Οι οικολόγοι στην πολιτική

Σχετικά με την εμπλοκή των οικολόγων στην πολιτική, με αφορμή άρθρα και ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ», σχολιάζουν οι κύριοι Νίκος Καίσαρης και Γιάννης Σχίζας, καθώς και η κ. Θεοδότα Νάντσου. Οι πρώτοι παρατηρούν:

«Ως αμέσως ή εμμέσως θιγόμενοι από το δημοσίευμα του συνεργάτη σας κ. Αντώνη Ρενιέρη σχετικά με τη συμμετοχή των οικολόγων στα πολιτικά δρώμενα ("Οι οικολόγοι πάνε Βουλή", 29.2.2000) ας μας επιτραπεί να εκφράσουμε την πλήρη διαφωνία μας σε αυτή την, εναντίον δικαίων και αδίκων, επίθεση. Ο κ. Ρενιέρης φαντασιώνει κάποια απογοήτευση του κοινωνικού σώματος από την "κομματικοποίηση" της Οικολογίας, σαν να μην "πρόσεξε" ότι οι οικολόγοι στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έχουν επανειλημμένα συμμετάσχει στις εκλογικές διαδικασίες μόνοι τους ή σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και ότι αυτό και μόνο το στοιχείο της συνεργασίας δεν οδήγησε στην άρση της διαφορετικότητάς τους και στην αφομοίωσή τους. Όσον αφορά τους επαγγελματικά ή άλλως πώς ωφεληθέντες, προγραμματοθήρες και διαπλεκόμενους, οι οποίοι επίσης θίγονται από το παραπάνω δημοσίευμα, έχουμε τη γνώμη ότι ο κ. Ρενιέρης θα έπρεπε να τους αναζητήσει στους κόλπους των "καθεστωτικών" δυνάμεων και όχι των εν γένει απασχολουμένων με την πολιτικοποίηση της Οικολογίας».

Ενώ η κ. Θεοδότα Νάντσου παρατηρεί:

«Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκε η πολιτική σύμπλευση "Συνασπισμού" και "Οικολόγων Εναλλακτικών". Αυτή η συμφωνία επ' ουδενί λόγω επηρεάζει τον χώρο των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις είναι εξ ορισμού μη κυβερνητικές (ΜΚΟ) ενώ οι "Οικολόγοι Εναλλακτικοί" ανήκουν στο χώρο της πολιτικής οικολογίας. Καμία σχέση δεν έχει ο ένας χώρος με τον άλλο εκτός από το ενδιαφέρον για το φυσικό περιβάλλον.

Οι ΜΚΟ αρθρώνουν μεν πολιτικό λόγο αλλά δεν υποστηρίζουν κανένα κόμμα, πόσο μάλλον δεν "κατεβαίνουν στη Βουλή".

Οι ΜΚΟ εξ ορισμού τηρούν ίσες αποστάσεις από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, δηλώνοντας πως δικαίωμα στην προστασία της φύσης έχουν όλοι, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτησή τους, αρκεί να τιμούν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, του διαλόγου και της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Παράλληλα όμως είναι γεγονός ότι πρόσωπα τα οποία στο παρελθόν διεδραμάτισαν σημαίνοντα ρόλο στον χώρο των ΜΚΟ προέβησαν σε ανίερες συμμαχίες με πολιτικά κόμματα.

Το μεμπτόν δεν είναι ότι κάποιος από τον περιβαλλοντικό χώρο στρατεύεται πολιτικά...

Αξιοθρήνητη και αξιοκατάκριτη είναι η έμμονη προσπάθεια αυτών των προσώπων να καπελώσουν τον περιβαλλοντικό χώρο και να παρουσιαστούν ως εσαεί εκπρόσωποί του.

Είναι προφανές ότι μόνο το δραστήριο παρελθόν τους σε αυτόν τον χώρο και όχι ένα ικανό παρόν μπορούν να "πουλήσουν" στο παζάρι συνειδήσεων που διαδραματίζεται μέχρι την οριστικοποίηση των ψηφοδελτίων.

Είναι όμως και γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν το περιβαλλοντικό τους παρελθόν για να στηρίξουν, με το αζημίωτο βεβαίως, μεγάλα έργα όπως αυτά του 2004 και για να κολακεύσουν τους επικεφαλής των κομμάτων, έχουν απομονωθεί από τον χώρο των οργανώσεων».

ΤΑ ΝΕΑ , 04/03/2000 , Σελ.: N78