ΕΛΕΤΑΕΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΙΟΛΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Μέλος  της  European Wind Energy Association

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Σήμερα ο Υπουργός Ανάπτυξης κατέθεσε στον Πρωθυπουργό την έκθεση για τον ενεργειακό στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας για την περίοδο 2008 -2020. Ο κ. Σιούφας δήλωσε πως στην έκθεση αποτυπώνεται τα ενεργειακά σενάρια για το πως θα κινηθεί η ενέργεια τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς μέχρι το 2020.

Ο υπουργός Ανάπτυξης πρόσθεσε, πως το δεύτερο μέρος της, το οποίο θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ώστε να ακουστούν οι προτάσεις των κομμάτων και των παραγωγικών και κοινωνικών εταίρων για το πώς θα πορευτούμε μέχρι το 2020 στον τομέα της ενέργειας. (Πηγή Ελεύθερος Τύπος 9/8/07 συνημμένο αρχείο).

Διαπιστώνοντας από τα στοιχεία της έκθεσης, για το Ενεργειακό Ισοζύγιο της χώρας ότι:

Το 2005 η συνολική Διάθεση Πρωτογενoύς Ενέργειας (ΔΠΕ) στην Ελλάδα έφτασε τα 31.1 Mtoe   Πρόκειται για αύξηση κατά 40% περίπου από τα επίπεδα του 1990 όταν η ακαθάριστη εγχώρια κατανάλωση ήταν 22.2 Mtoe ενώ την περίοδο (1995-2005) ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης ήταν 2.3%.

Ο λιγνίτης είναι η κύρια εγχώρια πηγή ενέργειας που χρησιμοποιείται αποκλειστικά σχεδόν στην ηλεκτροπαραγωγή. Το πετρέλαιο και ο λιγνίτης καλύπτουν περίπου το 86% της συνολικής διάθεσης ενέργειας, η οποία παρουσιάζει μια σταθερή αύξηση τα τελευταία χρόνια (Σχήμα 3.3). Το φυσικό αέριο πρωτοεμφανίστηκε το 1995 και οι ΑΠΕ άρχισαν να εμφανίζονται σαν υπολογίσιμη πηγή παραγωγής ηλεκτρισμού στο τέλος της δεκαετίας του 90. Η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας ήταν περίπου 75% το 2005, κυρίως λόγω των εισαγωγών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Η πιο σημαντική μεταβολή των τελευταίων ετών στην ακαθάριστη εγχώρια κατανάλωση είναι η χρήση του φυσικού αερίου που σταθεροποίησε τη χρήση του λιγνίτη στα 9 Mtoe ετησίως. Τα στερεά καύσιμα (κυρίως λιγνίτης) ήταν 8 Mtoe το 1990 (36% της ΔΠΕ) και έφθασαν τα 9 Mtoe (29% της ΔΠΕ) το 2005. Τα αέρια καύσιμα αυξήθηκαν από 0.14 Mtoe (0.6%) το 1990 σε 2.35 Mtoe το 2005 (7.6%). Το μερίδιο των πετρελαιοειδών είναι σχεδόν σταθερό από 12.8 Mtoe (57.8%) το 1990 σε 18 Mtoe (57.5%) το 2005. Το μερίδιο των ΑΠΕ παραμένει σταθερό και γύρω στο 5% μεταξύ 1990 (1.1 Mtoe) και 2005 (1.6 Mtoe) και παρουσιάζει μικρές διακυμάνσεις ανάλογα με την χρήση των μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών.  

Στην τελική κατανάλωση ενέργειας, τα πετρελαιοειδή καλύπτουν το 68.5% ο ηλεκτρισμός το 21.1% ενώ μικρότερα ποσοστά καλύπτουν τα στερεά καύσιμα κυρίως στη βιομηχανία 2.2%, οι ΑΠΕ 5% και το φυσικό αέριο 2.8%.

Ο τομέας των μεταφορών αντιπροσωπεύει το 39% της τελικής κατανάλωσης ενέργειας το 2005 που αντιστοιχεί σε 8.1 Mtoe και παρουσιάζει αύξηση 2.2 Mtoe ή 37% από το 1990. Ο τομέας μεταφορών είναι ο τομέας με τη μεγαλύτερη κατανάλωση και παρουσιάζει σταθερή αύξηση.

συμπεραίνουμε, ότι, ενώ τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, έχουμε μακρύ και δύσκολο δρόμο για να πετύχουμε αυτό που υπαγορεύουν οι τραγικές εξελίξεις των κλιματικών αλλαγών, δηλαδή πρώτα εξοικονόμηση ενέργειας παντού και παράλληλα τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο που θα σημαίνει και τη μεγαλύτερη δυνατή μείωση της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων.

Σαν πρώτη συνεισφορά μας στην επικείμενη δημόσια διαβούλευση για αυτό το τόσο κρίσιμο για το μέλλον μας, Δεύτερο Μέρος του Ενεργειακού Σχεδιασμού, καταθέτουμε την ακόλουθη επιστολή «κραυγή αγωνίας», προς όλους εμάς τους "ενεργειακά βολεμένους", από την ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ.

Με τιμή,

Δρ. Τσιπουρίδης Ιωάννης

Πρόεδρος Δ.Σ.  Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας

Κάθε ανεμογεννήτρια σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας,

δίνει μια ανάσα στο Ν. Κοζάνης

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ (ανεμογεννήτριες)

Η προώθηση των ΑΠΕ και ειδικότερα της αιολικής ενέργειας δημιουργεί μερικές φορές αντιδράσεις, οι οποίες σχετίζονται με την αισθητική του τοπίου, τις παρενέργειες στα οικοσυστήματα, κλπ. Κατανοητές οι ενστάσεις και ειλικρινή τα κίνητρα των αντιδρώντων, οι οποίοι συχνά επιστρατεύουν περιβαλλοντικά κριτήρια. Εκείνο όμως που δεν συνεκτιμούν είναι ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός, εκτός από τα τοπικά δεδομένα, περιλαμβάνει και εθνικά κριτήρια και βεβαίως παγκόσμια, ειδικά μετά τη δραματική επιδείνωση των κλιματικών αλλαγών.
Εκείνο λοιπόν που συνήθως δεν λαμβάνεται υπόψη είναι ότι για κάθε αιολικό MW, που κόβεται και δεν εγκαθίσταται, κάποιοι άλλοι την πληρώνουν δίπλα μας. Είναι όλοι αυτοί που πλήττονται από τις κλιματικές αλλαγές, είναι τα εξαθλιωμένα θύματα του φαινόμενου του θερμοκηπίου που δημιουργήσαμε εμείς οι χορτασμένοι, είναι οι στρατιές των περιβαλλοντικών προσφύγων που ξεριζώνονται, γιατί ο «πολιτισμένος» κόσμος ακολούθησε ένα ενεργειακό μοντέλο βασισμένο στα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα. Είναι επίσης, για να έλθουμε στα καθʼ ημάς, και οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου Κοζάνης – Πτολεμαΐδας, οι οποίοι 60 χρόνια υφίστανται τις οδυνηρές επιπτώσεις ενός χρεοκοπημένου ενεργειακού μοντέλου, που έχει κατατάξει το νομό μας στους πιο βρώμικους της Ευρώπης και έχει μετατρέψει τους κατοίκους σε πολίτες Βʼκατηγορίας.
Για του λόγου το αληθές αναφέρουμε :

        ότι από το 1950 μέχρι σήμερα έχουν υπερδιπλασιαστεί οι καρκίνοι, ενώ τα ποσοστά θανάτων από εγκεφαλικά - καρδιακά έγιναν 20 φορές περισσότερα! (Μελέτη Π. Μακρή)

        ότι η Κοζάνη και η Πτολεμαΐδα σε σχέση με άλλες πόλεις εμφανίζουν διπλάσια ποσοστά αλλεργικών, ασθμάτων, βρογχίτιδων, κλπ, ειδικά στην κατηγορία των παιδιών.

        ότι οι σταθμοί της ΔΕΗ στον Αγ. Δημήτριο και στην Καρδιά από πλευράς εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατέχουν την 1η και 2η θέση των πιο ρυπογόνων βιομηχανιών σε όλη την Ευρώπη !

        ότι οι εκπομπές των δύο αυτών σταθμών σε CO2 ισοδυναμούν με εκείνες που παράγονται από την κυκλοφορία 6.000.000 αυτοκινήτων !!

        ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση φιγουράρουμε μαζί με τους Πορτογάλους στην 1η θέση των πιο βρώμικων ενεργειακά χωρών και έχουμε αυξήσει περισσότερο από κάθε άλλο τις εκπομπές του CO2 (30 % σε σχέση 1990)

        ότι πρέπει κάποτε σαν τοπική κοινωνία να αποκτήσουμε ένα άλλο όραμα, εκτός από μια

θέση στη ΔΕΗ
Ειδικά σε αυτή τη φάση, που η ενεργειακή κατανάλωση είναι στο φόρτε της και η έλλειψη εναλλακτικών λύσεων από τη ΔΕΗ επαναφέρει κάθε τόσο τον κίνδυνο ενός black out, η πίεση για την κατασκευή νέων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στο Ν. Κοζάνης είναι μεγάλη. Με άλλα λόγια, ο Ν. Κοζάνης θα συνεχίσει να θυσιάζεται και να αντιμετωπίζεται ως η «πρίζα» της χώρας, όσο καθυστερούν να εγκατασταθούν αιολικά και φωτοβολταικά πάρκα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι έχουμε την απαίτηση προκειμένου να προχωρήσουν οι ΑΠΕ να παραβιαστεί το χωροταξικό, να εξοντωθούν οι περιοχές Natura ή να μαγαριστούν οι αρχαιολογικοί μας χώροι.
Υπάρχουν και οι ενδιάμεσες λύσεις: Να προχωρήσουν οι ΑΠΕ μικρής κλίμακας. Να αποκτήσουν τα νησιά ενεργειακή αυτοδυναμία. Δεν μπορεί να παράγεται το ρεύμα στην Κοζάνη και να το στέλνουμε σε ένα νησί 500 χλμ μακριά για να ανάψει το θερμοσίφωνο ο κάτοικος μιας περιοχής, που διαθέτει πλούσια τα ελέη του ήλιου και του αέρα ...
Δεν μπορεί να διαμαρτύρεται η Κρήτη ή η Μύκονος και να αρνούνται εγχώριες και ήπιες ενεργειακά λύσεις, επειδή θα έχουν μερικές επιπτώσεις στον τουρισμό ή επειδή θα υπάρξουν κάποιες παρενέργειες στην ορνιθοπανίδα.
Στο κάτω – κάτω για κάθε πτηνό που αλλάζει τον τρόπο ζωής του ή και τραυματίζεται από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών, χιλιάδες άλλα πεθαίνουν όταν πετούν πάνω από μια περιοχή που παράγει 26.000.000 κυβικά μέτρα την ώρα θανατηφόρα καυσαέρια (!).
Καλά θα ήταν να μπορούσαμε να τα αποφύγουμε και τα δύο. Όταν όμως είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε, ας επιλέξουμε «το μη χείρον». Όχι μόνο για μας, αλλά και το .. γείτονα

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ,

Κοζάνη, Ιούλιος 2007,

(πηγή: www.anthropos.gr)