|
Αρχή κειμένου
"Πνεύμονες πρασίνου στις ταράτσες", του Γιωργου Π. Tερζη.
H φύτευση στις τσιμεντένιες επιφάνειες των πόλεων καθαρίζει τον αέρα και μειώνει την ηλιακή ακτινοβολία.
Στον ουρανό στρέφουν το βλέμμα επιστήμονες και τεχνολόγοι του περιβάλλοντος, αναζητώντας λύσεις για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την επιδείνωση του αστικού περιβάλλοντος. Οι αναζητήσεις τους δεν έχουν να κάνουν με τη... θεία παρέμβαση, αλλά με τις δυνατότητες εκμετάλλευσης των χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων τσιμεντένιων ταρατσών. H νέα αντίληψη θέλει τις ανεκμετάλλευτες αυτές επιφάνειες που, ειδικά στην Ελλάδα, είναι εγκαταλειμμένες, να μετατρέπονται σε νησίδες πρασίνου, λειτουργώντας ως πνεύμονες καθαρισμού του ατμοσφαιρικού αέρα αλλά και ως... φυσικά κλιματιστικά.
Συνθήκες θερμοκηπίου
Η λογική, πίσω από τις πρωτοβουλίες πρασινίσματος των ακάλυπτων χώρων, εδράζεται στις προσπάθειες περιορισμού του φαινομένου της «αστικής θερμικής νησίδας», που προκαλείται κυρίως από τα υλικά που δημιουργούν το αστικό περιβάλλον, δηλαδή το τσιμέντο και την άσφαλτο. Τα υλικά αυτά απορροφούν την ηλιακή ενέργεια και την αποδίδουν, εκ νέου, στο περιβάλλον ως θερμότητα. Ως αποτέλεσμα, η μέση θερμοκρασία της πόλης αυξάνεται ακόμη και κατά 10 βαθμούς Kελσίου σε σχέση με τις γειτονικές αδόμητες, αγροτικές περιοχές, ενώ επί των επιφανειών οι θερμοκρασίες που καταγράφονται είναι μέχρι και διπλάσιες των κανονικών! Αντίστοιχη απόδοση θερμότητας γίνεται και προς την εσωτερική πλευρά του κτιρίου, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι όροφοι να βιώνουν συνθήκες θερμοκηπίου. Ενδεικτική είναι η έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, με θερμοκρασίες που υπολείπονται κατά πολύ των μέσω θερμοκρασιών της Ελλάδας. Για μέση ημερήσια θερμοκρασία 18,4 βαθμών Kελσίου η θερμοκρασία κάτω από μία κοινή τσιμεντένια ταράτσα έφθανε τους 32 βαθμούς Kελσίου!
Την κατάσταση επιδεινώνουν τα κλιματιστικά μηχανήματα, που μπορεί μεν να ανακουφίζουν όσους βρίσκονται στο εσωτερικό του κτιρίου, ωστόσο αυξάνουν περαιτέρω τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος.
Η ιδέα φύτευσης των ταρατσών ώστε να λειτουργούν ως φυσικά φίλτρα για την ηλιακή ακτινοβολία αλλά και ως πνεύμονες πρασίνου στο «στενό» αστικό περιβάλλον, ξεκίνησε από την Ευρώπη και ήδη γνωρίζει μεγάλη αποδοχή στη Βόρεια Αμερική και την Ιαπωνία. Τα αποτελέσματα των μελετών που έχουν πραγματοποιηθεί είναι εντυπωσιακά. Στο Νότιγχαμ, η στέγη που με θερμοκρασία περιβάλλοντος 18,4 βαθμών Kελσίου έφθανε τους 32, ύστερα από τη μετατροπή της σε... πράσινη είχε θερμοκρασία μόλις 17,1 βαθμούς Kελσίου...
|
Επιστροφή