Συμβιωτική κηπουρική -  το γερμανικό μοντέλο

Διαπολιτισμικοί Κήποι.

Φάνη Δημητρακούδη

Ένα δημιουργικό πείραμα κοινωνικής συνύπαρξης με φυσιολατρικό άρωμα, βρίσκει εφαρμογή στη Γερμανία. Με σκοπό να μην αποτελεί η πολυπολιτισμικότητα «άδειο πουκάμισο», αλλά να φέρνει κοντά

-εκεί στους 120 κήπους- εκπροσώπους των κοινοτήτων που ζουν κι εργάζονται στη χώρα: Έλληνες, Τούρκους, Σέρβους, Ισπανούς, Πολωνούς, Βόσνιους, Κροάτες και φυσικά Γερμανούς.

Μπορούν να καλλιεργούν μαζί τον κοινό τους κήπο, έχοντας ο καθένας στη διάθεση του περίπου 10 τμ για να φυτέψει όποια λουλούδια και λαχανικά θελήσει. Η εγγύτητα φέρνει κατανόηση και συμμετοχή.

Οι «κηπουροί» έχουν επίσης τη δυνατότητα να διοργανώσουν σε ένα κήπο, παρέα με τους φίλους και τις οικογένειες τους τα δικά τους γλέντια, τις δικές τους γιορτές.

Είναι ενδεικτικό, όπως αναφέρει σε τηλεγράφημα του το ΑΠΕ, ότι στο Βερολίνο λειτουργεί ένας κήπος με το ελληνικό όνομα «Το Περιβόλι», καθώς εδώ οι Έλληνες αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνότητα. Στον κήπο απασχολούνται 27 κηπουροί, αλλά στις διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουν ο αριθμός των συμμετεχόντων φτάνει τους τετρακόσιους.

Στόχος των διαπολιτισμικών κήπων είναι οι άνθρωποι, μέσω της κοινής ενασχόλησης, να γνωριστούν, να ανοιχτούν οι μέν στους δε, να ανακαλύψουν κοινές διατροφικές συνήθεις, κοινά ήθη και έθιμα, να ΄θέσουν κοινούς στόχους, να ενταχθούν στη γερμανική κοινωνία νιώθοντας μέρος της.

10.000 αλλοδαποί συμμετέχουν στο πρόγραμμα των Διαπολιτιστικών Κήπων, μέτρο που συνδυάζει τη γνωριμία και την ανταλλαγή με τη δημιουργική εργασία. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή, βεβαιώνει η συντονίστρια του Παγγερμανικού Δικτύου Διαπολιτιστικών Κήπων.
Στοίχημα του να αποθαρρύνει τη δημιουργία γκέτο από τις εθνικές μειονότητες, φέρνοντας τις σε επικοινωνία με τους Γερμανούς, που αποτελούν το συνεκτικό στοιχείο της πολυεθνικής κοινότητας των Κήπων. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι Γερμανοί κηπουροί παραδίδουν μαθήματα γερμανικής γλώσσας στους ξένους, γίνονται οι ενδιάμεσοι που τους βοηθούν να ενσωματωθούν στη νέα πατρίδα.

Χαμογελάει κανείς πικρά ή οργίζεται, αναλογιζόμενος πως συμπεριφέρεται το ελληνικό κράτος στους δικούς του, έστω νόμιμους αλλοδαπούς. Τους αγνοεί επιδεικτικά, τους ταράζει στη γραφειοκρατία, τους υποβάλει σε συνεχή καψόνια με τις αλληλοαναιρούμενες νομοθετικές ρυθμίσεις, που τους αφήνουν πάντα ακάλυπτους και έκθετους στην αστυνομική αυθαιρεσία.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 74, 9/07