ΠΕΡΙ ΤΕΤΡΑΠΟΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ: Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Πόπη Μπάκα

Πριν από δύο χρόνια, αν θυμάμαι καλά, είχε γίνει μια επίθεση εναντίον της Δημάρχου Αθηναίων. Στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στο γραφείο της, κάποιος καραμπινοφόρος είχε πυροβολήσει το αυτοκίνητό της, με αποτέλεσμα να τραυματίσει τον οδηγό. Η ίδια τότε ξέφυγε με κάτι ψιλοκοψίματα από τα τζάμια.

Σκεφτόμουνα λοιπόν τις προάλλες «πάλι καλά» γιατί η κ.Μπακογιάννη είναι από τους ελάχιστους Δημάρχους που εφαρμόζουν το πρόγραμμα για μας τα αδέσποτα (και επιτυχώς, οφείλω να ομολογήσω), αφού η μεγάλη πλειοψηφία των δημοτικών αρχόντων σας περί άλλα τυρβάζει.

Εκεί λοιπόν που σκεφτόμουνα, βλέπω ξαφνικά τη Δήμαρχο στη τηλεόραση με μια καραμπίνα. Όπα! Αποφάσισε να εκδικηθεί; Λάθος. Το φαρδύ της χαμόγελο μου έλεγε ότι κάτι άλλο συνέβαινε. Πού είχε πάει η Δήμαρχος και χαιρόταν τόσο; Άκουσα πιο προσεκτικά και κατάλαβα ότι είχε επισκεφθεί την έκθεση για το κυνήγι, τα όπλα και τα κυνηγόσκυλα (έτσι λέγονται οι φίλοι μου που υπηρετούν το σπορ ως «εργαλεία», παρ’ όλο που ο νομοθέτης σας τα ονομάζει «ζώα συντροφιάς»). Δεν θα το πιστέψετε, αλλά εκτός από εργαλεία, απαιτούν από τους φίλους μου να είναι και καλής ποιότητας, σύμφωνα με τις δηλώσεις των ειδικών.[1]

Σ’ αυτή λοιπόν την έκθεση έδειξαν και 1.300 ομοίους μου τετράποδους και φαντάζομαι ότι οι κυνηγοί θα ενθουσιάστηκαν που είδαν τόσα εργαλεία εκτεθειμένα. Επιμένω σ’ αυτό τον όρο, γιατί τίποτα δεν με πείθει ότι οι καραμπινοφόροι μας βλέπουν σαν συντροφιά. Εξ ου και ο διεθνής διασυρμός σας για τον τρόπο που μας φέρεστε. Γεμάτο το διαδίκτυο με φωτογραφίες κρεμασμένων κυνηγόσκυλων… Εξ ου και οι εκστρατείες για τη διάσωση των ελλήνων κοπριτών και μη, μέσω υιοθεσιών στο άγνωστο (που είναι και το κεντρικό θέμα των ημερών).

Η Δήμαρχος όμως οφείλει να γνωρίζει ότι πολλά από εμάς τα αδέσποτα, που περιμένουμε φροντίδα από το σχετικό πρόγραμμά της, χρωστάμε την ύπαρξή μας στους κυνηγούς που εύκολα μας εγκαταλείπουν, αν δεν βγούμε καλά πουλόσκυλα, λαγόσκυλα, μπεκατσόσκυλα και τα σχετικά. Θα μου πείτε και το microchip που θεσμοθετήθηκε; Ε, λοιπόν, αυτό δείτε πώς το αντιμετωπίζουν ορισμένοι, κατά τις διαδικτυακές μεταμεσονύκτιες συζητήσεις τους, όταν αποκαμωμένοι από το βαρύ έργο της «προστασίας της φύσης δια των φόνων» -για να θυμηθώ και τον εύστοχο τίτλο ενός παλιότερου κειμένου του Η.Αποστολίδη- κάθονται στον υπολογιστή τους για να εξυμνήσουν τα κατορθώματά τους: «Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο δυο γνωστοί είχαν παει για εκπαιδευτικό στην Κωπαϊδα όπου εκεί την ώρα που πήγαν στο αμάξι για να φύγουν τους περίμενε η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή. Τους ρώτησε αν έχουν τσιπάκι τα σκυλιά απάντησαν αρνητικά … και τους φιλοδώρησαν με 300 ευρώ».[2]

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το συνολικό κόστος των …άχρηστων «ανιχνευτών» για microchips, γνωρίζω όμως ότι όταν κάποιος αγοράζει σκύλο, είναι υποχρεωμένος να τον σημάνει και να τον καταγράψει στη βάση δεδομένων, πριν ολοκληρωθεί η αγορά του. Σύμφωνα με την απάντηση που ο αρμόδιος υπουργός σας έδωσε πέρυσι το καλοκαίρι στην Α.Ξηροτύρη, Βουλευτή του ΣΥΝ,  που τον ρώτησε για τον έλεγχο των pet shops, «οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου έχουν προβλέψει σύστημα ελέγχων και κυρώσεων για τα καταστήματα πώλησης ζώων συντροφιάς και για τις εγκαταστάσεις αναπαραγωγής και εκτροφής τους».

Ως εκ τούτου, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι οι επιθεωρητές αυτοί κάθε μέρα είναι στο δρόμο και ελέγχουν τις γεννήσεις σκύλων, τις πωλήσεις τους και τη σήμανσή τους. Επίσης, όταν κουραστούν στους δρόμους, επιστρέφουν στο γραφείο τους και στρώνονται με τις εφημερίδες που έχουν μικρές αγγελίες, ψάχνουν για λαθροεκτροφείς και λαθρέμπορους σκύλων και μόλις τους βρουν, τους κοπανάνε πρόστιμα. Αυτό είναι παραπάνω από βέβαιο.

Το Δημαρχείο, καθώς και το αρμόδιο για μας τους τετράποδους υπουργείο βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο κανένας ελεγκτής δεν μπήκε στον κόπο να επισκεφθεί και να ελέγξει καταστήματα που απέχουν λίγα μέτρα από το γραφείο του και που εκθέτουν το «εμπόρευμα» στο πεζοδρόμιο, προκαλώντας την οργή και τη χλεύη όλων. Σκύλοι, γάτες, ιγκουάνα, φίδια, πουλιά, φραγκόκοτες, φασιανοί, κουνέλια, κοτόπουλα (για να κάνουν χάζι το Πάσχα μερικά κακομαθημένα)  περιμένουν τους αγοραστές τους, σε μια χώρα που δεν έμαθε να σέβεται τους νόμους της και τις διεθνείς συνθήκες, που υποχρεωτικά υπογράφει αλλά ποτέ δεν τηρεί.

Και τι απομένει σε μας τα τετράποδα, άντε και τα χνουδωτά δίποδα; Υπομονή και οργάνωση. Γιατί μ’ αυτά και μ’ αυτά, σίγουρα σε λίγο θα ξεσηκωθούμε από μόνα μας: Στ’ άρματα, στ’ άρματα!

Ένας «καλής ποιότητος» και «σεσημασμένος» αδέσποτος

 (για την αντιγραφή: Πόπη Μπάκα)

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 49, 5/05