Πάει για κλείσιμο η δημοτική επιχείρηση;

Φ.Δ.

Η κοινωνική φροντίδα, η αλληλεγγύη προς τους κινητικά ανάπηρους και στα μοναχικά άτομα τρίτης ηλικίας, η υποστήριξη μεταναστών, Τσιγγάνων, των ανέργων και των οικογενειών τους, τα θέματα ισότητας και παιδικής προστασίας φαίνεται να μην είναι πρώτη προτεραιότητα για το κράτος και αρκετούς ΟΤΑ σήμερα. Το παράδειγμα του ΔΟΚΠΥ (Δημοτικός Οργανισμός Κοινωνικής Παρέμβασης και Υγείας), μιας 100% δημοτικής επιχείρησης κοινωνικής φροντίδας του δήμου Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, με σημαντική και επιτυχημένη πορεία μέχρι σήμερα, είναι εύγλωττο. Τόσο ο δήμος όσο και τα υπουργεία που διαχειρίζονται τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, καθυστερούν, μήνες τώρα, να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το ΔΟΚΠΥ, αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους για μήνες, είτε πρόκειται για συμβασιούχους που δουλεύουν στα ευρωπαϊκά προγράμματα είτε για αορίστου χρόνου στελέχη της επιχείρησης. Σε μερικές περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι μένουν απλήρωτοι έως και 10 μήνες, πιστοποιώντας ότι σε αυτόν τον τόπο η κοινωνική φροντίδα είναι υπόθεση εθελοντικής και απλήρωτης εργασίας.

Από το 1995 που ιδρύθηκε ως μη κερδοσκοπική επιχείρηση, ο Οργανισμός δημιούργησε, με δικά του μέσα και αξιοποίηση των κοινοτικών προγραμμάτων, 50 νέες θέσεις εργασίας, υλοποίησε πάνω από 50 προγράμματα (ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, βοήθεια στο σπίτι, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών και παιδιών με αναπηρίες, κέντρο στήριξης τσιγγάνων, ενέργειες στήριξης παλιννοστούντων, μεταναστών και ανέργων, συνοδευτικές υπηρεσίες). Ανέλαβε επίσης συντονιστής διακρατικών συνεργασιών, ενώ το 2004 ήταν η μία από τις 2 υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα, του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που πιστοποιήθηκαν για τα κριτήρια ποιότητα τα οποία εφαρμόζουν (EFQM). Το 2005, ο ΔΟΚΠΥ κλήθηκε, τιμής ένεκεν, να συμμετάσχει στο δίκτυο του Υπουργείου Εσωτερικών για το Κοινό Πλαίσιο αξιολόγησης του δημοσίου τομέα. Στην πλειοψηφία τους, οι απασχολούμενοι στον Οργανισμό είναι πτυχιούχοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ όλα τα προγράμματα υποβάλλονται και υλοποιούνται με ίδια μέσα, επιβαρύνοντας έτσι στο ελάχιστο το δήμο, συγκριτικά με τις άλλες δημοτικές του επιχειρήσεις.

Όμως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ο δήμος δείχνει μάλλον εχθρική στάση προς τον Οργανισμό, επιχειρώντας να κλείσει τις δράσεις του, με διακοπή της χρηματοδότησης προς αυτόν, αφήνοντας απλήρωτους όλους τους εργαζόμενους, με το επιχείρημα ότι φταίει το κράτος! Τα υπουργεία, από την άλλη, δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους προς τη δημοτική επιχείρηση, με τον ισχυρισμό ότι ο δήμος είναι εκείνος που πρέπει να πληρώσει.

Τελικά, η κοινωνική φροντίδα σε αυτόν τον τόπο εναπόκειται στην καλή πρόθεση των ανθρώπων, οι οποίοι πρέπει να υπολογίζουν ότι θα εργάζονται απλήρωτοι. Τα όποια καλά πράγματα πετυχαίνονται με πολύ κόπο, κινδυνεύουν από τις αιφνίδιες αλλαγές διάθεσης των δημοτικών αρχόντων ή τις αλλαγές στάσης των ηγεσιών στα υπουργεία, ακόμη και στη μέση μιας προγραμματικής περιόδου. Ίσως έτσι προωθούνται καλύτερα τα συμφέροντα των φίλων και των ιδιωτών που περιμένουν.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 51, 7-8/05