Ο δεκάλογος του γνήσιου Έλληνα οδηγού

Σάκης Κουρουζίδης

1.Ο καλός Έλληνας οδηγός θεωρεί ότι οι πινακίδες της τροχαίας συνιστούν περιορισμό της ελευθερίας κίνησης του ατόμου γι’ αυτό και τις παραβιάζει, κινείται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, παρκάρει σε στροφές, σε διαβάσεις πεζών και ΑΜΕΑ, σε εισόδους γκαράζ, σε πεζοδρόμια, πλατείες -ακόμη και πάνω στις ειδικές υπερυψωμένες ράμπες στις στάσεις των λεωφορείων.

2.Ο Έλληνας οδηγός όταν είναι πρώτος στο φανάρι κατά κανόνα χαζεύει, αλλά όταν είναι από δεύτερος και μετά, έχει το χέρι του στη κόρνα την οποία πατάει ακόμη κι αν ο προηγούμενος έχει ήδη ξεκινήσει.

3.Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός όταν ανάβει το φλας -συνήθως δεν το ανάβει καθόλου- το κάνει για να ενημερώσει ότι έστριψε ήδη και όχι ότι προτίθεται να στρίψει. Η μόνη εξαίρεση Έλληνα οδηγού που ανάβει έγκαιρα το φλας του είναι αυτού που μπαίνει σε λεωφορειολωρίδα, ο οποίος το ανάβει 200-300 μέτρα πριν από τη στροφή -καμιά φορά τελικά δεν στρίβει καν-, γι΄ αυτό άλλωστε και μπήκε στη λεωφορειολωρίδα, την οποία και ...σέβεται, βεβαίως.

4.Ο αντιπροσωπευτικός τύπος του Έλληνα οδηγού πάντα βιάζεται και έτσι σταματά στο φανάρι -όταν το κάνει- πάνω στη διάβαση πεζών ή λίγο πιο μπροστά από αυτήν, από εκεί δεν βλέπει το φανάρι και περιμένει να του κορνάρουν οι αποπίσω για να ξεκινήσει. Επειδή είναι βιαστικός, αντιμετωπίζει τους άλλους ως αργόσχολους που απλώς βγήκαν να δουν τα αξιοθέατα της πόλης, σε αντίθεση με αυτόν που πάντα έχει μια επείγουσα δουλειά και οι άλλοι τον εμποδίζουν να κινηθεί πιο γρήγορα.

5.Ο αυθεντικός Έλληνας οδηγός δικύκλου απεχθάνεται την άσφαλτο, αντιθέτως έχει πολύ καλή σχέση με το τσιμέντο, τα πλακάκια και το γρασίδι, γι’ αυτό και αποφεύγει να κινείται στο δρόμο και προτιμά τα πεζοδρόμια, τους πεζοδρόμους, τις πλατείες, τα παρκάκια και οπουδήποτε αλλού δεν υπάρχει άσφαλτος.

6.Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός είναι ένα είδος απόλυτα ελεύθερου και ατίθασου ανθρώπου. Δεν επιθυμεί να δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πότε θα στρίψει, πότε και που θα παρκάρει, πότε θα ξεπαρκάρει, πότε θα κορνάρει και πότε και πόσο δυνατά θα ακούει μουσική.

7. Ο αυθεντικός τύπος του Έλληνα γλεντζέ οδηγού, θεωρεί ότι εκτός από τους συνεπιβαίνοντες στο όχημά του, θα πρέπει να διασκεδάζει και όλους τους διερχόμενους και κατοικούντες σε ακτίνα 200 τουλάχιστον μέτρων από το όχημά του, γι’ αυτό και κάνει τη θυσία να βάζει τη «μουσική» του στη διαπασών (καιρός να τους ανταμείψουμε με κέρματα).

8.Ο γνήσιος Έλληνας οδηγός δεν σταματά ποτέ στο κίτρινο, συχνά ούτε στο κόκκινο και κατά κανόνα κλείνει τις διασταυρώσεις, ακόμη και αυτές με το τραμ. Όταν πλησιάζει το τραμ, ο οδηγός που έκλεισε τη γραμμή, αρχίζει να κορνάρει διαμαρτυρόμενος για τους μπροστινούς του που τον άφησαν εκτεθειμένο πάνω στις γραμμές.

9.O αυθεντικός τύπος του Έλληνα οδηγού αγροτικού τζιπ από τους ...περιαστικούς αγρούς της Αττικής, επειδή έχει συνηθίσει να κινείται στους άδειους δρόμους των αγροκτημάτων του, ενοχλείται ιδιαίτερα από τα μποτιλιαρίσματα στους -άγνωστους σ΄ αυτόν- δρόμους των μεγαλουπόλεων, γι αυτό και μπαίνει σε λεωφορειολωρίδες, αναβοσβήνει συνεχώς τα φώτα του για να του κάνουν χώρο οι μπροστινοί του, κορνάρει σε κάθε παρείσακτο που έτυχε να βρεθεί στο διάβα του και να εμποδίζει κοτζάμ τζιπ να αποδώσει ανάλογα με τα κυβικά του.

10.Ο Έλληνας οδηγός -και όχι μόνο- θεωρεί ως απόλυτη ηδονή και διεγείρεται από τις υψηλές εντάσεις της κομμένης εξάτμισης, τη μουσική στη διαπασών και τα κλάξον. Η κομμένη εξάτμιση ειδικά, αποτελεί το εξιδανικευμένο ερωτικό εργαλείο για χιλιάδες νέους -και μερικούς μεσήλικες- στους οποίους λειτουργεί ως «δονητής» (οι κομμένες εξατμίσεις δεν πωλούνται, όπως πολλοί νομίζουν, στα καταστήματα ανταλλακτικών αλλά στα sex shop).

Ο αυθεντικός, αντιπροσωπευτικός, καλός και γνήσιος τύπος του Έλληνα οδηγού είναι ο αυθεντικός, αντιπροσωπευτικός, καλός και γνήσιος τύπος του Έλληνα γενικά, ο οποίος στις συνθήκες της ανωνυμίας του δρόμου εκδηλώνει βαθύτερα χαρακτηριστικά του. Είναι ο ίδιος Έλληνας που διαμαρτύρεται και διαδηλώνει εναντίον των «άλλων» Ελλήνων που του στερούν κάποια παρακμιακά «κεκτημένα» του.

Οι συνθήκες κίνησης στην πόλη είναι πολύ κακές, αυτό είναι γνωστό και δεδομένο. Ακριβώς, όμως, επειδή είναι γνωστό και δεδομένο, δεν μπορεί να είναι και ένα άλλοθι για μια «άναρχη» συμπεριφορά. Η απόδοση ευθύνης και στους πολίτες δεν είναι μια «απολίτικη» στάση, αλλά μια αναγκαία οπτική για να ερμηνεύσουμε μια κατάσταση, αλλά και να επέμβουμε αποτελεσματικότερα. 

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 84, 7-8/08