσιών ενέργειας, οι οποίες μπορούν να αναλαμβάνουν και τις απαραίτητες επενδύσεις, ενώ τα σχέδια θα εποπτεύονται και θα ελέγχονται από τις αρμόδιες αρχές, διευκολύνοντας τη χρήση κινήτρων. Θα εκδίδεται πιστοποιητικό, δεκαετούς ισχύος, που θα περιγράφει την ενεργειακή απόδοση του κτιρίου, θα διατίθεται κατά την κατασκευή, την πώληση ή την εκμίσθωση κτιρίων στον ιδιοκτήτη και από τον ιδιοκτήτη στον υποψήφιο αγοραστή ή μισθωτή και θα περιλαμβάνει την ενεργειακή κατηγορία, τις ισχύουσες νομικές απαιτήσεις και κριτήρια συγκριτικής αξιολόγησης, ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να συγκρίνει και να αξιολογεί την ενεργειακή απόδοση του κτιρίου του. Το πιστοποιητικό θα συνοδεύεται από συστάσεις για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης σε σχέση με το κόστος.

Τα δημόσια κτίρια θα αποτελέσουν παράδειγμα στα περιβαλλοντικά και ενεργειακά ζητήματα, και θα υπόκεινται σε τακτική ενεργειακή πιστοποίηση, ενώ απαραιτήτως θα δημοσιοποιεί πληροφορίες για την ενεργειακή απόδοσή του.

Θεσπίζεται η τακτική συντήρηση των λεβήτων και των εγκαταστάσεων κλιματισμού από ειδικευμένο προσωπικό, για τη διατήρηση ορθής λειτουργίας και τη βέλτιστη απόδοση.

Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν τις ριζικές αλλαγές που αναμένονται στον τομέα της οικοδομής, αλλά και το γεγονός ότι το Κράτος, για άλλη μια φορά, «κωφεύει»!

Εντούτοις οι αλλαγές αυτές συνεπάγονται σοβαρή προετοιμασία, τόσο για τη διαμόρφωση μηχανισμών παρακολούθησης και ελέγχου της εφαρμογής, όσο και ευρείας ενημέρωσης και επιμόρφωσης (επιθεωρητών, μηχανικών, κατασκευαστών). Διαφορετικά μία ακόμη ευκαιρία θα χαθεί.

[1] που θέσπισε «όρους και προϋποθέσεις για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των κτιρίων με σκοπό τον περιορισμό των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα».

[2] αναπτύσσεται με αυξητικές τάσεις και χωρίς να λαμβάνονται επαρκή μέτρα, με συνέπεια την συνεχιζόμενη αύξηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

[3] όπως, αποκεντρωμένων συστημάτων παροχής ενέργειας, που βασίζονται σε ανανεώσιμες πηγές, συστημάτων συμπαραγωγής ή/και συστημάτων θέρμανσης, ψύξης σε κλίμακα περιοχής/οικοδομικού τετραγώνου, καθώς και αντλιών θέρμανσης.

[4] όπου το συνολικό κόστος της ανακαίνισης, που αφορά στο κέλυφος του κτιρίου ή/και τις εγκαταστάσεις ενέργειας, θα υπερβαίνει το 25 % της αξίας του κτιρίου, μη συνυπολογιζόμενης της αξίας του οικοπέδου και όπου άνω του 25 % του κελύφους του κτιρίου ανακαινίζεται