Το Woodstop άρχισε

ΗΛΙΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Βαρέθηκα τις μικρές κακίες, τα μικρά κουτσομπολιά τις μικρές διαδηλώσεις, τις μικρές διαμαρτυρίες, τα μικρά θέλω, τα μικρά όνειρα. Δεν μπορώ πια να βλέπω τις μικρές δυνάμεις μου να σπαταλώνται σε μικρές νίκες, σε μικρές ικανοποιήσεις.

Η ώρα της σύγκρουσης με την κατεστημένη λογική έχει έρθει προ πολλού και ακόμη δεν την έχουμε δει. Οι δυνατότητές μας πολύ μεγάλες, αρκεί να μπορούμε να δούμε λίγο πιο πέρα από το εγώ, τη βάση που οικοδομείται το βασίλειο της φύσης, το συστατικό στοιχείο του καπιταλισμού.

Η μάχη που καλούμαστε καθημερινά να δώσουμε, είναι πρώτα με τον εαυτό μας και τις προσωπικές μας αδυναμίες, μετά με τα μικρά συμφέροντα που μας περιτριγυρίζουν και δημιουργούν γύρω μας μια ομιχλώδη ατμόσφαιρα, μετά με τα συμφέροντα που κινούν το κέρδος και την οικονομία και τελευταία με τις κατεστημένες αντιλήψεις της κοινωνίας. Ποτέ κανείς δεν θα ξεκινούσε μια προσπάθεια, δεν θα έβαζε κάποιο στόχο κοινωνικό, αν συλλογιζόταν τις δυσκολίες και τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζε. Πάντα τα κοινωνικά μέτωπα, τουλάχιστον αρχικά, απαρτίζονταν από κάποιους περίεργους, από κάποιους παρεξηγημένους από κάποιους που εισήγαγαν καινά δαιμόνια, αυτά που πάντοτε οι χρηστές κοινωνίες τα εξοβέλιζαν στην πυρά.

Τα όπλα που προσφέρονται για τις σύγχρονες μάχες, είναι πολλά, αρκεί να είμαστε σε θέση να τα δούμε. Ο αντίπαλος, η καθυστέρηση, είναι οκνηρός και ενεργοποιείται μόνο όταν καταλάβει πως κινδυνεύει το κέρδος του. Χρέος μας να ξεκινήσουμε χαλαρά, να πείσουμε όσο γίνεται περισσότερους για το δίκιο μας, να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά τα όπλα μας, που είναι το μυαλό και οι νόμοι. Να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη, που είναι πάντα με το μέρος μας, να δράσουμε συστηματικά με συγκεκριμένη και μελετημένη τακτική, να μην δώσουμε στον αντίπαλο όπλα περισσότερα από αυτά που έχει. Να δουλέψουμε με πείσμα και επιμονή, σαν τον Σαλπιγγίδη και να μην επαναπαυθούμε πριν φτάσουμε τον στόχο. Να εκμεταλλευόμαστε όλες τις μικρές νίκες, για να φτάσουμε στη μεγάλη, αυτή που θα αλλάξει ποιοτικά τον αγώνα μας. Αυτόν τον τόπο δεν του πρέπουν πολιτικοί σαν τον Μητσοτάκη και τον Κύρκο.

Πρέπει όλα να τα μελετήσουμε, τη νομοθεσία και τι μπορεί να μας δώσει σαν πατήματα, να μάθουμε για τις δημόσιες υπηρεσίες, τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις τους, τα θετικά που μπορούμε να πάρουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να δούμε τους δήμους και τις συλλογικότητες που μπορούμε να κάνουμε συμμάχους, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια μαζί τους, να οριοθετήσουμε τους κοινούς στόχους. Το συναίσθημά μας, πρέπει, για τις ανάγκες της προσπάθειας, να γίνει ψυχρή λογική και τεχνοκρατισμός και ρεαλιστικό πρόγραμμα. Τα βήματα πρέπει να είναι σταθερά και θα βλέπουμε 3 και 4 και 10 βήματα μπροστά και θα προετοιμάζουμε τους στόχους, ώστε η νίκη μας να είναι φυσική συνέχεια της προσπάθειας.

Στόχος είναι η προστασία της πατρίδας, όπου πατρίδα η φύση και ο πολιτισμός, η ιστορία της. Στόχος είναι να μην απογοητεύουμε τα νέα παιδιά, να μην δημιουργούμε νέους Γενίτσαρους ή νέους Μητσοτάκηδες. Στόχος είναι να μπορούμε να ανασαίνουμε καθαρό αέρα όλοι οι πολίτες και στο Κολωνάκι, το φυτώριο των πρωθυπουργών και στην Εκάλη και στον Ασπρόπυργο και στη Δραπετσώνα και στην Τούμπα και στο Μεταλλικό και στην Πτολεμαϊδα. Στόχος είναι να κλείσουμε, ή να συμμορφώσουμε την ΔΕΗ που σκοτώνει πολίτες με την αιθάλη, με τις φωτιές στα δάση, με την υψηλή τάση που περνάει πάνω από σπίτια και δημιουργεί καρκίνους, με την καταστροφή των λιμνών της Μακεδονίας.

Η ιδέα είναι πολύ απλή και μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα. Χτίζουμε υψηλά τείχη γύρω από το ΥΠΕΧΩΔΕ, το υπουργείο της μεγάλης ρεμούλας, το υπουργείο της πιο βάναυσης καταστροφής της φύσης, με τους πιο ανεγκέφαλους προϊστάμενους (πλην Τρίτση). Ανοίγουμε τρύπες και φυτεύουμε μέσα στους δρόμους της Αθήνας λουλούδια, έτσι που τα αυτοκίνητα των φτωχοπρόδρομων μικροαστών να μην μπορούν να κινηθούν με μεγάλες ταχύτητες και να αναγκαστούν να πάρουν δημόσιες συγκοινωνίες (εκτός Τραμ που πάει αργά επειδή φυτέψανε δίπλα στις γραμμές). Αναγκάζουμε τουw δημόσιους υπάλληλους να εφαρμόζουν την νομοθεσία, που είναι το αποκούμπι των φτωχών και των αδύνατων. Δίνουμε όλα τα έσοδα του κρατικού τζόγου για αναδασώσεις των ερημοποιημένων βουνών της χώρας. Υποχρεώνουμε τον Αλογοσκούφη να αυξήσει τον ΦΠΑ κατά 2% ακόμη και τα έσοδα να δοθούν για τις προστατευόμενες περιοχές. Υποχρεώνουμε τον αγράμματο Σουφλιά, να βάλει σε όλους τους Φορείς Διαχείρισης προέδρους από την αντιπολίτευση (εκτός ΣΥΡΙΖΑ για να μην έχουμε εσωτερικές τριβές), να επισκέπτεται ένα Εθνικό Δρυμό κάθε εβδομάδα, να μάθει από έξω όλα τα ενδημικά φυτά από το βιβλίο του Σφήκα (και με το επιστημονικό όνομα).

Η ώρα της αναμέτρησης με τον κακό μας εαυτό, με τους αδίστακτους κερδοσκόπους, με του φαύλους πολιτικούς και μεγαλοϊερωμένους, έχει ήδη φτάσει και ακόμη δεν το καταλάβαμε. Υποτιμάμε τα όπλα μας, που αν τα χρησιμοποιήσουμε σωστά, με πίστη και μαχητικότητα σαν τον Σαλπιγγίδη, η νίκη μας είναι βέβαιη. Κανείς διαιτητής δεν θα μπορέσει να μας κλέψει την νίκη όσο και αν μας αδικεί. Τελευταία, νομίζω πως θα μας βοηθήσει και ο Πρόεδρος, όσο και αν δεν κατάφερε να διαλύσει τις κλίκες που έχει η ομάδα.

Το Woodstop ή Forestop ξεκινά (Θα μαζευτούμε οι ψαράδες).

Λάβετε θέσεις.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 49, 5/05