ΒΟΥΝΑ ΥΛΙΚΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΑΜΙΑΝΤΟ

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΑ ΣΤΟ ΑΜΜΟΡΥΧΕΙΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ

Ωρολογιακή βόμβα

στους πρόποδες του Ολύμπου

-Καθησυχαστική η ΠΑΘΕ: «Δεν συνιστούν κίνδυνο, αν δεν διαβρωθούν»!

-Από τον Ιανουάριο του 2005 η χώρα μας, εναρμονιζόμενη και με την κοινοτική Oδηγία 1999/77/EC, έχει θέσει σε ισχύ την απαγόρευση εμπορίας, διακίνησης και χρήσης όλων των τύπων αμιάντου.

Άκρως ανησυχητική, έως και επικίνδυνη, δείχνει να είναι η ελαφρότητα με την οποία ορισμένοι υπεύθυνοι αντιμετωπίζουν θέματα της δημόσιας υγείας.        

Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΠΤΑ», σύμφωνα με το οποίο χιλιάδες κυβικά μέτρα υλικού, που περιέχει μεγάλες ποσότητες αμιάντου, έχουν εγκαταλειφθεί από την ΑΤΤΙΚΑΤ στο εργοτάξιο της ΔΕΑΛ στο Λιτόχωρο, εδώ και περίπου δυο χρόνια, εν γνώσει της ΠΑΘΕ και εν αγνοία των Πιεριέων.

Της Βέτας Χαϊλατζίδου

Τα τεράστια βουνά του αδρανούς υλικού, που εμπεριέχουν «ωρολογιακή βόμβα που σκορπάει ασθένεια», όπως χαρακτηρίζουν οι επιστήμονες τον αμίαντο, βρίσκονται εκτεθειμένα, χωρίς καμία προφύλαξη και κανένα μέτρο ασφαλείας, όταν η ενοχή του αμιάντου για πρόκληση καρκινογενέσεων, είναι διαπιστωμένη εδώ και τρεις δεκαετίες.

Ενήμερη και … καθησυχαστική η ΠΑΘΕ

Την ίδια στιγμή, η ΠΑΘΕ, δηλώνει ενήμερη και … αφοπλιστική: «Κακώς δημιουργείτε θέμα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος», μας είπε χθες σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του ο προϊστάμενος της ΠΑΘΕ, αρμόδιος για το τμήμα της εθνικής οδού από τα όρια της Λάρισας έως τη Θεσσαλονίκη, Κωνσταντίνος Μπέλλος.

Δυο περίπου χρόνια πριν η ΠΑΘΕ, είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιηθεί το συγκεκριμένο υλικό στο οδόστρωμα της εθνικής οδού, γιατί περιείχε μεγάλη περιεκτικότητα σε αμίαντο και υπήρχε κίνδυνος έκλυσης ινών αμιάντου από την τριβή του με τα ελαστικά των αυτοκινήτων.

«Αν είχε στρωθεί στο δρόμο, τότε θα υπήρχε πρόβλημα», μας είπε ο κ. Μπέλλος, για να μας διαβεβαιώσει πως τα βουνά του υλικού που έχουν εγκαταλειφθεί στο αμμορυχείο Λιτοχώρου, δεν αποτελούν κίνδυνο, γιατί είναι συμπαγή και δεν … διαβρώνονται.

Αλλά, ακόμη κι αν δεχθεί κανείς πως οι καιρικές συνθήκες στους πρόποδες του Ολύμπου, δεν «αγγίζουν» τους τεράστιους όγκους του επικίνδυνου υλικού, δεν υπάρχει κίνδυνος οι ίνες αμιάντου να εισχωρήσουν στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, το έδαφος της οποίας είναι πιο απορροφητικό και από σφουγγάρι, σύμφωνα με τους γεωλόγους;

Ο προϊστάμενος της ΠΑΘΕ είναι καθησυχαστικός και ως προς αυτό. «Οι ίνες αμιάντου είναι επικίνδυνες μόνο αν τις εισπνεύσει κάποιος, δεν συνιστούν κίνδυνο στο νερό», υποστηρίζει.

Διαμετρικά αντίθετη άποψη έχουν οι επιστήμονες, που εδώ και καιρό έχουν αναγκάσει τις κυβερνήσεις των χωρών της Ευρώπης να αντικαταστήσουν όλα τα δίκτυα ύδρευσης, που χρησιμοποιούν αμιαντοσωλήνες για την παροχή νερού. «Αν το έδαφος είναι όξινο και το νερό μαλακό, ενεργούν διαβρωτικά στο τσιμέντο και με αυτό τον τρόπο απελευθερώνονται ίνες αμιάντου από τις αμιαντοσωλήνες, με αποτέλεσμα να καταλήξουν μερικές στο στομάχι μας».

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα επιστημόνων ο αμίαντος εισβάλλει στον οργανισμό του ανθρώπου, τόσο δια μέσου του πεπτικού του συστήματος, όσο και δια μέσου του αναπνευστικού συστήματος και μπορεί να του προκαλέσει αμιάντωση, μεσοθηλίωμα-καρκίνο του πνεύμονα και καρκίνο του γαστρεντερικού συστήματος.

Ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμό Υγείας προειδοποιεί: « … οπωσδήποτε η υπόθεσις ότι οι καταπινόμενες ίνες αμιάντου προκαλούν καρκίνο, δεν μπορεί να αποκλεισθεί σήμερα».

Από το 2005 απαγορεύεται και στην Ελλάδα

η εμπορία και χρήση αμιάντου

Εν τέλει, σε ποια επιστημονικά δεδομένα στηρίζεται μια δημόσια υπηρεσία, όπως είναι η ΠΑΘΕ, για να επιτρέπει και να απενοχοποιεί την εναπόθεση των χιλιάδων αυτών επικίνδυνων κυβικών αδρανών υλικών στους πρόποδες του Ολύμπου;

Αν κανείς δυσκολεύεται να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, μπορεί εύκολα να προσφύγει στη .. νομοθεσία.

Θεωρητικά, από τον Ιανουάριο του 2005 η χώρα μας, εναρμονιζόμενη και με την κοινοτική Oδηγία 1999/77/EC, έχει θέσει σε ισχύ την απαγόρευση εμπορίας και χρήσης όλων των τύπων αμιάντου. Ωστόσο, η ΠΑΘΕ φαίνεται πως συνεχίζει να χρησιμοποιεί το υλικό αυτό στη οδόστρωση των εθνικών οδών. Απόδειξη, η απαγόρευση της χρήσης των εγκαταλειμμένων στο Λιτόχωρο υλικών, απλά και μόνο γιατί «περιείχαν μεγαλύτερες απ’ τα επιτρεπτά» –από ποιόν;-  «ποσότητες αμιάντου».          

Έτσι, τα φορτηγά που μεταφέρουν αμίαντο, ή υλικά που περιέχουν αμίαντο, όπως αυτά που τα μετέφεραν στην Πιερία,  μάλλον συνιστούν συνηθισμένη εικόνα στις εθνικές οδούς, χωρίς κανείς να τα ελέγξει και να τα διώξει ποινικά για διακίνηση παράνομου θανατηφόρου υλικού.

Αν και κ. Μπέλλος μας διαβεβαίωσε πως, όσο αφορά το τμήμα της ΠΑΘΕ από τον Πηνειό μέχρι τη Θεσσαλονίκη, δεν έχει χρησιμοποιηθεί τέτοιου είδους υλικό, παραμένει το ερώτημα: πώς γίνεται μια δημόσια υπηρεσία να επιτρέπει τη χρήση τέτοιου υλικού, όταν η νομοθεσία απαγορεύει ακόμα και την ελάχιστη χρήση ή διακίνηση του υλικού αυτού;

Δικαστική διαμάχη για την κυριότητα του επικίνδυνου υλικού

Κι ενώ η Πιερία δεν γνώριζε τι φιλοξενούσε στα πόδια της κι ενώ ο πρώην δήμαρχος δήλωνε άγνοια, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «ΕΠΤΑ», για τα βουνά του υλικού, που εδώ και περίπου δυο χρόνια έχουν εγκαταλειφθεί στο αμμορυχείο, η νυν διοίκηση φέρεται να έχει στείλει έγγραφα στην ΑΤΤΙΚΑΤ να τα απομακρύνει το συντομότερο δυνατό.

Το θέμα ωστόσο είναι «ποιος» έχει την κυριότητα αυτού του υλικού; Σύμφωνα με τον κ. Μπέλλο, το υλικό ανήκει στην ΑΤΤΙΚΑΤ. Σύμφωνα με την ΑΤΤΙΚΑΤ ανήκει στην ΠΑΘΕ, στο δημόσιο. Αν η ιδιωτική κατασκευαστική εταιρεία, που έχει προσφύγει για τον λόγο αυτό στα δικαστήρια, δικαιωθεί, τότε τον πρώτο λόγο θα τον έχει η ΠΑΘΕ.

Τι θα γίνει όμως μέχρι να αποφανθεί το δικαστήριο ποιος έχει την κυριότητα της «ωρολογιακής βόμβας που σκορπά ασθένεια» στην Πιερία; Είναι ένα ερώτημα, που μάλλον πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους τοπικούς άρχοντες, τους φορείς και τους πολίτες του νομού. Γιατί, μπορεί η άγνοια να σκοτώνει, η αδιαφορία όμως για τη δημόσια υγεία συνιστά έγκλημα, που -υποθέτουμε πως- διώκεται και ποινικά.