Ο Ουρανός

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου

Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου

Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος

Ν’ αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα

Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει

Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα

Να τα συλλαβίσουμε μαζί

Να τα μετρήσουμε ένα ένα

Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.

Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.

Μανόλης Αναγνωστάκης(1925-2005)

Από την ποιητική συλλογή «Ο Στόχος», πρώτη δημοσίευση 1970

Ένας μεγάλος ποιητής για τον ουρανό, τη μόνη σίγουρη και άφθαρτη συνθήκη για παρόντες, παρελθόντες και μέλλοντες…

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 51, 7-8/05