|
Αρχή κειμένου
"Πόσο Καθαρή είναι η Ενέργεια που μας υπόσχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση";, 2002
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο να αποτελέσει μια «περιοχή με το πιο υψηλό επίπεδο προστασίας» και προς τούτο θεσπίζει δέσμη μέτρων για βασικούς τομείς προτεραιότητας, μεταξύ των οπίων κυρίαρχη θέση κατέχει η Κλιματική Αλλαγή. Με την πρόσφατη, μάλιστα επικύρωση του Πρωτοκόλλου του Κυότο, ισχυροποιεί τη θέση της και επιχειρεί να αναδειχθεί παγκοσμίως, ενόψει μάλιστα της Παγκόσμιας Διάσκεψης Κορυφής για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Γιοχάνεσμπουργκ, στην μοναδική «Ηγετική» Ομάδα χωρών που υπεραμύνεται υπέρ της δραστικής καταπολέμησης των αιτίων που ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Άλλωστε το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Κλιματική Αλλαγή φαίνεται να υπερτερεί κατά πολύ ανάλογων προγραμμάτων.
Ωστόσο, εάν αναμοχλεύσουμε λιγάκι τα τεκταινόμενα στην Ένωση των 15, ως προς τα ενεργειακά ζητήματα, θα αντιληφθούμε τις αντιφάσεις που αναπαράγει το ίδιο το κοινοτικό σύστημα: Ενώ ο στόχος για «άφθονη καθαρή ενέργεια» παραμένει κυρίαρχη θέση της Ένωσης και στις διαπραγματεύσεις στο Γιοχάνεσμπουργκ, εντός του Συμβουλίου της αυτή η έννοια εξακολουθεί να παραμένει διφορούμενη και συγκεχυμένη. Και αυτό γιατί τα 11 από τα 15 κράτη-μέλη δεν επιθυμούν να το αγγίξουν το ζήτημα, καθότι «καίει». Και πως να μην «καίει» αφού σχετίζεται με την πυρηνική ενέργεια! Τα περισσότερα κράτη-μέλη, με εξαίρεση την Αυστρία, την Ιρλανδία, την Ελλάδα και το Λουξεμβούργο δεν χάνουν ευκαιρία για να εκδηλώσουν την «αδυναμία» τους σε αυτή την «πολλά υποσχόμενη» μορφή ενέργειας, ενώ η Γαλλία διακηρύσσει και πάλι δημοσίως ότι «η πιο καθαρή μορφή ενέργειας είναι η πυρηνική»:!
Το αξιοσημείωτο είναι ότι πρόταση οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Περιβαλλοντική ευθύνη για την πρόληψη και αποκατάσταση των περιβαλλοντικών ζημιών, που εξετάζεται από το Συμβούλιο, εξαιρεί από το πεδίο εφαρμογής την πυρηνική βιομηχανία, καθότι για την περίπτωση αυτή ισχύουν διεθνείς συμβάσεις, όπως η Euratom. Οι μέχρι σήμερα διαβουλεύσεις ωστόσο, αποδεικνύουν ότι η πυρηνική ενέργεια παραμένει ένα «θέσφατο» που σχεδόν κανείς δεν αμφισβητεί, παρά το γεγονός ότι 4 κράτη-μέλη ανθίστανται σθεναρά, ενώ και ορισμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κρούουν «τον κώδωνα του κινδύνου».
Και αυτό δεν αποτελεί παρά μόνο μία από τις αντιφάσεις της Ένωσης, που δεν καταφέρνει να συνεννοηθεί ούτε για τα θέματα φορολόγησης της ενέργειας, ούτε για τον ενεργειακό εφοδιασμό και σαφώς ούτε για την απεξάρτηση – έστω μελλοντικά – από την πυρηνική ενέργεια.
Και αυτό πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη η κοινωνία των πολιτών και να μην αρκείται στις θεαματικές και αβανταδόρικες διακηρύξεις και νομοθετήματα, που φαίνεται ότι προσφέρουν σημαντικές προοπτικές για βιώσιμες λύσεις, έρχονται ωστόσο αντιμέτωπες με ανάλογες αδιαπραγμάτευτες θέσεις, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι «είναι ακόμη μακρύς ο δρόμος».
* * * *
|
Επιστροφή