Ασφάλεια ή ταχύτητα;

Σάκης Κουρουζίδης

Η Ελλάδα, ως γνωστόν, έχει μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές. Το σιδηροδρομικό της δίκτυο, παρά τις κάποιες βελτιώσεις των τελευταίων χρόνων, απέχει πάρα πολύ από το να χαρακτηριστεί ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό δίκτυο. Το οδικό δίκτυο, στο οποίο έχουν επενδυθεί τεράστια κονδύλια, έχει ακόμη μεγάλα τμήματά του με σοβαρά προβλήματα ασφάλειας.

Μεταξύ των περιοχών με υψηλούς δείκτες ατυχημάτων βρίσκονται και οι νομοί που βρίσκονται εκατέρωθεν της γέφυρας Ρίου Αντίρριου. Πρόσφατα, ένα πολύνεκρο ατύχημα κοντά στο Κιάτο μας θύμισε για μια ακόμη φορά την επικινδυνότητα του δρόμου ανάμεσα στην Πάτρα και την Κόρινθο. Ο απέναντι νομός της Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται σταθερά μεταξύ των νομών με τους υψηλότερους δείκτες ατυχημάτων (μεταξύ των 5 πιο επικίνδυνων της χώρας, στους οποίους περιλαμβάνεται και ο Ν. Κορινθίας, ενώ στη δεκαπεντάδα είναι και ο Ν. Αχαΐας).     

Υπενθυμίζουμε ότι εδώ και 15 χρόνια η Πάτρα είναι η βασικότερη ακτοπλοϊκή (και κατ’ επέκταση «οδική») πύλη εισόδου των ευρωπαίων στη χώρα μας, ενώ και μέσω Ηγουμενίτσας εισέρχεται επίσης σημαντικός αριθμός επισκεπτών στη χώρα μας που στη συνέχεια μέσω Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας και Κορινθίας φτάνει στην Αττική. Φυσικά, το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων εξυπηρετούμενων από τη γέφυρα Ρίου Αντίρριου κατευθύνεται προς Αιτωλοακαρνανία, Ήπειρο, Κέρκυρα, Λευκάδα αλλά και προς Αλβανία και αντιστρόφως.

Πώς γίνονται οι αναπτυξιακές επιλογές στη χώρα μας και πώς καθορίζονται οι προτεραιότητές της;

Τι προέχει στις μετακινήσεις και τις μεταφορές εν γένει, η ασφάλεια ή η ταχύτητα; Μήπως προέχει η προβολή της χώρας μας με μία επιλογή επίδειξης, φιγούρας;

Όταν έπρεπε να γίνει η επιλογή της κατασκευής της γέφυρας Ρίου Αντίρριου τα δεδομένα ήταν περίπου τα εξής: Ή κατασκευάζουμε τη γέφυρα ή προσθέτουμε 150- 170 χλμ. εθνικής οδού ανάμεσα στην Κόρινθο και την Βόνιτσα. Η γέφυρα Ρίου Αντίρριου κόστισε περίπου 800 εκ. ευρώ. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να κατασκευαστούν 150-170 χλμ. εθνικής οδού (η κοινοπραξία που το κατασκεύασε και θα το εκμεταλλεύεται για 35 χρόνια, συνέβαλε μόλις με το 10% της συνολικής δαπάνης).

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Τροχαίας για το 2007, η μείωση των νεκρών από τροχαία ατυχήματα πανελλαδικά, περιορίστηκε στο 1,6% παρά και την μερική εφαρμογή του νέου αυστηρότερου ΚΟΚ. Το 2007 είχαμε 1.449 νεκρούς κάτι που καθιστά σχεδόν αδύνατη την επίτευξη του φιλόδοξου στόχου για 1.000 -μόνο!- νεκρούς το 2010.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΕΕ, «το χθεσινό πολύνεκρο ατύχημα στο Κιάτο, δυστυχώς επιβεβαιώνει τις προβλέψεις του ΤΕΕ και του Παρατηρητηρίου Οδικής Ασφάλειας ότι η Ν.Ε.Ο. Κορίνθου-Πατρών εξελίσσεται σε δρόμο-εφιάλτη του Ελλαδικού χώρου. Οι ραγδαία αυξανόμενοι κυκλοφοριακοί φόρτοι, με τη μεγάλη συμμετοχή βαριάς κυκλοφορίας, τη χαμηλή αντιολισθηρότητα, οδηγούν το ήδη ξεπερασμένο τεχνικά δρόμο στον εθνικό εφιάλτη της Οδικής Ασφάλειας».

Βέβαια, εμείς έχουμε τη «μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο», το «σύμβολο της Ελλάδας του 21ου αιώνα, τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, ...ιστορικό πόθο γενεών και γενεών Ελλήνων»! Μια γέφυρα που, σύμφωνα με τον Εκόνομιστ, συνδέει το "πουθενά συγκεκριμένα με το εντελώς πουθενά", αναφερόμενος προφανώς στην κατάσταση των δρόμων από τις δύο πλευρές της γέφυρας. 

Η γέφυρα συντομεύει κατά 25 περίπου λεπτά το χρόνο διέλευσης (30 λεπτά με φεριμπότ, 4-5 από τη γέφυρα), αλλά βέβαια, δεν επηρεάζει την ασφάλεια των μετακινήσεων στους εκατέρωθεν δρόμους. Ακόμη κι αν παρακάμψουμε τα οικονομικά του έργου (παράδειγμα προς αποφυγή), ακόμη κι αν αγνοήσουμε την αδυναμία πρόβλεψης και της σιδηροδρομικής σύνδεσης των δύο πλευρών μέσω της γέφυρας, παραμένει το δίλημμα: ασφάλεια ή ταχύτητα, ως προτεραιότητα.

Η απάντηση που δόθηκε είναι: ταχύτητα! (συζητήσιμο και αυτό). Με μεγάλη δόση «εθνικής υπερηφάνειας», βέβαια, γιατί η Ελλάδα, μια μικρή πλην τιμία χώρα, διαθέτει «τη μεγαλύτερη καλωδιωτή γέφυρα στον κόσμο»!!! Και στους εκατέρωθεν δρόμους η Ελλάδα αναστενάζει...

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 79, 2/08