Τα Ποδήλατα στο Παρίσι

Bασίλης Παπακριβόπουλος

Στο Παρίσι, από τις 14 Ιουλίου, ημέρα της εθνικής εορτής, για τις μικρές μετακινήσεις τους, οι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε 10.500 ενοικιαζόμενα ποδήλατα του προγράμματος «Vélib», τα οποία μπορούν να παραλαμβάνουν από 750 «αυτοματοποιημένους σταθμούς σελφ-σέρβις» που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε ολόκληρη την πόλη. Όσοι επιθυμούν να τα χρησιμοποιήσουν, εγγράφονται συνδρομητές σε αυτό το σύστημα μεταφοράς (καταβάλλοντας φυσικά και το αντίστοιχο ποσό). Ως «πάσο» για το ξεκλείδωμα και την παραλαβή του ποδηλάτου  χρησιμοποιείται η τραπεζική τους κάρτα, της οποίας τα στοιχεία του μικροτσίπ έχουν αποθηκευτεί στον κεντρικό υπολογιστή που συνδέεται με το σύνολο των σταθμών. Όταν ο συνδρομητής ολοκληρώσει τη διαδρομή του, παραδίδει το ποδήλατο στον κοντινότερο προς τον προορισμό του «σταθμό». Στα τέλη του 2007, ο αριθμός των διατιθέμενων ποδηλάτων θα έχει ξεπεράσει τις 20.000  και ο αριθμός των σταθμών θα έχει αυξηθεί.

Σύμφωνα με τον Ντενί Μπωπέν, Πράσινο αντιδήμαρχο αρμόδιο για ζητήματα μεταφορών του Σοσιαλιστή δημάρχου Μπερτράν Ντελανοέ, αποδεικνύεται ότι η οικολογική πολιτική στον τομέα των μεταφορών δεν αποτελεί “τιμωρία” των πολιτών, αλλά επιτρέπει το συνδυασμού του τερπνού και του ωφέλιμου, καθώς συνδυάζει την γρήγορη μετακίνηση με την άσκηση και την ευκαιρία να έχει κανείς μια τελείως διαφορετική εικόνα της πόλης του (1).

Μάλιστα, αυτή πρωτοβουλία -η οποία προστίθεται στη δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμων και λεωφορειοδρόμων, στη μεγάλη απήχηση που είχε το πρώτο τμήμα του παρισινού τραμ το οποίο επεκτείνεται με ταχύ ρυθμό, στην προσπάθεια περιορισμού των Ι.Χ. και στη επιτυχία της μείωσης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κατά 32%- έχει σχετικά μικρό κόστος για τον Δήμο του Παρισιού, καθώς, το κόστος της επένδυσης, της συντήρησης των ποδηλάτων καθώς και τα λειτουργικά έξοδα τα αναλαμβάνει μια διαφημιστική εταιρία,  η οποία, εκτός από ένα μερίδιο των εσόδων των συνδρομών (το υπόλοιπο πηγαίνει στο Ταμείο του Δήμου), επιτυγχάνει εκπτώσεις στα τιμολόγια χρήσης του δημόσιου χώρου για την ανάρτηση των γιγαντοαφισών της και την δωρεάν παραχώρηση καινούριων διαφημιστικών χώρων. Σίγουρα, καλύτερα θα ήταν αυτή η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία να μην είχε συνοδευτεί από την υποβάθμιση του αστικού χώρου που συνεπάγεται η αδηφάγος εισβολή της διαφήμισης που δεν αφήνει κανένα χώρο αμόλυντο.

Βέβαια, δεν πρόκειται για την πρώτη πόλη που εγκαινιάζει παρόμοιο σύστημα. Μετά την πρωτοπόρο Λα Ροσέλ, η οποία καθιέρωσε αυτό το σύστημα, ήδη από  το 1976, πολλές μικρές και μεσαίες γαλλικές πόλεις το έχουν υιοθετήσει. Όμως, μαζί με την πρόσφατη εφαρμογή του στη Λυών και τώρα στο Παρίσι, αυτή η λύση αρχίζει να εφαρμόζεται και σε μεγαλουπόλεις. Σύντομα δε θα υιοθετηθεί και από το Βερολίνο, το Οσλο, τη Βαρκελώνη και τη Σεβίλη

Μάλιστα, στη Γερμανία, σε τέσσερις πόλεις λειτουργεί πειραματικά το «Call a bike» ένα ακόμα πιο εξελιγμένο πρόγραμμα το οποίο προωθεί ο γερμανικός οργανισμός σιδηροδρόμων: τα ποδήλατα είναι κλειδωμένα σε ηλεκτρονικά εξοπλισμένες θέσεις διασκορπισμένες σε όλους τους δρόμους και ο συνδρομητής «ξεκλειδώνει» το ποδήλατο χρησιμοποιώντας το κινητό του και το αφήνει στην πλησιέστερη θέση στον προορισμό του (2).

(1)    Libération, 14-7-2007, «Le pari Vélib part à la conquête de Paris».

(2)    Le Monde, 3-7-07, «L’Europe des villes cyclables»

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 74, 9/09