|
Αρχή κειμένου
Η Οδηγία 2002/91/EK απαιτεί από τα κράτη μέλη να καθορίσουν απαιτήσεις ελάχιστης ενεργειακής απόδοσης, οι οποίες θα βασίζονται στη μεθοδολογία υπολογισμού ενεργειακής απόδοσης.
Κατά τον καθορισμό των ελάχιστων απαιτήσεων ενεργειακής απόδοσης, τα κράτη μέλη δύναται να κάνουν διάκριση μεταξύ νέων και υφιστάμενων κτιρίων και διαφόρων κατηγοριών κτιρίων. Στις απαιτήσεις συνεκτιμώνται οι γενικές απαιτήσεις εσωτερικών κλιματικών συνθηκών, προκειμένου να αποφεύγονται ενδεχόμενες αρνητικές επιπτώσεις όπως ο ανεπαρκής αερισμός, η προβλεπόμενη χρήση και η ηλικία του κτιρίου. Οι απαιτήσεις αναθεωρούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα που δεν υπερβαίνουν τα 5 έτη.
Η Οδηγία 2002/91/EK απαιτεί από τα κράτη μέλη να μεριμνήσουν όπως:
(α) όλα τα νέα κτίρια πληρούν τις απαιτήσεις ελάχιστης ενεργειακής απόδοσης και (β) όταν τα κτίρια συνολικής ωφέλιμης επιφάνειας άνω των 1000m2 υφίστανται ριζική ανακαίνιση, η ενεργειακή τους απόδοση αναβαθμίζεται έτσι ώστε, να πληρούνται οι ελάχιστες απαιτήσεις ενεργειακής απόδοσης στο βαθμό που αυτό είναι τεχνικά, λειτουργικά και οικονομικά εφικτό. Οι απαιτήσεις ελάχιστης ενεργειακής απόδοσης, δυνατόν να περιλαμβάνουν:
Συντελεστές Θερμοπερατότητας για το εξωτερικό κέλυφος του κτιρίου, U-Values.
Συνολικές απαιτήσεις για Θέρμανση του κτιρίου.
Συνολικές απαιτήσεις για Ψύξη του κτιρίου.
|
Επιστροφή