ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Άγγελος Ιωακειμίδης

Θα ήθελα να πω  ότι δεν κατέβηκα κάτω από αλτρουισμό, όσο για εγωιστικούς λόγους:

Για να εκτονώσω την οργή μου που μαζεύτηκε μέρες τώρα

Για να καταφέρω να κοιμηθώ επιτέλους

Για να μαζέψω εμπειρία και να εξηγήσω στον κόσμο που δεν γνωρίζει τι συμβαίνει, έστω κι αν δεν ήμουν στην «πρώτη γραμμή»

Για να επιβεβαιώσω ακριβώς αυτά που ήξερα, πριν αρχίσω να βρίζω όποιον ωχαδερφίζει (γνωστό ελληνικό σπορ)

Για να πιστέψω στα μάτια μου και να αποφασίσω πως θα ψηφίσω στην «κοντογιορτή» της δημοκρατίας. Για να αισθανθώ λιγότερο κόπανος που μέχρι τώρα συνδράμω στη δημιουργία αυτής της ελληνικής κατάστασης ( με μικρό «ε» )

Για να αισθανθώ λιγότερο μόνος, ανάμεσα σε ανθρώπους που δίνουν γιατί τους αρέσει να το κάνουν και να απαλύνουν τον πόνο τους συνανθρώπου.

Για να μάθω αν μπορώ να είμαι άνθρωπος σε αυτήν τη χώρα

 Για να δώσω ελάχιστα και να πάρω πολλά. Το κάθε ευχαριστώ εκεί μετράει χίλια από όλα όσα έχω εισπράξει στη ζωή μου

Για να δω πόσο προβληματικοί είναι οι άνθρωποι στην Αθήνα που με απέτρεπαν από το να πάω.

Για να μπω στο μάτι των ανθρώπων που είναι «καλοί» αλλά δεν διστάζουν να πουλήσουν και τη μάνα τους για τα συμφέροντα τους.

Για να αποδείξω ότι δε χρειάζεται να είσαι σούπερμαν για να βοηθήσεις. Ο καθένας μας το μπορεί.

Πληρώνουμε φόρους και αίμα για όλα όσα θα έπρεπε να έχουμε. Γιατί  οι εθελοντές να είναι πιο ικανοί  από αυτούς που πληρώνουμε  για να κάνουν τη δουλειά τους;

Δεν έδωσα, πήρα. Και έμαθα πολλά πολύτιμα μαθήματα από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης. Μετά από αυτά, μπορώ να σας πω ότι αξίζει τον κόπο να μάθουμε περισσότερα από αυτά τα παιδιά και να οργανωθούμε γινόμενοι περισσότερο Άνθρωποι… και λιγότερο…. «Αθηναίοι». Για πόσο καιρό ακόμη θα κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας ότι κάτι μας φταίει;

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 74, 9/07