Μια μικρή εισαγωγή στην θεματολογία του δικτυακού τόπου

Με την ελπίδα και την πεποίθηση ότι βαδίζουμε προς μια πιο ανθρώπινη κοινωνία και έναν πράσινο κόσμο, αναζητάμε, αναπόφευκτα, το ανθρώπινο πρόσωπο της πολεοδομίας και της αρχιτεκτονικής, όπως φωτίζεται σήμερα από την οικολογική σκέψη και τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις.

Ο σημερινός αρχιτέκτονας πρωτοστατεί στην αλλαγή και οικοδομεί, και πάλι, θαυμαστά έργα, που θα αντέχουν στον χρόνο και θα εναρμονίζονται με το περιβάλλον και το τοπικό κλίμα, για να στεγάσει τους απαιτητικούς πολίτες της νέας σύγχρονης οικολογικής κοινωνίας, που επιδιώκει να αποτελέσει μια «αρμονική σύνθεση πάθους, ορθολογικότητας και φαντασίας». Και αυτό, μέσα από την αξιοποίηση των βέλτιστων κλιματικών συνθηκών, την προστασία των φυσικών οικοσυστημάτων, την συνεχή αμφισβήτηση του σημερινού τρόπου ζωής και των κυρίαρχων προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης.

Παράλληλα με την οικολογική σκέψη, που δε μένει στο επίπεδο της ιδεολογίας, αλλά γίνεται πράξη και τρόπος ζωής, εκδηλώνεται η διάθεση, αλλά και η ανάγκη να προκαλέσουμε διάλογο πάνω στα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες, καθώς γιγαντώθηκαν και έχασαν την αίσθηση του ορθού και του μέτρου.

Να αναζητήσουμε, με αισιόδοξη ματιά, τη λανθάνουσα πολιτιστική δυναμική που ενυπάρχει σε κάθε κοινωνία, να τη βοηθήσουμε να εκδηλωθεί, με την πεποίθηση ότι αποτελεί τη βάση για το ξεπέρασμα της κρίσης.

Οι ανησυχίες για όλα αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας, εναλλάσσονται με αισιοδοξία μπροστά στις μικρές φωτεινές στιγμές θετικών ανθρώπινων εκδηλώσεων, στις ατομικές και συλλογικές πρωτοβουλίες που διαπνέονται από μεράκι και πάθος.

Η αναζήτηση μιας αρχιτεκτονικής πιο φυσικής και ανθρώπινης, μας δίνει ευκαιρία να οραματιστούμε, μέσα από ρεαλιστικές λύσεις. Μας ενισχύει την ελπίδα ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε και πάλι έργα τέχνης με σεβασμό στη φύση και τον άνθρωπο.

Η ατέρμονη αναζήτηση της «ορθής» σκέψης που πρέπει να κατευθύνει την οικοδόμηση των σημερινών κτιρίων και των σύγχρονων πόλεων, μας βάζει μπροστά στις ευθύνες μας και μας θέσει ερωτήματα και διλήμματα όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι από τον τρόπο που αναπτύχθηκαν οι πόλεις μας.

Ο επαναπροσδιορισμός των αξιών στη βάση των παραδοσιακών, ξεχασμένων σήμερα, αρχών που δημιούργησαν τις θαυμάσιες πόλεις που σεβάστηκαν τον τόπο και άντεξαν στο χρόνο, καταδεικνύει ότι η αρχιτεκτονική μπορεί και σήμερα να οικοδομεί θαυμάσια έργα, «όαση» του ανθρωπισμού και της φύσης. Και ότι μπορεί να πραγματοποιεί τη βαθιά επιθυμία για ρομαντισμό του ανθρώπου.

Η επίγνωση των πολλαπλών επιπτώσεων, που προκαλούν οι ανθρώπινες δραστηριότητες, ο αστικός χώρος και τα κτίρια, στο περιβάλλον όταν δεν λαμβάνονται υπόψη οι νόμοι της φύσης, μας αφυπνίζει και μας υπενθυμίζει ότι υπάρχουν – ευτυχώς - πολλά ακόμη περιθώρια θεραπείας που η αρχιτεκτονική και η πολεοδομία μπορούν να προσφέρει εφόσον συνδυάσουν τη γνώση της παράδοσης με τις σύγχρονες καθαρές τεχνολογίες δόμησης.

Η «ορθή» αρχιτεκτονική και η «ορθή» οικοδόμηση «παντρεύονται» με τη φύση, σαν αποτέλεσμα γνώσης, έμπνευσης, και λογικής. Η οικοδόμηση εφόσον ακολουθεί τη «λογική» είναι και οικολογική !

Προκαλούμε να γίνουμε «συνένοχοι» στην ελπίδα. Και να τολμήσουμε! Να γίνουμε, όπως οι πρόγονοί μας, που… «εκ φύσεως ήταν διαφορετικοί από τα άλλα έμψυχα πλάσματα, στο ότι δεν βάδιζαν σκυμμένοι, αλλά όρθιοι, κοιτάζοντας το μεγαλείο της γης και του ουρανού»…

Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαργαρίτας Χονδρού-Καραβασίλη : "Πράσινα Κτίρια σε έναν Πράσινο Κόσμο: Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική-Οικολογική Δόμηση", 1999, έκδοση π-systems και Ευωνύμου Οικολογικής Βιβλιοθήκης.