Και όμως πρέπει να πληρώνουμε την πλαστική σακούλα!

ΠΑΝΔΟΙΚΟ

Είναι απορίας άξιο πώς κατορθώνουμε σ’ αυτή τη χώρα ν’ αντιστρέφουμε και να δυσφημούμε κάποιες πρακτικές που σε άλλες περιπτώσεις θα περιείχαν θετικά στοιχεία.

 Τελευταίο κρούσμα η πολιτική τιμολόγησης της πλαστικής σακούλας του σουπερμάρκετ, η οποία ενώ στις περισσότερες (και περιβαλλοντικά προηγμένες χώρες) ισχύει ήδη ως αποτελεσματική πολιτική περιορισμού της χρήσης της, ως εκ των κυριοτέρων μη αποικοδομήσιμων ρυπαντών του περιβάλλοντος, στη χώρα μας εμφανίστηκε ως πολιτική των ιδίων των σουπερμάρκετ για να βγάλουν, εις βάρος των καταναλωτών, τα σπασμένα από πρόστιμα που (δικαίως) τους επιβλήθηκαν.

  Προκάλεσε έτσι την οργή του κοινού, με κίνδυνο να «καεί» οριστικά.

  Είναι ευθύνη της κυβέρνησης, να μην επιτρέψει στα σουπερμάρκετ να μετακυλίσουν στον καταναλωτή μ’ αυτόν τον άγαρμπο τρόπο τα πρόστιμα που τους επέβαλε. Οφείλει όμως, επίσης να αντιμετωπίσει από την ορθή σκοπιά την τιμολόγηση της πλαστικής σακούλας: ως μέτρο μιας πολιτικής μείωσης των απορριμμάτων που ασφαλώς πρέπει να περιλαμβάνει και την προώθηση της επαναχρησιμοποιήσιμης πλαστικής ή, καλύτερα, πάνινης σακούλας.

  Θα μπορούσε έτσι, να πετύχει μια μικρή, αλλά όχι ευκαταφρόνητη, ενίσχυση της - δυστυχώς- πολύ χλωμής ως τώρα επίδοσής της στην πολιτική περιβάλλοντος.

Η ΕΠΤΑΜΕΛΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 51, 7-8/05