Το έργο του Πάρκου είναι δύσκολο και ο δρόμος ναρκοθετημένος

ΝΙΚΟΣ ΛΑΛΩΤΗΣ

                                                  Μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη Ζάκυνθο

Ανοιχτή επιστολή στην Πρόεδρο του Ε.Θ.Π.Ζ. κ. Αμαλία Καραγκούνη-Κύρτσου, με ιδιαίτερη κοινοποίηση στον Υπουργό Δημοσίων Έργων κ. Γιώργο Σουφλιά και τον Επίτροπο Περιβάλλοντος κ. Σταύρο Δήμα.

Αγαπητή κυρία Καραγκούνη,

Με την ανοικτή επιστολή που σας απευθύνω θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας καλωσορίσω στη θέση του Προέδρου του ΕΘΠΖ που αναλάβατε. Δεν είστε όμως η μόνη αποδέκτης. Την ανοικτή επιστολή που σας απευθύνω την κοινοποιώ και στον υπουργό Δημοσίων Έργων κ. Σουφλιά και στον επίτροπο περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Δήμα.

Ο λόγος για τον οποίο δεν απευθύνομαι μόνο σε σας είναι γιατί η θέση σας δεν σας παρέχει ουσιαστικές αρμοδιότητες για την εκτέλεση της αποστολής σας. Αυτές τις διατηρεί εξ ολοκλήρου η Κυβέρνηση που σας διόρισε.

Η Κυβέρνηση είναι εξ άλλου αυτή που έχει αναλάβει δέσμευση έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προστατεύσει αποτελεσματικά την θαλάσσια χελώνα καθώς και τις παραλίες ωοτοκίας και αναπαραγωγής της που βρίσκονται στην περιοχή του θαλάσσιου πάρκου. Η Κυβέρνηση και όχι εσείς ή ο Φορέας του οποίου προΐστασθε είναι οι μόνοι υπόλογοι έναντι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου – αν κάποτε η υπόθεση φθάσει ως εκεί. Το έργο σας συνεπώς είναι δύσκολο και ο δρόμος σας ναρκοθετημένος.

Ως πρόεδρος του Πάρκου δεν έχετε άλλη επιλογή παρά να κινείσθε ανάμεσα στη Σκύλλα των εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την Χάρυβδη της κρατικής αδιαφορίας. Οι πρώτοι με τη μακρόχρονη στάση τους έχουν δείξει ότι δεν θέλουν το Πάρκο ή αν κάτι θέλουν, αυτό είναι ένα Πάρκο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Οι δεύτεροι, οι εκπρόσωποι του Κράτους δηλαδή, αν για κάτι ενδιαφέρονται είναι να μην παραπεμφθεί η Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, άσχετα από την κατάσταση που επικρατεί στον βιότοπο της χελώνας.

Θα ήταν δεύτερη καταδίκη και αυτό θα έτσουζε γιατί το δις εξ αμαρτείν συνεπάγεται εκτός από την καταδίκη της χώρας και ένα αλμυρό πρόστιμο. Χωρίς αρμοδιότητες και χωρίς επαρκή χρηματοδότηση δεν έχετε άλλη επιλογή από το να παρακολουθείτε την καταστροφή του Θαλάσσιου Πάρκου, και στην καλύτερη των περιπτώσεων, να υποβάλλετε μηνύσεις κατά όσων παρανομούν. Υπάρχει βέβαια και η συναίνεση, αλλά συναίνεση ανάμεσα σε ποιους; Αυτοί που λυμαίνονται τις παραλίες, νόμιμα ή ξενόμιμα, έχουν αφηνιάσει και δεν σηκώνουν κρατικό χαλινό σε καμία τους δραστηριότητα.

Ποιο Πάρκο; Αυτά που συμβαίνουν στις προστατευόμενες παραλίες θα απαγορεύονται σε οποιαδήποτε παραλία της επικράτειας. Παζαρέψτε όσο θέλετε για τον αριθμό των ομπρελών. Κάντε όποια συμφωνία θέλετε. Την επομένη οι ομπρέλες στις παραλίες του Πάρκου θα έχουν διπλασιαστεί, όπως τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας όταν τα έκοβε ο Ηρακλής. Υπερβολές; Ρωτήστε αν θέλετε τον προκάτοχό σας κ. Παντή. Αγωνίστηκε με νύχια και με δόντια επί μια τετραετία για να κρατήσει τη λειτουργία του θαλάσσιου Πάρκου. Κάτι λοιπόν θα ξέρει. Και αν ακόμη δεν πεισθείτε, κάντε τον κόπο να διαβάσετε το πόρισμα των επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης. Και μη ξεχνάτε κυρία Καραγκούνη, ότι είσθε η δεύτερη επιλογή του κ. Σουφλιά κατά κάποιο τρόπο, η σανίδα σωτηρίας του.

Η πρώτη του επιλογή ήταν άτομο με εξ αγχιστείας δεσμούς με τους ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων στη Δάφνη. Αλλά ας μην τα ρίχνουμε όλα στον κύριο Σουφλιά. Κρατική αδιαφορία για το πρώτο θαλάσσιο Πάρκο της χώρας είχε επιδείξει επί των ημερών της και η κυρία Βάσω Παπανδρέου. Πρώτη αυτή διέκοψε την χρηματοδότηση του ΕΘΠΖ., καταδικάζοντας έτσι σε μαρασμό τη μοναδική περιοχή προστασίας της θαλάσσιας χελώνας σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.

Επίσης με την ενέργειά της αυτή οδήγησε τον πρώτο Φορέα Διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής στην Ελλάδα σε χρεοκοπία και διάλυση. Ο κύριος Σουφλιάς, που την διαδέχτηκε συνέχισε την ίδια πολιτική. Αυτό λοιπόν που ζητεί σήμερα από σας ο κ. Σουφλιάς είναι η νεκρανάσταση του Πάρκου και του Φορέα του, χωρίς όμως να σας δίνει τις αναγκαίες αρμοδιότητες και να έχει εξασφαλίσει επαρκή χρηματοδότηση.

Αλλά να μη σας κουράζω με λεπτομέρειες που θα έχετε όλο τον καιρό να διαπιστώσετε από μόνη σας. Αυτό που τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω είναι να μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι η κοινωνία της Ζακύνθου είναι οι τουριστογδάρτες των παραλιών και τα τσιμεντοσυμφέροντα ορισμένων. Υπάρχει και μια σιωπηρή πλειοψηφία που μολονότι δεν αντιδρά θεαματικά, αντιστέκεται με τον τρόπο της στην εξαθλίωση της Ζακύνθου και του πολιτισμού της.

* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ζακυνθινή εφημερίδα ΕΡΜΗΣ, στις 29/7/2005

Δαίμων της Οικολογίας

 τ. 52, 9/05