Ενότητα :Τεύχος 84, Ιούλιος-Αύγουστος 2008 |
Τίτλος : Τσαντίλης Δήμος, Το σεξ στα νησιά
|
Αρχή κειμένου Δήμος Τσαντίλης Η γοητεία των νησιών είναι ο ερωτισμός που αποπνέουν. Ιδιαίτερα τα μικρά νησιά, τα χαμένα στην απεραντοσύνη του τροπικού ωκεανού. Τα μικρά παραδείσια νησιά είναι ένας αυστηρά περιχαρακωμένος χώρος που παγιδεύει τους ναυαγούς που κατορθώνουν να φθάσουν σε αυτά. Τα νησιά είναι ταυτόχρονα ένας χώρος ελευθερίας. Η ζωή στα μικρά νησιά είναι εξαιρετικά απλή. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι εύκολη. Οι ναυαγοί που φθάνουν σε αυτά μισοπεθαμένοι έχουν να αντιμετωπίσουν νέες και άγνωστες απειλές και ελλείψεις για τις οποίες δεν είναι προετοιμασμένοι, δηλαδή δεν διαθέτουν τις κατάλληλες βιολογικές προσαρμογές. Η κατάρρευση των κοινωνικών συμβάσεων στα μικρά ερημικά νησιά ανοίγει πρωτόγνωρες σεξουαλικές δυνατότητες και συνδυασμούς. Ιδιαίτερα όταν οι ναυαγοί προέρχονται από χώρες όπου οι κοινωνικές συμβάσεις είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Τις διατροφικές ανάγκες λύνει ο ναυαγός που εποικίζει ένα ερημικό νησί με την «διεύρυνση του οικολογικού του θώκου». Ο ναυαγός μαθαίνει με άλλα λόγια να τρώει χουρμάδες από την μοναδική χουρμαδιά του νησιού του. Τα ρούχα δεν τα χρειάζεται. Το τροπικό κλίμα τα κάνει άχρηστα. Μένει το σεξ στην καθαρότερη μορφή του: αυτή των αχαλίνωτων σεξουαλικών φαντασιώσεων που δεν περιορίζονται από την παρουσία πραγματικών γυναικών. Όταν συνυπάρχουν ναυαγοί αρσενικού και θηλυκού γένους στο ίδιο νησί ή σε κάποιο γειτονικό, οι αρσενικοί ναυαγοί επιδεικνύουν μια ακατανόητη αδεξιότητα στην προσέγγιση του κατά κανόνα μοναδικού, χυμώδους και για όλα πρόθυμου θηλυκού ναυαγού. Η ανδρική σεξουαλική επιθυμία στα νησιά έχει μόνο έναν ανταγωνιστή. Την άσβεστη δίψα για ουίσκι, μπίρα και τσιγάρα.: Cigarettes, cheap whisky, Τσιγάρα, φθηνό ουίσκι And wild, wild women, και παθιασμένες γυναίκες They’ll drive me crazy, θα με κάνουν να παραφρονήσω They’ll drive me insane […] θα με κάνουν να τρελαθώ[…] (Αγνώστου) Η ανάλυση των μικρών παραδείσιων τροπικών νησιών με τον μοναδικό φοίνικα και τον μοναδικό ναυαγό μας έχει μια αναπάντεχη εφαρμογή. Μας βοηθά να κατανοήσουμε πώς λειτουργούν τα μεγάλα νησιά με τους πολλούς φοίνικες τα πολλά μπαρ και τους πολλούς ναυαγούς. Well, show us the way Έλα, δείξε μας τον δρόμο Oh, don't ask why Ω, μη μας ρωτάς γιατί To the next whisky bar Για το πιο κοντινό ουίσκι-μπαρ δρόμο The next whisky bar Για το πιο κοντινό ουίσκι- μπαρ I tell you we must die […] Στο λέω, θα πεθάνουμε (Bertold Brecht) Επιμύθιο: Το Νησί που μένω είναι ένα μεγάλο νησί. Δέχεται ναυαγούς που καταφθάνουν, κάθε που θα ζεσταίνει ο καιρός, από τις κρύες χώρες του Βορρά, στοιβαγμένοι στην κοιλιά των charter. «Υπερπόντια διασπορά» θα έλεγε ένας βιολόγος. Ακολουθεί η αναζήτηση του πιο κοντινού ουίσκυ-μπαρ και ο πρόσκαιρος εποικισμός του. Στο συνωστισμό του νέου νησιωτικού ενδιαιτήματος, οι δυστυχείς θερινοί ναυαγοί προσπαθούν να βρουν κάτι από την μαγεία των μικρών χαμένων νησιών των island cartoons. Σύντομα ανακαλύπτουν την σκοτεινή πλευρά του νησιωτικού τους καταφυγίου. Οι ναυαγοί που φθάνουν τα καλοκαίρια στο Νησί δεν το έχουν κατ’ ανάγκη επιλέξει: κανείς ναυαγός δεν επιλέγει τον τόπο που θα ναυαγήσει. Δαίμων της Οικολογίας, τ. 84, 7-8/08 |
                     |