Ο Κορινθιακός εκπέμπει S.O.S.

 Του Ευθύμη Παπαδημητρίου

Ξαφνικά ο Κορινθιακός βρέθηκε στο προσκήνιο της δημοσιότητας ! Ο κόλπος με τις δαντελωτές ακρογιαλιές και τα πανέμορφα, καταπράσινα λιμανάκια και τα χωριουδάκια του, -που σιγά σιγά άρχισαν να γίνονται κωμοπόλεις.- εκπέμπει σήμα κινδύνου ! Η σπάταλη, καταναλωτική, ενεργειοβόρος κοινωνία μας χρειάζεται όλο και περισσότερες κιλοβατώρες. Οι πρόθυμοι επενδυτές και «κερδοσκόποι» δεν λείπουν από τη χώρα μας. Τα συναρμόδια υπουργεία επικροτούν και αντί να ενισχύσουν τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας (τον ήλιο, τον άνεμο, τη γεωθερμία) εγκρίνουν την κατασκευή νέων εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με καύσιμα… τον λιγνίτη και τον έντονα ρυπογόνο λιθάνθρακα.

Τα νέα εργοστάσια πρόκειται να αρχίσουν τη λειτουργία τους στα βεβαρημένα, εδώ και δεκαετίες, από ρύπους «Άσπρα Σπίτια», στην Αντίκυρα ενώ συζητήθηκε και η Καβάλα η Εύβοια και ο Αστακός της Αιτωλοακαρνανίας. Αν ξεχάσουμε για λίγο τις συνέπειες για τη υγεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, θα υπάρξουν και οικονομικές συνέπειες. Όσο η χώρα μας θα αυξάνει τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τόσο πιο πολλά πρόστιμα θα κληθεί να πληρώσει, αφού δεν τηρεί τις διεθνείς υποχρεώσεις που ανέλαβε έχοντας συνυπογράψει, στα πλαίσια της ΕΕ και του ΟΗΕ, τη συμφωνία, τη γνωστής ως «Πρωτόκολλο του Κιότο». Αντιστεκόμενοι στις νέες εξελίξεις δεκατρείς σύλλογοι πολιτών και φορέων, από την Κορινθία, την Αχαΐα, την Αιτωλοακαρνανία, τη Φωκίδα και τη Δυτική Αττική, διοργάνωσαν εκδήλωση διαμαρτυρίας, με σύντομη συμβολική κατάληψη του αναπτυξιακού συμβόλου της περιοχής μας, τη γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου. Ύψωσαν πανό, μαύρες σημαίες και με άλλες συμβολικές κινήσεις διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην επιπλέον επιβάρυνση του Κορινθιακού, που κινδυνεύει, χρόνια τώρα, από τους ρύπους και την υπεραλίευση.

Φαίνεται ότι ο Κορινθιακός κόλπος δεν πρόκειται να γλιτώσει την οικολογική καταστροφή.Κινδυνεύει να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη χωματερή της Δυτικής Ελλάδας. Όπως είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες η Εταιρεία «Αλουμίνιον της Ελλάδας», λειτουργώντας με αποικιακές, προνομιακές διευκολύνσεις, επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με ρύπους και τον Κορινθιακό με κόκκινη λάσπη και επικίνδυνα «βαρέα μέταλλα». Όπως λένε οι ειδικοί τα βαρέα μέταλλα (όπως είναι ο υδράργυρος, ο μόλυβδος, το κάδμιο), είναι επικίνδυνα επειδή συσσωρεύονται στους οργανισμούς και επιδρούν ως τοξικά σε ζώα, φυτά και ανθρώπους, με συνέπεια την μείωση της ανάπτυξης του οργανισμού, τις αλλαγές στον μεταβολισμό και τις διαταραχές στο αναπαραγωγικό και ανοσοποιητικό σύστημα).

Στην κόκκινη λάσπη σύμφωνα με πληροφορίες από έρευνες του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπάρχει συγκέντρωση σιδήρου, τιτανίου, χρωμίου, νικελίου, κοβαλτίου, μολύβδου, ουρανίου, θορίου και ραδίου, σε τιμές δέκα φορές πάνω από τα όρια που επιτρέπουν οι διεθνείς υγειονομικοί κανονισμοί του ΟΗΕ. Η ρύπανση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη λόγω της γεωμορφολογίας του Κορινθιακού και της αργής ανανέωσης των υδάτων..

 Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Γκρήνπής, κάθε χρόνο η Αλουμίνα εναποθέτει περίπου 800.000 τόνους κόκκινης λάσπης, στον κόλπο της Αντίκυρας, που μεταφέρονται με σωλήνες δύο χιλιομέτρων μέσα στη θάλασσα και εκβάλλονται σε βάθος 110 μέτρων.          

Η ποσότητα της κόκκινης λάσπης είναι τριπλάσια περίπου από την ποσότητα φυσικών ιζημάτων των ποταμών που εκβάλλουν, στις νότιες κυρίως ακτές του Κορινθιακού. Αν προσθέσουμε τώρα και τους ρύπους και τα φυτοφάρμακα που κατεβάζουν οι διάφοροι χείμαρροι, από όλες τις πλευρές του κόλπου- που διαθέτουν και άφθονες, ανεξέλεγκτες χωματερές- μπορούμε να φανταστούμε την κατάσταση των υδάτων και την ποιότητα των ψαριών που απολαμβάνουμε.         

Σ’ αυτές τις ανησυχητικές εξελίξεις για την ευαίσθητη περιοχή της κλειστής θάλασσας του Κορινθιακού κόλπου καλούνται όλοι οι ενεργοί πολίτες, τοπικά και υπερτοπικά, και οι υπεύθυνες δημοτικές αρχές να βρίσκονται σε εγρήγορση, να ενημερώνονται και να πιέζουν για έναν διαφορετικό, μακροχρόνιο, υπερκομματικό, σχεδιασμό μιας ισόρροπης, κατάλληλης και αξιοβίωτης ανάπτυξης της περιοχής του Κορινθιακού, που να σέβεται το φυσικό περιβάλλον και τα δικαιώματα των επόμενων γενεών για καθαρό αέρα, πόσιμο νερό και ζωντανή θάλασσα.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 82, 5/08