Η Τσουκνίδα… και όχι μόνον

Βάσω Κανελλοπούλου

Το νέο κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα. Ο εκφωνητής του γαλλικού ραδιοφώνου είχε ανακοινώσει ότι ο σταθμός δεν έχει πια το δικαίωμα να μεταδίδει συμβουλές για φυσικούς τρόπους περιποίησης των φυτών που έχουμε στο μπαλκόνι ή στον κήπο. Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι ήταν μία από αυτές τις ψευτοπλακίτσες που καμιά φορά κυκλοφορούν στο ιντερνέτ. Αλλά δυστυχώς ήταν αλήθεια. Ο νέος Γαλλικός αγροτικός νόμος που ισχύει από τον Ιούλιο του 2006, προβλέπει ποινή 2 ετών και πρόστιμο 75000 ευρώ για όσους μεταδίδουν στο κοινό, πληροφορίες σχετικές με φυτοπροστατευτικά προϊόντα που δεν είναι πιστοποιημένα[i]. Η πιστοποίηση ενός προϊόντος, είναι χρονοβόρα και ακριβή αλλά το κυριότερο, η διαδικασία της δεν ταιριάζει σε απλές συνταγές και σε μη τυποποιημένα προϊόντα που παρέχονται συνήθως δωρεάν από τη φύση. Επομένως, η απαγόρευση περιλαμβάνει και όλες εκείνες τις παραδοσιακές γνώσεις, από τις οποίες δεν κερδίζει κάποια εταιρία. Περιλαμβάνει επίσης πολλές απλές, αλλά εξαιρετικά αποτελεσματικές συνταγές που χρησιμοποιούν σήμερα με επιτυχία ορισμένοι βιοκαλλιεργητές (πχ. μεταξύ άλλων το τσουκνιδόζουμο).

Ο κύριος Eric Petiot[ii] έχει καταγράψει πολλές παραδοσιακές συνταγές και τις διδάσκει σε δημόσιους χώρους. Επειδή λοιπόν είναι πλέον παράνομος στη Γαλλία, τον επισκέφθηκε πέρυσι τον Αύγουστο στο χωριό του, η υπηρεσία προστασίας των φυτών, για να του συστήσει υπό την απειλή του νόμου να σταματήσει την ενημερωτική του δράση! Ακολούθησε μίνι Γαλλική επανάσταση στον κυβερνοχώρο. Πλήθος Γάλλων πολιτών διαμαρτυρήθηκε, χρησιμοποιώντας το ιντερνέτ, μέσω του οποίου συμβολικά, η παράνομη(!) πλέον συνταγή για το τσουκνιδόζουμο, κυκλοφόρησε στα πέρατα ολόκληρης της Γαλλίας, ως αντίσταση ενάντια στο μέτρο απαγόρευσης μετάδοσης μη εμπορικών γνώσεων. Μέτρο που αποξενώνει από τη φύση και ουσιαστικά μας ευνουχίζει, περιορίζοντάς μας στο ρόλο του καταναλωτή με πεδίο δράσης μόνο την αγορά και τίποτα άλλο. Μέτρο που βλάπτει τη μόνη γεωργία που δεν ρυπαίνει με τοξικές ουσίες τον υδροφόρο ορίζοντα και το ευρύτερο περιβάλλον. Με το νέο γαλλικό νόμο μόνο ιδιωτικά μπορεί κανείς να δίνει παραδοσιακές συνταγές σε φίλους του. Ούτε δωρεάν ούτε επί πληρωμή δεν δικαιούται νόμιμα, να τις δίνει στο ευρύτερο κοινό. Λόγω των αντιδράσεων ο νόμος αυτός δεν μοιάζει να εφαρμόζεται προς το παρόν- και οι πολίτες γράφουν στο ιντερνέτ ότι πιθανόν να υπάρξει εξαίρεση των σχετικών βιβλίων με παραδοσιακές γνώσεις.

Να γελάσουμε ή να κλάψουμε; Τίποτα από τα δύο. Απλά να οργανωθούμε σε θεματικά δίκτυα εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης[iii], γιατί είναι σίγουρο ότι η απαγόρευση της τσουκνίδας και όλων των άλλων παραδοσιακών συνταγών, σύντομα θα φθάσει και σε εμάς. Είναι απλώς ένα από τα πολλά νομικά βήματα που οδηγούν στην εξασφάλιση κυριαρχίας ολίγων πολυεθνικών επί της τροφής μας, έχει απόλυτη σχέση με αυτό που γίνεται στον τομέα της ιδιοκτησίας των σπόρων. Με τη σταδιακή νομική επίθεση επί δημοκρατικών θεσμών, η σημερινή παγκοσμιοποίηση μας αφαιρεί ελευθερίες και αρχέγονα δικαιώματα χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι.

Μια από τις απαγορευμένες- από τον νέο γαλλικό νόμο- συνταγές: Ένα κιλό φρέσκα ανοιξιάτικα φύλλα τσουκνίδας, μέσα σε 10 λίτρα νερό της βροχής, για 8 ημέρες. Σουρώνετε με χρήση υφάσματος και φυλάτε το υγρό σε μπουκάλια σε δροσερό μέρος. 1)Ψεκάζετε τα φυτά κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, με νερό το οποίο περιλαμβάνει κατά 5% τσουκνιδόνερο - Κάθε 10 έως15 ημέρες - Προφυλάσσει από τις ασθένειες. 2) Ποτίζετε με νερό το οποίο περιλαμβάνει κατά 20% τσουκνιδόνερο - Κάθε 10-15 ημέρες - Αναζωογονεί αποτελεσματικά το χώμα.

Για να προλάβω όσο είναι ακόμα νόμιμο, θα σας δώσω μια άλλη συνταγή που πήρα από φίλη και αποδείχθηκε απίστευτα ευεργετική για ορισμένες πρώην καχεκτικές γλάστρες του μπαλκονιού μου. Βάζω μία σκελίδα σκόρδο σε ένα μπουκάλι νερό για 2-3 ημέρες. Πετάω την σκελίδα και ποτίζω τις γλάστρες με το νερό. Δεν ευωδιάζει βέβαια, αλλά το φυτό ανασταίνεται. Το κάνω σπάνια, όταν πράγματι υπάρχει ανάγκη. Γι αυτό δεν γνωρίζω αν η συχνή χρήση θα ήταν βλαπτική…

Πηγή, Nouvelles Cles no 52, χειμώνας 06-07, σελίδα 55