Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος:

Για το περιβάλλον: Είμαι συνυπεύθυνος!

του Μπάμπη ΜΠΙΛΙΝΗ

Πολύ κουβέντα έγινε στην αριστερά αν τελικά για τη καταστροφή του περιβάλλοντος φταίει μόνο ο καπιταλισμός, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ο ιμπεριαλισμός, η ΗΠΑ, ή αν για την καταστροφή έχει ευθύνη –έστω και μικρότερη, αν μπορούσε να επιμερισθεί η ευθύνη- και ο τρόπος ζωής μας, ο πολιτισμός μας. Κάτι στο πίσω μέρος του μυαλού μου αντιδρούσε στην πρώτη πολιτική στάση. Είναι μια βολική πολιτική, που μας αθωώνει για το αυθαιρετούλη των λίγων τετραγωνικών στο δάσος ή στη θάλασσα (έλα μωρέ το δικό μου βλέπουνε, δεν βλέπουν τις βίλες), για τη σπατάλη νερού, ρεύματος, για τον τρόπο ζωής μας που καταστρέφει το περιβάλλον.

Παρεμβαίνοντας στην συζήτηση αυτή η φίλη μου και συναγωνίστρια στην κίνηση πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία», Αμαλία Βασιλακάκη μου έδωσε την παρακάτω επιστολή:  

... Ωραίο φριχτό και απέριττο τοπίον!

Ελαιογραφία μεγάλου διδασκάλου

Αλλά του λείπει μια σειρά ερειπίων

Κι’ η επίσημος αγχόνη του Παγκάλου.

Κ. Καρυωτάκης «Η πεδιάς και το νεκροταφείον»

Εκείνη η κουφάλα ο Ηρόστρατος έκαψε τον ναό της Εφέσου για να μείνει το όνομα του στην Ιστορία. Οι επίγονοι του εμπρηστές -δοσίλογοι, κλεφτοκοτάδες, μαυραγορίτες, νταβατζήδες, αρχαιοκάπηλοι, παρτάκηδες, σταρχιδιστές, σκουπιδολάγνοι - ψήνουν μπριζολάκια στο δάσος, αδειάζουν τα τασάκια των αυτοκινήτων τους στο δρόμο, θάβουν τις γόπες τους στην άμμο, πετάνε τις συσκευασίες των αναψυκτικών τους απ’ το παράθυρο και τους είναι παντελώς αδιάφορη η Ιστορία, εκτός και αν καίγεται το σπίτι τους.

Οι άσημοι πολίτες της Εφέσου κρύβονται πίσω από κατασκευαστικές εταιρείες, νίπτουν τας χείρας και υπερασπίζονται το μέγεθος της φωτογραφίας του Μιαούλη στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.

- Του Μιαούλη;

- Ναι μωρέ, εκείνου που πυρπόλησε τον ελληνικό στόλο στον Πόρο όταν φάγανε τον Καποδίστρια σαν ήρθε ο Όθωνας, για τα καλά και συμφέροντα των Υδραίων...

«στρατηγέ

τι ζητούσες στη Λάρισα

συ

ένας Υδραίος;»

Ασύδοτοι οι κληρονόμοι του Ηρόστρατου μερακλώνουν με σκυλάδικα, ονειρεύονται μεζονέτες, ερ κοντίσιον, τζιπούρες και καλήπυγες ξανθές για να βελτιώσουν το είδος.

«Σ’ εβένινο κρεβάτι στολισμένο

με κοραλλένιους αετούς βαθιά κοιμάται

ο Νέρων-ασυνείδητος, ήσυχος, κ’ ευτυχής΄

ακμαίος μες στην ευρωστία της σαρκός,

και της νεότητος τ’ ωραίο σφρίγος.”

Οι μεζονέτες πρέπει να είναι στο δάσος, τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλί, στα ΧΥΤΑ και στις παράνομες χωματερές. το ερ κοντίσιον στην τζιπούρα και η καλήπυγος ξανθιά στην βιτρίνα των κοσμικών περιοδικών.

            -Για να πας στη μεζονέτα πρέπει να φτιάξεις δρόμο... και η ρεματιά;

            -Για τα μπάζα, τα λερωμένα, τ’ άπλυτα, τα παραπεταμένα.

            -Χρειάζεσαι ηλεκτρικό;

            -Κάποιος ημέτερος θα φροντίσει να μπουν κολώνες της ΔΕΗ στο δάσος και κάποιος άλλος παρατρεχάμενος θα βαφτίσει το δάσος οικισμό.

            -Τούρκοι τις βαλαν τις φωτιές; Έτσι κι αλλιώς μοσχοπουλάνε τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές τους...

            - Στα όμορφα χωριά που όμορφα καίγονται, οι τυμβωρύχοι βάζουν σε κλήρο τα φιρμάνια του Ομέρ Βρυώνη για να στήσουν τα τραπεζοκαθίσματα τους, τις μεζονέτες και τα πάρκιν για τις τζιπούρες τους, ξεπουλάνε σε γερμανούς και εγγλέζους τα σπίτια των πατέρων τους, τα αυγά και οι μπάμιες στο τραπέζι τους εισαγωγή από Τουρκία.

            - Αμερικάνοι; Σκοπιανοί, Αντιεξουσιαστές;

«... οι γύφτισσες είναι-βέβαια- τρεις

η μια λέγεται Θοδώρα  

η άλλη Σουλτάνα

και η τρίτη

είναι

ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης»

Μα ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, ο Κυριάκος και τα άλλα τα παιδιά από το ίδιο Πανεπιστήμιο αποφοίτησαν και στεπ μπάι στεπ (πως το λέτε εσείς στην Ελλάδα;) γινόμαστε πιο Αμερικανοί και απ’ τους Γιαπωνέζους,

«...Αλλά στην αίθουσα την αλαβάστρινη που κλείνει

των Αηνοβάρβων το αρχαίο λαράριο

τι ανήσυχοι που είν οι Λάρητες του.

Τρέμουν οι μικροί θεοί.

Και προσπαθούν τ’ασήμαντά των σώματα να κρύψουν

Γιατί άκουσαν μια απαίσια βοή,

θανάσιμη βοή την σκάλα ν’ ανεβαίνει,

βήματα σιδερένια που τραντάζουν τα σκαλιά.»

Τα εγγόνια του Ηρόστρατου βίασαν όλες τις Εστιάδες, γκρέμισαν όλα τα λαράρια, βεβήλωσαν όλους τους ναούς, έφτυσαν στο πρόσωπο τη Μητέρα Φύση. Εκείνοι που ψήφισαν αρχηγό τον μεταλλαγμένο Αλάριχο χειροκροτούν τους πραίτορες του που στους δρόμους, στις πλατείες κυνηγάνε ικέτες, πρόσφυγες, μετανάστες, ζητωκραυγάζουν τον Leonidas και την σωτηρία του καζίνου.

            Τα εγγόνια του Ηρόστρατου δεν ψάχνουν την αθανασία:

            -Τι κατάλαβε δηλαδή ο προπάππους τους καίγοντας τον ναό της Εφέσου;

            -Μπατίρης και «λάθρα βιώσας» έφυγε για τόπο χλοερό.

Τα εγγόνια του Ηρόστρατου Βλέπουν ξένο δάκτυλο πίσω από τους εμπρηστές. Η οικολογική τους συνείδηση αγνοεί τις συνθήκες του Κιότο, την υπερθέρμανση του πλανήτη, το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική, κατανοεί όμως την ίδρυση «οικολογικής Αστυνομίας», την θερινή ανασύσταση των αγροφυλάκων...

Τα εγγόνια του Ηρόστρατου δεν θέλουν να μείνει το όνομα τους στην Ιστορία, προβληματίζονται μεταξύ Αλάριχου και Νέρωνα, ζούνε στον ρυθμό των Μέσων Μαζικής Επιρροής, πετάνε τα σκουπίδια τους στην αυλή του διπλανού, οικόπεδα θέλουν, γήπεδα γκολφ θέλουν, σύγχρονο στάδιο στη αρχαία Ολυμπία θέλουν, τζαμπομάγαζα και χασαποταβέρνες κατά μήκος του Ταϋγέτου, περδόν της Ιωνίας οδού, θέλουν, να δουλεύουν δυο μήνες το χρόνο και μετά να κάθονται θέλουν, να δώσουν την Ακρόπολη αντιπαροχή θέλουν. Ο καθένας τους νομίζει ότι έχει σώσει τουλάχιστον μια φορά την Ελλάδα και πρέπει να πάρει κάποια αποζημίωση για τις θυσίες που έχει προσφέρει, μια τιμητική σύνταξη ή έστω μια καρεκλίτσα στο Δημόσιο να κάθεται...

Εκατοντάδες χιλιάδες τα στρέμματα της καμένης δασικής έκτασης, πάνω από εξήντα οι νεκροί, η χλωρίδα και η πανίδα θανάσιμα πληγωμένες, η ήπειρος ερημώθηκε και αυτοί συνομωσιολογούν.

Ποια συνομωσία θα εφεύρουν όταν αρχίζουν να βουλιάζουν τα νησιά το ένα μετά το άλλο από την υπερθέρμανση;

«Και λιγοθυμισμένοι τώρα οι άθλιοι Λάρητες, μέσα στα βάθη του λαράριου χώνονται,

ο ένας τον άλλονα σκουντά και σκουντουφλά,

ο ένας μικρός θεός πάνω στον άλλον πέφτει

γιατί κατάλαβαν τι είδος βοή είναι τούτη,

τα’ νοιωσαν πια τα βήματα των Εριννύων.»

            Με «ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ» του Καβάφη

οι Κωστίκας, Γιορίκας Κυριάκος, και Νέρωνας και Αλάριχος γνωστοί, οι Λάρητες ήταν οι σπιτικοί θεοί των Ρωμαίων και λατρεύονταν στην εστία του σπιτιού, στο λαράριο.

Αμαλία ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΗ

Μπορεί αρκετοί ακόμα στην αριστερά να σκεφτόμαστε με βάση μεταφυσικές απολυτότητες ότι «η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο». Μπορεί ακόμα να ονειρευόμαστε έφοδο στα θερινά ανάκτορα όρθιοι πάνω σε τζιπ όπως ο σύντροφος Κάστρο στην Κούβα, στην γνωστή φωτογραφία που έγινε διαφήμιση καπιταλιστικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Η κλιματική αλλαγή όμως είναι γεγονός. Οι κάτοικοι της Νέας Ορλεάνης, της πρώην Βιρμανίας, της Αφρικής και σε όλη τη γη τη ζουν με μεγάλες φυσικές καταστροφές και εξαθλίωση. Η σχέση αριστεράς και οικολογίας είναι αναγκαία και αυτονόητη.

«Στο δρόμο για τον Σοσιαλισμό με ποδήλατο».

Δαίμων της Οικολογίας

 τ. 84, 7-8/09