Λαϊκισμού αποτελέσματα

Δήμος Τσαντίλης

Ο κ. Ανδρέας Τσίληρας δεν αγαπά τον λαϊκισμό. Αυτό έγινε γνωστό στους αναγνώστες του «Δαίμονα» από σχόλιό του που φιλοξενήθηκε στο προηγούμενο τεύχος με τίτλο: «Ας μη “λαϊκίσουμε” με το Πάρκο».

Αυτό δυστυχώς δεν εμπόδισε τον ίδιο να λαϊκίσει και μάλιστα αγρίως. Η μη καταβολή των μισθών στους εργαζόμενους του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου της Ζακύνθου επί σχεδόν έναν χρόνο δεν είναι αμελητέα λεπτομέρεια, που απλώς επιβαρύνει και δυσχεραίνει την λειτουργία του Πάρκου, όπως γράφει. Είναι ένα εξαιρετικά σοβαρό τεχνικό κώλυμα που την ματαιώνει.

Επιπροσθέτως, η στάση πληρωμών δεν ήταν συνέπεια της «απαραίτητης», κατά τον κ. Τσίληρα, «αδράνειας» των νέων κυβερνώντων. Η στάση πληρωμών εγκαινιάστηκε από την κα. Παπανδρέου τρεις μήνες πριν από τις εκλογές και συνεχίσθηκε επί κ. Σουφλιά ως σήμερα, σχεδόν εννέα μήνες μετά τις εκλογές. Μόνη η απειλή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και οι παρεμβάσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων ανάγκασε το κ. Σουφλιά να υποσχεθεί ότι θα καταβάλει σύντομα μέρος μόνον του οφειλομένου ποσού.

Ποιος όμως έκανε, κατά τον κ. Τσίληρα, το λάθος να παρασυρθεί σε μια διεκδίκηση που αποκλειστικό στόχο έχει τις οικονομικές απαιτήσεις; Νομίζω ότι η συζήτηση που διεξάγεται, μεταξύ άλλων, και από τις στήλες του «Δαίμονα» μαρτυρά περί του αντιθέτου.

Πράγματι, η αξιολόγηση είναι καλή και πρέπει να γίνεται. Όμως αν κάποιος είναι χειροπόδαρα δεμένος, χωρίς λεφτά και χωρίς θεσμοθετημένες αρμοδιότητες και εξουσίες, όπως ο Φορέας Διαχείρησης του Πάρκου, είναι τουλάχιστον άκομψο να του ζητάμε εξηγήσεις για τις όντως μη ικανοποιητικές του επιδόσεις. Πολλώ δε μάλλον, αν είναι αναγκασμένος να λειτουργεί σε ένα εξαιρετικά αντίξοο κοινωνικό περιβάλλον, όπως της Ζακύνθου.

Δαίμων της Οικολογίας,

τ. 44, 12/04