Περισσότερο επικίνδυνοι οι νέας γενεάς πυρηνικοί σταθμοί

Δημήτρης Στέφωσης

Οι εταιρείες διαχείρισης πυρηνικής ενέργειας φροντίζουν να εμπλουτίζουν ολοένα και περισσότερο το ουράνιο, το βασικό καύσιμο λειτουργίας των αντιδραστήρων, ούτως ώστε να αυξήσουν την παραγωγή και την ισχύ ηλεκτρικής ενέργειας.

Είναι γεγονός ότι η αύξηση της αποδοτικότητας των καυσίμων με τη χρήση αντιδραστήρων πίεσης νερού και ειδικών βραστήρων έχει συμβάλει κατά ένα βαθμό στην παραγωγή ισχύος με λιγότερα ραδιενεργά απόβλητα.

Ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας, οι επικεφαλής της οποίας τα παρουσίασαν προ ολίγων ημερών στο περιοδικό "New Scientist", ένα αποδοτικότερο πυρηνικό καύσιμο μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά ασταθές και επικίνδυνο σε περίπτωση ατυχήματος. Επιπλέον, οι ιδιότητες αυτού του καυσίμου εμφανίζουν το σύνηθες ανεπίλυτο πρόβλημα της μη καταλληλότητας για απόρριψη στο περιβάλλον.

Η νέα γενεά των πυρηνικών αντιδραστήρων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία προγραμματίζεται να διαθέτει δυνατότητες καύσης που ξεπερνούν τα 60 Gigawatts ημερησίως για κάθε τόνο ουρανίου. Οι επικριτές, ωστόσο, της πυρηνικής ενέργειας έχουμε βάσιμους λόγους να ανησυχούμε ακόμη περισσότερο για τις νέες εξελίξεις αφού οι ρυθμοί καύσης που ξεπερνούν τα 45 GW ημερησίως ανά τόνο ουρανίου παραβιάζουν τα δεδοκιμασμένα όρια ασφαλείας. Παράλληλα, το υψηλής απόδοσης καύσιμο είναι κατά 50% περισσότερο ραδιενεργό από τα ήδη χρησιμοποιούμενα και παράγει μεγαλύτερη ποσότητα θερμότητας κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης του.

Είναι αναγκαίο, τέλος, να επισημανθεί ότι αφενός πολλοί επιστημονικοί φορείς ανά τον πλανήτη έχουν ήδη εκφράσει έντονες ανησυχίες για τις εξελίξεις αυτές και αφετέρου τα προαναφερθέντα δεν είναι τόσο αδιάφορα για τους κατοίκους της Ελλάδας όσο αρκετοί ενδεχομένως υποθέτουν...

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 82, 5/08