Επετειακός Σεπτέμβρης

Ανέκαθεν ο Σεπτέμβρης υπήρξε μήνας προγραμματισμού, οργάνωσης, στοχοθέτησης στην ιδιωτική και δημόσια σφαίρα.

Δεν είναι μόνο οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ που σηματοδοτούν, κάθε χρόνο τέτοια εποχή, το πέρασμα σε μία φάση ανανεωμένης ευθύνης και πορείας. Την τελευταία πενταετία είναι και η Ευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο, κάθε 22 του Σεπτέμβρη, που επιμένει να μας θυμίζει πως η χρήση του ΙΧ δεν είναι ο καλύτερος τρόπος μετακίνησης. Ούτε ασφαλώς και ο οικονομικότερος.

Καλούμαστε εθελοντικά να πειραματιστούμε με τα δημόσια μεταφορικά μέσα, τα οποία μάλιστα διατίθενται δωρεάν αυτήν τη μέρα. Ύστερα επανερχόμαστε στα ίδια. Κανένας δημόσιος διάλογος δεν συντηρείται μέχρι τον επόμενο χρόνο, καθώς οι επιλογές της ελληνικής πολιτείας φαίνεται πως είναι οριστικές. Υπέρ του ΙΧ πάντα, στο οποίο παρέχονται όλες οι διευκολύνσεις, μέχρι και νέα πολυώροφα πάρκινγκ στο κέντρο. Προτρέπονται τα ΙΧ να αλωνίζουν στην καρδιά των μεγαλουπόλεων, οι δημόσιες συγκοινωνίες εξακολουθούν να μην εξυπηρετούν επαρκώς, με δρομολόγια που σταματούν γύρω στα μεσάνυχτα.

Κανείς δεν δηλώνει ικανοποιημένος, ωστόσο κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να αναλάβει το κόστος μΙας ριζικής αναδιάρθρωσης στις μετακινήσεις και τη λειτουργία της πόλης. Μέχρι και το ΤΕΕ ακόμη ζήτησε να καταργηθούν οι θέσεις στάθμευσης στις νέες οικοδομές.

Μ’ αυτή τη νοοτροπία περιοριζόμαστε σε επετειακό εορτασμό της 22ας Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων. Μήπως η σωτηρία μας προέλθει και πάλι από την Εσπερία, με μία κοινή πολιτική στις μετακινήσεις και στη χρήση του ΙΧ;

Δαίμων της Οικολογίας,τ. 52, 9/05